به گزارش شهرآرانیوز، عرفه از بهترین روزهای سال و از ایام دهه ماه ذی الحجه است. از پیامبر (ص) روایت شده است که می فرماید: (صِیامُ یَومِ عَرَفةَ اَحتَسِبُ علی اللهِ تعالی ان یُکَفِّرَ ذنوبَ سنَتَینِ) «امیدوارم که روزه گرفتن در عرفه باعث کفاره گناهان دو سال گردد.»
فضیلت این روز عظیم، و روزه گرفتن در روز عرفه نیز اجر و ثواب عظیمی دارد و معلوم است که روز عرفه عبارت است از روز نهم ماه ذی الحجه. بر انسان مسلمان لازم است که اگر نتواند هشت روز قبل از عرفه را روزه بگیرد، حداقل روز عرفه را روزه بگیرد،
زیرا هر یک از ما گناهان، سیأت، غفلت ها و لغزش هایی از ما سر زده است و باید در جهت تطهیر و پاک شدن از این گونه معاصی، چنین فرصتی را به غنیمت بشماریم تا صحیفه قلب و نامه ی اعمال خود را در پیشگاه خداوند متعال سفید عرضه نماییم.
از این نظر، بر انسان مسلمان لازم است که نسبت به روزه روز عرفه شتاب ورزد. البته چنین موردی برای غیر حاجی است؛ زیرا، حاجی به خاطر این که باید برای مراسم دعا و ذکر و تضرع نیرومند و شاداب باشد؛ روزه گرفتن روز عرفه برای ایشان مستحب نخواهد بود.
روزه عرفه به دلیل آنچه از رسول الله (ع) در مورد روزه عرفه به ثبوت رسیده است مستحب است. رسول الله(ع) می فرماید: «ثواب آن را نزد الله اینگونه احتساب می‌کنم که کفاره گناهان سال قبل و سال بعدش باشد».
اما هر کس که خود در صحرای عرفه حاضر باشد روزه برایش مستحب نیست زیرا رسول الله(ع) در حالی که روزه نبود در عرفه وقوف نمود.
روز عرفه روز دعا و نیایش است و اگرچه روزه آن روز مستحب است، لیکن اگر روزه گرفتن آن روز موجب ضعف شود، آن گونه که انسان نتواند دعاهای این روز را بخواند، خواندن دعا بر روزه گرفتن مقدم است.
نقش نیایش در وصول به رحمت بیکران الهی، با بیان امام صادق (ع) که فرمود: «الدُّعاء کهف الإجابة کما أنّ السّحاب کهف المطر» به خوبی روشن است. طبق این بیان نورانی همانطور که ابر قرارگاه باران است، دعا نیز قرارگاه اجابت است.
به بیان دیگر، اجابت در درون دعاست، همانطور که باران در نهاد ابر تعبیه شده است. بنابراین، چنانچه کسی با حسن ظن و خالصانه و عارفانه و به نحو عام دعا کند، خدا هم اجابت خواهد کرد.
بخش مهمّی از پیروزی انبیای بزرگ (ع) نیز به برکت دعا بوده است؛ زیرا تظاهرات و عملیات، بخش «جسمانی» پیروزی را تشکیل می دهد ولی دعا و نیایش «روح» ظفر است؛
چنانکه امام علی بن موسی الرضا (ع) همواره به اطرافیان خویش می فرمود: بر شما باد به سلاح پیامبران: «علیکم بسلاح الأنبیاء». آنگاه در پاسخ اینکه سلاح آنان چه بود؟ می فرمود: دعا.
دعا تنها چیزی است که خدا آن را به انسان تملیک کرده است. انسان جز دعا و تضرع در پیشگاه خداوند مالک چیزی نیست: «یا سریع الرضا اغفر لمن لا یملک إلاّ الدّعاء». از این رو در برابر دشمن درون، سلاحی جز ناله ندارد: «وسلاحه البکاء».
نیایش در حج و دعا در مواقف آن بهترین اثرها را به همراه خواهد داشت. از اینرو برای هر برنامه از مناسک حج، دستور ویژهای در مورد نیایش داده شده است و عمده آن دعای عرفه در صحرای عرفات و همراه توده مردم گردآمده از سراسر جهان و عُشاق مشعر و مشتاقان کوی مناست.
روایات فراوانی درباره اعمال روز عرفه و هنگام وقوف در عرفات، به ویژه کیفیت دعا در آن موقف نقل شده که بخشی از آنها در خصوص دعاهای آنروز، مانند دعای عرفه امام حسین و دعای امام سجّاد (ع) است و بخشی نیز در اهتمام و ترغیب به دعا کردن به دیگران است به گونه ای که برخی شاگردان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) همه همّ خود را در آن سرزمین که دعاها در آن مستجاب است، صرف دعا برای غیر می کردند.