گروه ورزش|شهرآرانیوز، فرشید سمیعی، عضو هیات مدیره باشگاه استقلال درحالی به اصطلاح خودش اقدام به افشاء گری علیه یکی از کارمندان باشگاه کرده که پرسش دو سوال مهم از او و دیگر اعضای هیات مدیره باشگاه استقلال بابت پرداخت مطالبات عزیزبک آمانوف ضروری است.
پرسش اول: اگر ایمیل‌های آمانوف طبق برنامه به دست مسئولان باشگاه استقلال می‌رسید اساسا آیا آن‌ها نسبت به این درخواست‌ها ترتیب اثر می‌دادند؟! چه تضمینی وجود داشت باشگاه استقلال براساس درخواست آمانوف عمل کرده و بدهی این بازیکن را به حسابش واریز کند. باشگاهی که با وجود گذشت چهار هفته از لیگ بیست و سوم هنوز موفق به تسویه حساب حقوق مربوط به فصل پیش نشده چه طور می‌توانسته در مقابل بازیکن خارجی خود خوش قول باشد؟
پرسش دوم: اساسا چه ضرورتی دارد که بازیکنان بعد از ارسال نوتیس به باشگاه به حق و حقوق خود برسند؟ این چه رسمی است که باشگاه استقلال حقوق بازیکنان خود را آن قدر عقب می‌اندازد که آن بازیکن ناچار به ارسال نوتیس یا حتی شکایت به مراجع بالاتر شوند؟ چرا باشگاه استقلال براساس قرارداد فی مابین با بازیکنان اقدام به پرداخت حقوق آن‌ها نمی‌کند. حال خارجی باشد یا داخلی؟! مگر باشگاه استقلال واحد حقوقی ندارد و قرارداد‌ها آن‌جا نیست و زمان پرداخت‌ها روشن نشده است؟!
ژست خوش قولی گرفتن از سوی فرشید سمیعی برای آن‌ها که سوابق باشگاه استقلال به خصوص در مواجهه با خارجی‌ها را به خوبی می‌دانند، قابل پذیرش نیست و بدون تردید نمی‌شود از کنار این اهمال بزرگ که موجب بسته شدن دوباره پنجره نقل و انتقالات باشگاه استقلال شده، به سادگی عبور کرد.