در روایت آمده است هر چیزی برای انسان پیامی دارد. در واقعه پیاده روی اربعین که سال به سال در حال اوج گرفتن است، درس‌های فراوانی نهفته است. درس اول، تازه بودن مصیبت حسین (ع) است. حضرت رسول (ص) فرمود: إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً «برای کشته شدن امام حسین (ع)، در دل‌های مؤمنان حرارتی ایجاد شده است که هیچ گاه سرد نمی‌شود».
هر عملی اثری در این عالم به جا می‌گذارد؛ چه گناه‌ها و چه خوبی ها. ظلم اثر می‌گذارد و ظلم به امام حسین (ع) بزرگ‌ترین ظلم بود که تمام عالم بشریت را تحت تأثیر قرار داده و این یک درس است که بدانیم اعمال ما گم نمی‌شود و این مصیبت ابی عبدا... (ع) یک مصیبت همیشه تازه است.
انسان در فوت پدرش در ابتدا احساساتی می‌شود و گریه می‌کند؛ اما در سالگرد به اندازه روز‌های نخست گریه نمی‌کند و این طور نیست که سال به سال تازه بماند. اما مصیبت ابی عبدا... (ع) مصیبت متفاوتی است؛ چرا که یک ضربه به حق زده شده است. ما با این عزاداری سعی می‌کنیم ظلمی را که جبهه باطل انجام داده است، فراموش نکنیم.
درس دوم، درس اخلاص و صمیمیت است. ما درس «سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکمْ» را در این پیاده روی می‌بینیم که چقدر خوب است این درس را در جامعه پیاده کنیم. شما می‌بینید که از هر رنگ و نژاد و کشوری باشید، به خاطر امام حسین (ع) مورد محبت قرار می‌گیرید.
در عاشورا می‌خوانیم «وَ اَتَقَرَّبُ اِلَی اللَّهِ ثُمَّ اِلَیْکُمْ بِمُوالاتِکُمْ وَ مُوالاةِ وَلِیِّکُمْ». اگر کسی خدا را دوست دارد، به اهل بیت (ع) محبت می‌کند، اگر کسی اهل بیت (ع) را دوست دارد به دوستان اهل بیت (ع) محبت می‌کند. پیاده روی اربعین، مظهر «أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ» و «سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکمْ» به شمار می‌رود؛ بنابراین زمینه ساز ظهور است که این اثر انقلاب اسلامی است؛ یعنی با انقلاب اسلامی ایران راهپیمایی اربعین هر روز گسترده‌تر و برجسته‌تر می‌شود و این همان وعده الهی است که نور الهی خاموش نمی‌شود.
درس بعدی، درس امید است. امید به مقاومت که مقاومت جواب می‌دهد. خدای متعال معجزه خودش را که در قرآن به آن اشاره کرده است، به رخ ما می‌کشد و ما با چشم خودمان می‌بینیم که فرمود «یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ»؛ می‌خواهند نور خدا را خاموش کنند، اما خدا نور خودش را به تمامیت می‌رساند.
حسین (ع) نور خدا در این هستی است و نور خدا را نمی‌توانند از بین ببرند. پیاده روی اربعین، انتخاب بهترین روش برای عزاداری است. هم شور و محبت دارد، هم عاطفه و تمرین ریاضت دارد و هم شکوه و عظمت دارد؛ یعنی یک زبان قابل فهم برای همه ملت هاست. فطری است؛ بنابراین بایکوت خبری می‌شود. باید از خودمان بپرسیم این روش بهتر است برای عزاداری یا روش‌هایی که مورد سوءاستفاده دشمنان واقع می‌شود؟ مثل ترویج قمه زنی.
درس بعدی که باید از پیاده روی اربعین بگیریم، درس تربیت است؛ اگر می‌خواهیم نسلی حسینی و مقاوم داشته باشیم، نباید نازپرورده و عافیت طلب باشیم؛ چون این عافیت طلبان بودند که امام حسین (ع) را تنها گذاشتند. پیاده روی، تمرین صبر و مقاومت است؛ همان ریاضت شرعی است که حضرت علی (ع) فرمود: نفسم را ورزش و ریاضت می‌دهم تا در لغرشگاه‌ها ثبات داشته باشد. پیاده روی، تقویت اراده است.
اکنون، جنگ، جنگ اراده هاست. ناو‌های هواپیمابر و دیگر تجهیزات و ادوات نظامی حرف اول را نمی‌زنند. اگر اراده‌ها قوی باشد، این تجهیزات کم بر آن امکانات زیاد غلبه خواهد کرد. چقدر شایسته است که در این مسیر پیاده روی، نوجوانان را با خودمان همراه کنیم و آن‌ها در رفتار ما صفا را ببینند و ما در عمل برای آن‌ها الگو باشیم. اگر جوانان ما در دوران جنگ نقش آفرینی کردند، به این دلیل بود که نسلی مقاوم و در میدان تربیت شدند و ما از این الگو باید استفاده کنیم.