سعید شجری | شهرآرانیوز؛ جای زخم‌های کاری به این راحتی‌ها ترمیم نمی‌شود. مثلا زخمی که از شهادت بیش از ۱۷ هزار شهروند ایرانی به وسیله تروریست‌ها بر دل مردم نشسته است. با این حال شنیدن خبر‌هایی که هرازچندگاهی درباره گروهک‌های تروریستی و اوضاع نابه سامانشان به گوش می‌رسد، التیام بخش است. مثلا ماجرای کمپ تیرانا و حال وروز منافقین در آلبانی، همین طور ممنوعیت برگزاری تجمع سالانه شان در فرانسه.
شانه خالی کردن آمریکا از حمایت منافقین، هر چند که ظاهری و عوام فریبانه باشد می‌توان به فهرست دل خوشی‌های رو به افزایش اخیر اضافه کرد. دبیرکل بنیاد هابیلیان (خانواده شهدای ترور کشور) به اتفاقات اخیر نگاه بلندمدتی دارد و معتقد است این رخداد‌ها را باید در چارچوب دیپلماسی عزتمندانه جمهوری اسلامی ایران تحلیل کرد. استدلال‌ها و پیش بینی‌های سید محمدجواد هاشمی نژاد را در ادامه می‌خوانید.
سوای رخداد‌های این چند روز در قبال گروهک منافقین، درنگاه کلان‌تر شاهد اتفاقاتی در دو سه سال گذشته درباره مبارزه با تروریسم از سوی جمهوری اسلامی ایران هستیم. مثلا دستگیری اعضا و سرکردگان گروهک‌های تجزیه طلب و تروریست در خوزستان و نیز شرق کشور. همین طور حمله به مواضع برخی گروهک‌ها در مرز‌های غربی. این‌ها گروه‌هایی هستند که به اقدامات جنایتکارانه نظیر بمب گذاری‌ها و ترور‌ها تصریح دارند.
به زعم بنده این رخداد‌ها نمود عینی سیاست حکیمانه رهبر معظم انقلاب اسلامی است که پیش از این فرموده بودند دوران بزن در رو تمام شده است و هر کس علیه کشورمان اقدامی بکند به طورقطع پاسخش را خواهد دید.
آن طورکه از شواهد برمی آید دو سه سالی هست که دولت مشغول پیگیری بیانات ایشان در این حوزه از سیاست خارجی است. همان موضوع دیپلماسی عزت مدارانه و مقتدرانه‌ای که رهبری به تازگی هم در دیدار با مسئولان وزارت امور خارجه و سفیران کشورمان تبیین کردند. به نظر می‌رسد این سیاست به خوبی دنبال شده و آنچه را امروز شاهدش هستیم نتیجه همین پیگیری‌ها در چارچوب سیاست‌های ابلاغی از سوی رهبر معظم انقلاب است.
نه، این طور نیست. کشور‌هایی که بیش از چهل سال است از منافقین حمایت می‌کنند و امکانات در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند، از ماهیت گروهک منافقین خبر دارند. نمونه اش گزارش‌های مفصلی است که وزارت خارجه ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا، سازمان دیده بان حقوق بشر و مؤسسه رند به سفارش پنتاگون حدفاصل سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۹ منتشر کرده و در آن به جنایت‌ها و رفتار‌های خشونت آمیز این گروهک حتی در قبال نیرو‌های خودش اذعان کرده اند.
بهتر است این طور بگویم که گروه‌های تروریستی محصول سیاست خارجی کشور‌های غربی و آمریکاست. همچنان که هیلاری کلینتون در کتاب گزینه‌های سخت به صراحت می‌گوید: القاعده و داعش را خود ما به وجود آوردیم؛ بنابراین کشور‌های غربی با علم به تروریست بودن گروه‌هایی مثل منافقین همیشه از آن‌ها علیه کشور‌های مقابلشان استفاده کرده اند.
باز می‌گردم به موضوع اقتدار کنونی جمهوری اسلامی که بلامنازع است و ناشی از پیگیری فرمایشات رهبر معظم انقلاب اسلامی و سیاست‌های کلی کشور که از سوی ارکان نظام در حال پیگیری است. طوری شده است که اگر برای یکی از کشتی‌های ما توقیفی اتفاق بیفتد، کشور مقابل نتیجه رفتارش را در قبال کشتی هایش خواهد دید.
همین طور اگر به شهروندی از شهروندان ایرانی تعرض شود، جواب درخور و متقابل داده می‌شود. به بیان دیگر جمهوری اسلامی ایران با عزت و اقتدار دارد حقوقش را در تعاملاتی مبتنی بر دیپلماسی عزتمندانه ازدولت‌های دیگر مطالبه می‌کند. ما هم به عنوان قربانیان تروریسم در ادوار مختلف از دولت‌ها مطالبه گر بوده ایم و طبیعتا دولت‌ها نیز از جانب شهروندان ایرانی این مطالبه گری را دنبال کرده اند که اکنون برخی نتایجش را می‌بینیم.
برخلاف آنچه به نظر می‌رسد این گروهک برای وجهه اش دچار فراز و فرود نمی‌شود، چون اصولا وجهه‌ای ندارد که بخواهد تخریب یا بازسازی شود. نمونه بارزش همین که بعد از خروج منافقین از عراق هیچ کشوری حاضر به پذیرش آن‌ها نبود. حتی آمریکا که بزرگ‌ترین حامی این گروهک بود. در نهایت آلبانی میزبانی را پذیرفت، کشوری که به لحاظ سیاسی ضعیف و فرمان بردار سیاست‌های ایالات متحده است.
نداشتن مشروعیت و محبوبیت این گروهک را دنیای غرب هم می‌داند، اما ابزارهایش برای تقابل با ایران محدود است. یکی از ابزار‌های کثیفش منافقین هستند که خودشان هم می‌گویند مورد نفرت مردم ایران هستند. ناگفته نماند کشور‌های حامی منافقین به دنبال تعامل درست با ایران نیستند که اگر بودند، به دنبال استفاده از ابزار‌های منفور برای مردم آن کشور نمی‌رفتند. تأکید مجدد می‌کنم که افول و فرازی در کار نیست. هر چه هست به تحولات کشور‌ها و اقتدار تثبیت شده ایران برمی گردد که درباره همه کشور‌های مرتبط با ایران جاری است و نمود‌های آن کاملا مشهود است.
به نظر می‌رسد هر چه می‌گذرد عرصه بر منافقین که در اغتشاشات، خونریزی‌ها و خیانت‌ها علیه ملت ایران دست داشته اند، تنگ‌تر می‌شود. دیگر گروهک‌های تروریستی نیز از این پیش بینی مستثنا نیستند. با تحولات اخیر باید به این نتیجه برسند که اقداماتشان علیه شهروندان ایرانی، بی پاسخ نمی‌ماند، هر چند این پاسخ با تأخیر زمانی باشد و دیر یا زود انتقام آن از سوی نظام گرفته خواهد شد؛ بنابراین هر جای دنیا که باشند رنگ آرامش را نخواهند دید.