شهرآرانیوز - فضا‌های عمومی در هر شهر از این نظر که محیط چشم گیری برای شکل گیری گروه‌های مدنی و رشد و بالندگی انهاست، قابل توجه بوده و دارای اهمیت است. این فضا‌ها مکانی برای تعاملات اجتماعی و بستری برای ارتباطات است. در این بین امنیت به عنوان مهم‌ترین مولفه توسعه پایدار انسانی مورد توجه قرار دارد و این موضوع برای زنان به عنوان بخش اسیب پذیر‌تر جامعه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. نوع جرائم و جنایت درباره زنان و مردان در هر جامعه متفاوت است و به همین دلیل، حس امنیت زنان نیز تبعاً تفاوت دارد و بنابراین زنان در جامعه با احساس ترس بیشتری مواجه هستند. شکل گیری فضا‌های زنانه با محور قرار دادن امنیت به عنوان یک نیاز حیاتی که منجر به حضور در جامعه میشود، محیطی را فراهم می‌کند که زنان بتوانند به دور از احساس ناامنی که در سایر فضا‌ها برای انان ایجاد میشود، فعالیت کنند.
موضوع امنیت شامل دو وجه عینی و ذهنی است که بخش ذهنی ان ناشی از احساس خطر و احتمال مواجه با جرائم خشن و ازار‌های جنسی و کلامی برای زنان است.
همچنین احساس امنیت ارتباط معناداری با طبقات اجتماعی دارد و بدین ترتیب در بخش‌هایی از شهر که کالبد شهری زمینه ساز ناامنی و بزه‌های مختلف است، این زنان هستند که محدود شده و فعالیتشان به فضای خانه ختم میشود. این مساله شامل ساعات خاصی از شبانه روز نیز میشود و در ساعاتی از شب فضای شهر‌ها مردانه شده و زنان برای جلوگیری از مواجه با خطرات احتمالی از حضور در خیابان‌های شهر در این ساعات خودداری می‌کنند.
وجود چنین مسائلی در طی سال‌ها و اهمیت حضور زنان و حفاظت از حریم شخصی انان، منجر به شکل گیری اولین بوستان زنانه جهان در سال ۱۹۱۳ در ایالت مونتانا امریکا شد. در ایران نیز برای نخستین بار در سال ۱۳۸۰ اولین بوستان مختص زنان در شهر بروجرد شکل گرفت.
این موضوع در سیاست گذاری‌های شهری مشهد نیز مورد توجه قرار گرفته و اخرین بوستان بانوان با عنوان شهربانو در مشهد طی هفته گذشته اماده بهره برداری شد.
این سیاست‌گذاری‌ها نهایتا می‌تواند کالبدشهر را به سمت زنانه ترشدن و توازن جنسیتی برده و اوقات فراغت مناسبی را برای انان فراهم اورد. موضوعی که پویایی، سرزندگی وبالندگی بیشتری را منجر شده و می‌تواند کارایی و بهره وری را برای زنان و نهایتا خانواده به عنوان مهم‌ترین و کوچک‌ترین ساختار جامعه فراهم اورد. همچنین ارتقا نقش بانوان در تصمیم گیری‌های محلی و اجتماعی و بهره برداری از ظرفیت‌های انان به توسعه پایدار و عادلانه منجرخواهد شد.