به گزارش شهرآرانیوز، پیراهن شماره ۸ تیم‌ملی فوتسال خیلی زودتر از انتظار به یک شماره ۸ واقعی رسید؛ بازیکنی که با نبوغ خودش و البته اعتماد آقای گل اسبق فوتسال جهان، توانست در بیست‌ودوسالگی پیراهن تیم‌ملی را به تن کند. مجتبی پارساپور در تورنمنت بین‌المللی برزیل که از قضا برای فوتسالی‌ها تورنمنت بزرگی هم هست، توسط وحید شمسایی به کار گرفته شد و اگر نگوییم بهترین بازیکن ایرانی این تورنمنت، دست‌کم یکی از بازیکنان برتر بود؛ بازیکنی که با سه گلی که در این مسابقات به ثمر رساند، نامش را بر سر زبان‌ها انداخت و بی‌شک به‌زودی در عرصه بین‌المللی هم بیشتر از او خواهیم شنید.
کسی چه می‌داند، شاید همین حالا که مجتبی پارساپور، ستاره مشهدی تیم‌ملی فوتسال، در برزیل پای گفتگو با شهرآراورزشی نشسته است، یکی از باشگاههای بزرگ اروپایی دنیای فوتبال برای جذب او دندان تیز کرده باشد.
در روز‌هایی که اهالی محله فوتبال‌خیز سی‌متری طلاب از ظهور ستاره‌های جدیدی مانند بازیکنان نسل طلایی ابومسلم و پیام ناامید شده بودند، پسری در یکی از همین خانه‌ها به دنیا آمد که حالا پس از گذشت فقط دو دهه از زندگی، رفته‌رفته به افتخار فوتسال منطقه تبدیل می‌شود. مجتبی پارساپور که بچه محله سی‌متری طلاب (وحید) است، درباره آغازش می‌گوید: «شانزدهم بهمن سال ۱۳۸۰ متولد شدم. سه برادر دارم و خانواده‌ام زیاد اهل ورزش نیستند، اما از وقتی من به سمت ورزش آمدم، ورزش را به‌صورت جدی دنبال می‌کنند. محله زندگی من سی‌متری طلاب (وحید) است و فکر می‌کنم بیشتر فوتسالی‌ها و فوتبالی‌ها در این محله زندگی می‌کردند.»
پارساپور که مثل بسیاری از بچه‌ها فوتبال و فوتسال را از محله‌های پایین‌شهر شروع کرده است، درباره عشقش به فوتبال و توپ می‌گوید: «بچه‌تر که بودم، در کوچه محله‌مان خیلی بازی می‌کردم. از مدرسه که می‌آمدم، همیشه سنگ‌ها را شوت می‌زدم و بیشتر مواقع کفشم پاره می‌شد و همیشه همسایه‌ها از دست من عصبی بودند.»
او درباره ورودش به فوتسال اظهار می‌کند: «من اول در سطح مدارس فوتبال بازی می‌کردم، اما پس از آن بود که مسیر زندگی‌ام عوض شد. احسان صالحی‌پور و مجتبی عباسی مربیانی بودند که من را به سمت فوتسال آوردند.» بازیکن تیم فوتسال مس سونگون می‌افزاید: «در تیم علم‌واخلاق ناحیه۵ بازی می‌کردم و عابدی مربی بدن‌سازی بود که من با ایشان آشنا شدم و در مسیر موفقیت خیلی به من کمک کرد. باید بگویم ایشان چه از لحاظ ورزشی و چه شخصیتی کمک بزرگی به من کرد.»
ستاره جوان تیم‌ملی فوتسال شاید از تیم استعداد‌های درخشان وارد مسیر حرفه‌ای فوتسال شد. او می‌گوید: «با تیم استعداد‌های درخشان ادغام شدیم و تیمی قدرتمند برای مسابقات کشوری آماده کردیم که در مسابقات هم نتایج عالی گرفتیم. پس از آن بود که با درخشش در مسابقات جوانان کشور به تیم‌ملی راه پیدا کردم و پس از تیم‌ملی جوانان، علی صانعی من را دید و به اردوی تیم‌ملی کمتر از بیست‌سال دعوت کرد.
پس از آن بود که حسین حسن‌زاده من را به تیم منصوری قرچک برد و اولین تجربه‌ام در لیگ‌برتر بزرگ‌سالان را پشت سر گذاشتم؛ تجربه‌ای که الحق والانصاف شیرین هم بود. پس از منصوری، حمید بی‌غم من را به مس سونگون برد و آن سال نایب‌قهرمان کشور شدیم و سه سال است که در مس سونگون هستم.»
بازیکن مشهدی تیم‌ملی فوتسال ایران می‌گوید مربیان زیادی در دوران حرفه‌ای ورزش به او کمک کرده‌اند. او می‌گوید: «صالحی‌پور، عباسی، نقیبی، رجبی، کلانتر، محمدی، بی‌غم، همتی، کاظمی و رحیمی مهم‌ترین کسانی بودند که تا امروز کمکم کرده‌اند. اکنون هم وحید شمسایی در تیم‌ملی به من اعتماد کرده است و این برایم خیلی ارزشمند است.»
مجتبی پارساپور امسال در تیم باشگاهی مس سونگون هم اوضاع خوبی دارد؛ به‌شکلی که توانسته است در همین هفته‌های ابتدایی خودش را به کادر فنی نشان دهد. او در این‌باره می‌گوید: «مس هر سال برای قهرمانی تیم می‌بندد و امسال هم برای قهرمانی تلاش می‌کنیم. با تلاش بچه‌ها و کادرفنی برای به‌دست‌آوردنش می‌جنگیم و با اینکه امسال لیگ سختی پیش‌رو داریم، ولی ما نشان داده‌ایم کنار هم می‌توانیم با همدلی و تلاش به هرچیزی برسیم.»
تورنمنت برزیل فرصت خوبی برای درخشش ستاره‌های جوان تیم‌ملی فوتسال بود و پارساپور هم درباره این تورنمنت می‌گوید: «تورنمنتی سخت با تیم‌های خوبی از آمریکا و آسیا را پیش رو داشتیم و هدف اولمان هم بازی با برزیل بود. سه بازی خیلی سخت را پشت سر گذاشتیم و توانستیم پاراگونه، کلمبیا و ژاپن را هم ببریم، اما در فینال به برزیل میزبان باختیم که همه می‌دانند چه تیم بزرگی است.
فقط دو نفر از بازیکنانمان تجربه بازی با برزیل را داشتند؛ حسین طیبی و سنگ‌سفیدی. با همه این اوصاف، نمایش خوبی داشتیم. ما در فینال پرتلاش بازی کردیم و صددرصد برای بردن برزیل به میدان رفتیم، اما نتیجه چیز دیگری شد و قهرمانی را از دست دادیم، ولی تجربه فوق‌العاده‌ای بود و خیلی به پیشرفت تیم‌ملی و فوتسال ایران و به‌خصوص به ما جوانان کمک کرد.» پارساپور درباره سه گلی که در این تورنمنت زد، اظهار می‌کند: «همه بچه‌ها تلاش کردند و همه کنار هم بودیم. حالا لطف خدا شامل حال من شد و ضربه آخر را من زدم و گل به نام من شد، ولی تلاش همه بازیکنان بود.»
ستاره جوان تیم‌ملی ازجمله اندک‌مشهدی‌هایی بوده که پیراهن فرش‌آرا را نپوشیده است. پارساپور در این‌باره می‌گوید: «پس از تیم‌ملی کمتر از بیست‌سال از باشگاه فرش‌آرا پیشنهاد داشتم، اما با توجه به مشورتی که با دوستان کردم، ترجیح دادم به منصوری قرچک بروم.»
وی درباره وضعیت فوتسال مشهد اذعان می‌کند: «مشهد یکی از قطب‌های ورزشی کشور به‌خصوص در رشته فوتسال است که خیلی از بازیکنانش در تیم‌ملی یا دنیا افتخارآفرینی کرده‌اند. نمونه‌اش همین حسین‌آقا طیبی. ولی معتقدم برای تیم‌داری در مشهد باید خیلی بیشتر از این حمایت‌های مالی شود تا تیم‌های مشهدی بیشتر از یکی و در لیگ‌برتر بهترین باشند. خیلی از دوستان من در تیم‌های شهر‌های دیگر بازی می‌کنند و اگر در مشهد حمایت‌های لازم انجام شود، همه دوست دارند در شهر خودشان و برای فوتسال‌دوستان شهرشان افتخارآفرینی کنند.»
رؤیا‌های بزرگی را در سر می‌پروراند. می‌گوید دوست دارد پیراهن بارسلونا را بپوشد که البته چندان دور از دسترس هم نیست. اما رؤیای بزرگ‌ترش قهرمانی جهان است. مجتبی پارساپور می‌گوید: «بی‌شک هر کس که در فوتسال یا فوتبال است، برای لباس تیم‌ملی می‌جنگد تا آن را به دست آورد. من هم از این قاعده مستثنا نبودم و همه تلاشم را کردم. اهداف بلندمدتی دارم که یکی از آن‌ها بازی در بارسلونای اسپانیاست. در رده ملی هم دوست دارم در فینال جام‌جهانی بازی کنم و قهرمان جهان شویم.»