رضا فیض نوروزی که امروز باید هفتادودومین شمع زندگی اش را خاموش کند، هنوز دبیرستان می‌رفت که با دنیای هنر آشنا شد و اصول اولیه بازیگری را در خانه تئاتر قزوین زیر نظر رضا محمدی آموخت. پس از آن، علاقه به بازیگری او را در بیست سالگی میان دانشجویان رشته بازیگری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران جای داد و بعدتر در میان همان دانشجویان، با همسر آینده اش، زهره مجابی، آشنا شد و ازدواج کرد. بیست ویک ساله بود که دوره آموزش مربیگری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را فراگرفت و مربی شد. سال ۱۳۵۲ نیز با گردآوری ادبیات و قصه‌های عامیانه ناحیه غرب ایران، نخستین همکاری اش را با صداوسیما تجربه کرد.
فعالیت او در حوزه‌های فرهنگ و هنر، پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه نیز در سمت بازرس آموزشی تئاتر در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان ادامه یافت و هنگامی که ۲۷ سال داشت، تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل به آمریکا سفر کند. به این ترتیب، رشته بازیگری و کارگردانی در دپارتمان تئاتر دانشگاه آریزونا، او را به شکلی حرفه ای‌تر به فضای نمایش نزدیک کرد و موفق شد در سال ۱۳۶۲ با ارائه پایان نامه اش با عنوان «تحلیل پیش تولید کارگردان از نمایشنامه دایره گچی قفقازی برتولت برشت» مدرک کارشناسی ارشد و بعدتر دکترایش را از این دانشگاه بگیرد.
اما فعالیت او در آمریکا به تحصیل و پژوهش محدود نشد و با بازی در تئاتر «تانگو» به کارگردانی اسلاومیر مرژوک در دانشگاه آریزونا و نمایش «همه علیه من» به کارگردانی نیل سایمون، لذت بازی در کنار بزرگان تئاتر آن روز‌ها را تجربه کرد. او در این نمایش‌ها هم بازی مرحوم رضا ژیان بود که آن روزگار در آمریکا زندگی می‌کرد. سپس در سال ۱۳۷۶ به کشور بازگشت و فعالیت حرفه‌ای اش را در حوزه سینما و تلویزیون آغاز کرد.
سال ۱۳۷۷ سال پرکار و شلوغی برای رضا فیض نوروزی بود که باعث شد با مجموعه «کاکتوس» به شهرت برسد، با سریال «گوهرکمال» دیده شود و با فیلم «شبیخون» بر پرده سینما‌ها ظاهر شود. پس از آن در سال ۱۳۷۸ با بازی در فیلم سینمایی محبوب و موفق «مومیایی ۳» به اوج شهرت رسید. حضور او در سینما با ژانر درام آغاز شد، اما در ادامه، عمده استعداد‌های بازیگری او در زمینه‌های کمدی و کودک و نوجوان بروز یافت تا جایی که سال ۱۳۸۰ برای بازی در فیلم «تارزن و تارزان» برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از شانزدهمین جشنواره فیلم‌های کودک و نوجوان شد.
اما آنچه او را در یاد مخاطبان تلویزیونی زنده نگه داشته است، شاید شخصیت دوست داشتنی کاپیتان اف در سریال «کمربند‌ها را ببندیم» بود که سال ۱۳۸۳ در قالب یک سریال ۱۱۷ قسمتی، پای ثابت آخر شب‌های خانواده‌های ایرانی شده بود. همکاری او با مهران مدیری برای بازی در سریال «مرد هزارچهره»، «مرد دوهزار چهره»، «قهوه تلخ» و «ویلای من» نیز موجب شد بیش از پیش در شمار بازیگران کمدی ایران خاطره ساز شــود. رضــــا فیض نوروزی سال ۱۳۹۲ پس از شانزده سال فعالیت هنری به حضورش در دنیای هنر پایان داد.
مجموعه‌ای تلویزیونی در قالب طنز به کارگردانی مهدی نوروزی که سال ۱۳۸۳ از شبکه ۳ سیما روی آنتن رفت. رضا فیض نوروزی در این سریال با نام کاپیتان اف در نقش کاپیتانی بازی می‌کرد که برای یک فرودگاه خصوصی تازه کار به عنوان یک کاپیتان ناشایست، هدایت پرواز‌های ایرلاین را به عهده می‌گیرد.
نام سه مجموعه تلویزیونی به کارگردانی محمدرضا هنرمند بود که بین سال‌های ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۳ از شبکه اول سیما پخش می‌شد و در آن با دیدی طنزآمیز و انتقادی به بیان مسائل سیاسی و اجتماعی روز می‌پرداخت. رضا فیض نوروزی برای بازی در این سریال نامزد بهترین بازیگر کمدی تلویزیونی از جشن حافظ در سال‌های ۱۳۸۲ و ۱۳۸۴ شد.
رضا فیض‌نوروزی در این مجموعه با ایفای نقش اعتمادالملک دیلمی (صدراعظم) به محبوبیت و شهرتی ویژه رسید. این سریال که با ژانر تاریخی‌کمدی در دوران پخش از شبکه نمایش خانگی به پرفروش‌ترین اثر نمایش خانگی تبدیل شد، ازجمله همکاری‌های موفق فیض‌نوروزی با مهران مدیری به‌شمار می‌آید.