به گزارش شهرآرانیوز، منطقه مسکونی جایی است که ساکنان با هر سن و جایگاهی در آنجا احساس آرامش داشته باشند و فقط این نیست که خانه در نزدیکی کوچه و خیابان و میدان، محل شلوغ رفت وآمد یا نزدیک به مراکز خرید یا به اصطلاح در مرکز دسترسی عموم باشد، بلکه عوامل دیگری هم در محله می‌تواند این احساس آرامش را سلب کند که کنترل و تغییر آن از عهده اهالی خارج است، همان طور که سال هاست ساکنان خیابان شهیدقانع در حوالی ساختمان زندان مرکزی مشهد، چنین حسی را تجربه می‌کنند. آن‌ها که اجاره نشین بودند، مهمان یکی دو روز شدند، اما مالکان رنج چندده ساله کشیدند از این همسایه پردردسر. بعضی قدیمی تر‌ها هنوز ماجرای فرار زندانیان و ورود به خانه‌ها در سال‌های پیش را یادشان هست. مدتی است موضوع انتقال ساختمان زندان به طور جدی بیان شده و البته به گوش اهالی هم رسیده است، اما آنچه از بیرون می‌بینند، ساختاری ثابت و پایدار است که انگار حالاحالا‌ها قصد اسباب کشی ندارد. با وجود این، مدیر روابط عمومی سازمان زندان‌های استان خراسان رضوی از پیشرفت این پروژه خبر می‌دهد.
پنج سالی است که روبه روی ساختمان زندان زندگی می‌کنند؛ در حاشیه بولوار آموزگار. زن و شوهر شغل آزاد دارند و بیشتر مواقع خانه نیستند، اما سروصدا‌های زندان را شنیده اند: صبح تا ظهر این محدوده خیلی شلوغ است. انبوه خودرو‌های پارک شده خانواده‌هایی که برای ملاقات آمده اند، آزاردهنده است.
مجید گاهی خودروش را مقابل خانه پارک می‌کند، اما درعین حال از امنیت آنجا ترس دارد: اگر جای پارکی خالی بماند، خودروم را می‌گذارم، اما دلیل دیگرم ترس از سرقت است. همسایه‌ها چندمرتبه به علت سرقت خودرو یا وسایل داخل آن شکایت کرده بودند. هرچه هم خودرو یا خانه قفل و بند داشته باشد، باز به علت رفت وآمد آدم‌های خاص به این منطقه، نمی‌گذارد خیالمان راحت باشد.
دست دختر موفرفری اش را درحالی که لباس فرم رنگارنگی دارد، گرفته است و به دست مربی مهد می‌سپارد. خودش را محمودی معرفی می‌کند و ساکن یکی از خیابان‌های اطراف زندان است. برای آوردن دخترش به مهدکودک دور میدان تربیت همیشه از همان خیابان روبه روی زندان عبور می‌کند؛ چه آن زمان که راه باریک ممنوعی بود و چه حالا که به طور رسمی محل عبورومرور شده است.
او نیز از ادامه فعالیت زندان گلایه دارد: حتی یک روز هم ماندن این زندان در این منطقه مسکونی دیر است. گاهی صبح زود صدای جیغ و ناله خانواده‌هایی را می‌شنویم که حکم اعدام برای عضو خانواده شان اجراشده است. یکی از همسایه‌ها این قدر از این وضعیت خسته شده بود که خانه اش را فروخت و از این محل رفت.
مغازه داران دوسوی زندان، یکی در میدان تربیت و دیگری بولوار آموزگار، باید از داشتن مشتری‌های فراوان زندان راضی باشند، اما این طور نیست و از همه شاکی ترند. یکی از آن‌ها که تمایلی به ذکر نامش ندارد، همان طور که سفارش مشتری را آماده می‌کند، می‌گوید: چند سال است که شنیده ام قرار است زندان را از اینجا ببرند. امید اهالی نیز همین است.
خیلی‌ها برای فروختن یا اجاره دادن خانه شان در این منطقه مشکل دارند، اما چاره ندارند. کاش مسئولی پیدا شود تا زمان مشخصی را برای انتقال زندان از منطقه مسکونی اعلام کند. مانده ایم که سرانجام قرار است زندان برود یا نه. اگر در اینجا ماندنی است که وضعیت خودمان را بدانیم.
فروشنده دیگر هم از سرقت‌های گاهگاهی ن از وسایل جلو مغازه اش خبر می‌دهد، درحالی که او فقط تماشاچی است. چون نمی‌تواند برای دزدیده شدن چند قلم مواد سوپرمارکت هرروز راهی کلانتری شود و البته نمی‌شود متهم را پیدا کرد.
«پروژه انتقال زندان مشهد به خارج از بافت شهری جزو تکالیفی بود که سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور در سال‌های متمادی در سیاست‌های کلی خود قرار داده و به آن اولویت بخشیده بود، اما از زمان تصمیم گیری‌های اولیه تاکنون نزدیک به پانزده سال گذشته و بنا به دلایل و موانعی محقق نشدو با تأخیر روبه رو شده‌است.» این نکته ابتدایی از توضیحات حسین خاکسار، مدیر روابط عمومی سازمان زندان‌های استان است که در پاسخ به گلایه‌های شهروندان ارائه می‌دهد.
وی اضافه می‌کند: با همه این موارد، با سفر حجت الاسلام والمسلمین محسنی اژه ای، رئیس قوه قضائیه، در سال ۱۴۰۱ و تأکید بر اجماع همه ظرفیت‌ها و رفع موانع برای خروج زندان از بافت شهری، این ماجرا به طور جدی در دستورکار سازمان زندان‌ها و دستگاه‌های متولی قرارگرفت و کار انتقال در سال گذشته با شناسایی و تملک زمین که کار پیچیده‌ای بود، آغاز شد و هم اکنون پیمانکار با تجهیز کارگاه فرایند اجرای این پروژه را شروع کرده است.
وی محل ساخت زندان جدید را در محور مواصلاتی مشهد به چناران و در زمین‌های موسوم به کاهدر اعلام و تأکید می‌کند: با توجه به اینکه انتقال زندان به صورت یک مرحله‌ای انجام خواهدشد، بنای جدید باید به طور کامل به بهره برداری برسد و مهم‌ترین عامل کندشدن یا توقف پروژه، تخصیص نیافتن اعتبار است.
به گفته مدیر روابط عمومی سازمان زندان‌های استان، طبق برآورد‌های کارشناسی و فنی حوزه عمران با تخصیص و تأمین اعتباری بیش از ۲ هزار میلیارد تومان پروژه در پنج سال آینده تکمیل و زندان منتقل می‌شود.
خاکسار با پذیرفتن موضوع مزاحمت زندان برای اهالی، یادآور می‌شود: قبول داریم که زندان آسیب‌هایی برای اهالی ایجاد کرده است، اما این را هم باید بپذیریم که پروژه انتقال آن درحالی که جزو زندان‌های بزرگ کشور است، کار تخصصی، سخت و پیچیده‌ای خواهد بود و نیازمند فراهم شدن زیرساخت‌های لازم در سطح کلان کشور است که به سرعت و آسانی امکان پذیر نیست، اما پس از تأکید ریاست قوه قضائیه و اجماع نظر و جدیت مدیران استانی، تلاش می‌کنیم خواسته شهروندان را محقق کنیم. از مردم می‌خواهیم همچنان برای انتقال زندان صبوری کنند.
«خیابان حدفاصل میدان شهیدقانع تا بولوار آموزگار، چون جزو حریم زندان است، به دلیل رعایت مسائل امنیتی چندین سال بسته بود، اما برای رفاه حال شهروندان به عنوان معبر شهری از آن استفاده می‌شد، اما در سال جدید و طی رایزنی با دستگاه‌های متولی این مسیر بازگشایی شد تا مشکلات شهروندان در تردد برطرف شود.» خاکسار این را هم اضافه می‌کند که پیگیر هستیم تا پس از جابه جایی زندان، کاربری زمین به بهترین شکل موجود تغییر یابد تا بیشترین استفاده را برای مدیریت شهری و ساکنان به همراه داشته باشد.