شاهیان - متین نژاد | شهرآرانیوز؛ «برای تهیه گزارشی میدانی دوسه‌ساعتی در شهر پیاده گز کرده‌ام و هنوز کارم به سرانجام نرسیده‌است. کلافه به اداره برمی‌گردم و هنوز درست‌وحسابی پشت میز جاگیر نشده‌ام که یکی از همکاران با فنجانی چای و تکه‌ای شکلات غافل‌گیرم می‌کند. برمی‌گردم که تشکر کنم. پیش‌دستی می‌کند و مثل همیشه با جمله‌ای قصار از انرژی مثبتی می‌گوید که ترکیب رنگ لباس‌هایم به او داده‌است. حس می‌کنم همه آن خستگی‌ها و انرژی‌های منفی که از صبح وجودم را فراگرفته، یک‌باره از بین رفته‌است.»
از آن دست آدم‌هایی است که بابهانه و بی‌بهانه به دیگران انرژی مثبت تزریق و حال دلشان را خوب می‌کند؛ حال خوشی که دست‌کم چند ساعتی با ما می‌ماند و خیلی وقت‌ها هم مانند یک دومینو دست به دست می‌شود. مانند این آدم‌ها، اتفاق‌های خوب نیز همین حس را به ما منتقل می‌کنند، مانند شور و نشاطی که در مناسبت‌های خاص مانند نیمه شعبان، نوروز یا عید غدیر در جامعه ایجاد می‌شود و همه در آن سعی دارند این حس خوب را به‌نوعی به دیگران هم منتقل کنند؛ بهانه‌ای که در این اوضاع سخت اقتصادی گاه می‌تواند نقش سوخت موتور را برای خیلی‌ها داشته‌باشد.
برخلاف این باور که برخی معتقدند باید همه‌چیز روبه‌راه باشد تا آدم حال دلش خوب شود، خوب‌کردن حال دل خودمان و دیگران اصلا کار سختی نیست و نیاز به سور و سات و هزینه زیادی هم ندارد. کافی است شروع‌کننده این حرکت پسندیده باشیم تا اثر مثبت آن را خیلی زود در خودمان و دیگران ببینیم؛ حرکتی که امروز می‌خواهیم چند نمونه آن را با هم مرور کنیم و از آن‌ها انگیزه بیشتری برای ایجاد یک روز بانشاط بگیریم.
برگزاری مسابقه با مشارکت همه گروه‌های سنی یکی از برنامه‌های جمعی است که شور و هیجان اجتماعی زیادی می‌سازد. فرض کنیم در محل زندگی ما یک زمین چمن است و گروه‌های سنی گوناگون از نوجوانان تا بزرگ‌سالان به نوبت در آن مسابقه فوتبال برگزار می‌کنند. همین مسابقات را می‌توانیم به مناسبت‌های ماه رمضان، دهه فجر، عید‌های قربان و غدیر و... هدفمند کنیم.
برای نمونه فراخوانی تدارک ببینیم و از آقایان محله بخواهیم برای شرکت در مسابقه‌های مناسبتی ثبت‌نام کنند. بهترین محل برای برنامه‌ریزی در این زمینه‌ها هم پایگاه‌های بسیج مساجد هستند. از طرفی، هم‌زمان با مسابقات ورزشی، می‌توانیم برنامه‌های متنوعی مانند مسابقه بافتنی، جشنواره آشپزی و برگزاری بازارچه محلی برای بانوان طراحی و اجرا کنیم.
همه ما می‌دانیم فردی که هدیه می‌دهد، فرستنده یک پیام خوب است؛ پیامی با این محتوا که گیرنده هدیه برای من ارزشمند است. با این تعریف نباید دست‌وپای خود را برای تهیه هدیه‌های سنگین و تجملاتی ببندیم. فارغ از قیمت و ارزش مادی کادو، این عمل هدیه‌دادن دل‌نشین است که برخاسته از احساسات فرد اهداکننده به فرد گیرنده است. خیلی‌ها هستند که در زندگی‌شان برای روز‌های خاص برنامه‌ریزی دارند و سعی می‌کنند هدیه‌های کوچکی برای اطرافیانشان تهیه کنند. توجه به کودکان و نوجوانان، سالمندان و تهیه هدیه برای آن‌ها، حال دلشان را خوب می‌کند و خاطره خوشی از مناسبت‌ها در ذهنشان ماندگار می‌سازد.
توصیه همیشگی افراد به یکدیگر، پیش از هر کاری این است که شورش را درنیاور! ولی این‌بار ما پیشنهاد می‌کنیم برای به‌وجودآوردن شور و نشاط اجتماعی، هرچه هنر و انرژی دارید، در مناسبت‌های ملی و مذهبی صرف کنید و شورش را دربیاورید. البته شوری که ما توصیه می‌کنیم، در راستای بیشترشدن مشارکت‌ها و نشاط در بین اقشار مختلف مردم است. برای این کار لازم نیست راه دوری برویم. کافی است از خانواده خودمان شروع کنیم.
برای نمونه اگر مدت‌هاست در نظر داریم خویشاوندان را دور هم جمع کنیم، تاریخ دورهمی خانوادگی را براساس یکی از مناسبت‌های تقویم انتخاب کنیم، یا اگر قرار است به دیدار یکی از آشنایانمان برویم که مدت‌هاست از او بی‌خبریم، در روزی باشد که مناسبتی خاص دارد. با این‌دست برنامه‌ریزی‌ها می‌توانیم انرژی‌های مختلف را جمع کنیم و حال دل خودمان و دیگران را دوباره بسازیم.
هیچ‌چیز به‌اندازه لبخند و ذوقی که بچه‌ها دارند، نمی‌تواند انرژی مثبت به ما منتقل کند. سعی کنیم برنامه‌ای بچینیم که در آن نگاه ویژه‌ای به بچه‌ها شود. نیازی نیست که برای این کار هزینه زیادی صرف کنیم. فقط کافی است علاقه‌مندی آن‌ها را پیدا و براساس همان برایشان برنامه‌ریزی کنیم. برای نمونه می‌توانیم بسته‌ای کوچک از خوراکی‌های دلخواه بچه‌ها همراه با یک کتاب یا کاردستی را تهیه و در میان آن‌ها توزیع کنیم، یا اگر قرار به عیدی‌دادن است، به بچه‌ها بیشتر از بزرگ‌تر‌ها عیدی بدهیم. سعی کنیم دامنه این‌کار را به کوچه و خیابان و حتی وسایل حمل‌ونقل عمومی هم بکشانیم.
برای همه ما پیش می‌آید که در شلوغی روزمرگی‌هایمان دیگر به یادمان نماند که بخواهیم از سالمندان عیادت کنیم یا به دیدار جانبازان برویم؛ بنابراین یکی از راه‌های ایجاد شور و نشاط اجتماعی، سرزدن به آن‌هایی است که معمولا کمتر به یادشان هستیم. مناسبت‌های تقویم هم یادآور‌های خوبی برای این کار هستند.
همین عید غدیر را در نظر بگیریم که همسایگان یک ساختمان یا مسجدی‌های یک محله می‌توانستند از روز‌های گذشته برایش برنامه‌ریزی کنند و امروز با یک جعبه شیرینی یا چند شاخه گل به یکی از آسایشگاه‌های جانبازان یا معلولان بروند. برای چنین برنامه‌هایی هم نیاز به هزینه‌های زیاد نیست، بلکه گاهی تازه‌شدن دیدار‌ها و کمی معاشرت دوستانه سبب ایجاد شور و شعف در ما و مخاطبانمان می‌شود.
این روز‌ها نذری‌های حال‌خوب‌کن زیاد شده‌اند؛ خرید پیتزا برای کودکان حاشیه شهر، بلیت سینما برای جمعی از بچه‌های یتیم، تهیه بلیت استخر برای اوقات فراغت کودکان نیازمند؛ کار‌هایی که هم حال خودمان را خوب می‌کند و هم سبب شادی و نشاط اقشاری می‌شود که نذری را در حقشان ادا می‌کنیم. البته برای نذری‌دادن نیاز نیست خودمان را خیلی به زحمت بیندازیم.
گاهی فقط کافی است شروع‌کننده یک حرکت جمعی باشیم و ایده‌اش را در میان دوستانمان مطرح کنیم و گاهی هم می‌توانیم خودمان با شیوه‌ای خلاقانه و درعین‌حال ارزان و راحت کاری کنیم که دل برخی را شاد کند؛ کار‌های کوچکی مانند عیدی‌دادن به پاکبان محله، توزیع شربت و شیرینی خانگی در میان ساکنان ساختمان مسکونی‌مان و حتی پخش‌کردن چند ظرف از همان غذایی که روز عید برای خود و خانواده درست می‌کنیم، در بین دوستان و آشنایان.
افزون‌بر نمونه‌هایی که به آن‌ها اشاره کردیم، روش‌های ساده‌تری هم برای خوب‌کردن حال دیگران وجود دارد که می‌توانید آن‌ها را هم امتحان کنید: