شهرآرانیوز؛ نسرین نکیسا بازیگر شیرازی است که در رشته نمایش فارغ‌التحصیل شده است. او از صحنه تئاتر پا به تلویزیون و سینما گذاشته است. در سال ۱۳۶۹ اولین‌بار با سریال «مهر و ماه» در قاب تلویزیون ظاهر شد و بعد از بازی در چند سریال، با فیلم «آژانس شیشه‌ای» ابراهیم حاتمی‌کیا پایش به سینما باز شد. بازیگری که معمولا هر نقشی را که به آن جان بخشیده، از مخاطبانش نمره قبولی گرفته است. این شب‌ها سریال «مستوران» با رنگ و بوی تاریخی و ادبیات کهن در حال پخش است که نسرین نکیسا نیز در آن در نقش سیمین‌تاج نقش‌آفرینی می‌کند. گفت‌وگوی شهرآرانیوز با این بانوی بازیگر را بخوانید.
شما جزو بازیگران گزیده کار هستید که البته در کارنامه‌تان سریال تاریخی دیده می‌شود. از حضورتان در سریال «مستوران» بگویید؟
از سوی سیدعلی هاشمی به این سریال دعوت شدم. از آن جایی که سابقه همکاری با او را در چند پروژه دیگر داشتم درباره فیلم‌نامه و قصه فصل اول مستوران که ساخته و پخش هم شده بود گپ زدیم، قسمت‌هایی از فصل اول را هم دیدیم و درنهایت منجر به همکاری در این سریال شد.
«سیمین تاج» را در فیلم‌نامه چگونه شخصیتی دیدید؟
سیمین تاج، همسر نوذر، زنی از یک خانواده و نژاد متمول و اصیل و البته با سبقه منزلت و اشرافی است که در ادامه بیشتر متوجه شخصیت مقتدر، مصمم و درعین حال مادرانگی عاقلانه‌ای که دارد، می‌شویم. او بسیار رئوف و خوش‌قلب است و با وجود موقعیت اشرافی که دارد می‌داند کجا چه رفتاری داشته باشد و نوع ارتباطش روی تربیت دخترش ماه منیر هم بسیار تاثیرگذار است.
این نقش چه چالش‌هایی برای شما داشت؟
اگر منظورتان از چالش گره و اختلاف‌نظر و سلیقه بازیگر و کارگردان و نویسنده است، باید بگویم خوشبختانه چالش خاصی نداشتم.
از همان ابتدا با کارگردان درباره قصه و شخصیت سیمین تاج نگاه همسو داشتیم و با حمایت عطاپناهی، تهیه‌کننده سریال در نهایت به یک همکاری ساده و بی‌دردسر رسیدیم.
همکاری با سیدعلی هاشمی به‌عنوان کارگردان، چگونه تجربه‌ای بود؟
همکاری با سیدعلی هاشمی را اگر بخواهم توصیف کنم مثل حس شخصی است که تعطیلات پایان هفته به خانه پدری‌اش می‌رود و با تمام اعضای آن خانواده حس صمیمیت ریشه‌داری دارد، این تجربه‌ای است که من و دیگر همکارانم در مستوران۲ در کنار سیدعلی هاشمی نصیبمان شد.
تاکنون چه بازخوردهایی گرفتید؟
خوشبختانه تا الان بازخوردهای عالی گرفتم که این هم حاصل انتخاب‌ها و ترکیب‌بندی‌های حساب شده تهیه‌کننده و کارگردان است باتوجه به تاریخی بودن سبک کار، حضور بازیگران تئاتر بسیار موثر و مفید بوده است.
پیش‌تر در سریال تاریخی جیران ایفای نقش کردید و اکنون در «مستوران» حضور دارید. این نشان‌دهنده علاقه شما به ژانر تاریخی است؟ به طور کلی درباره این ژانر چه نظری دارید؟
تولید آثار تاریخی سختی‌ها و مشکلات خودش را دارد، بازسازی صحنه‌ها، لباس‌ها، دکور، نور و گریم و در نهایت حضور بازیگران، همگی جزئیات یک اثر تاریخی هستند که باید متناسب با زمان قصه باشند. آثارتاریخی در واقع بازسازی کننده مفاهیمی است که به تاریخ پیوسته‌اند و معمولا از اذهان فراموش شده‌اند. بنابراین آثار بایستی از جذابیت‌های دراماتیک بسیار بیشتری برخوردار باشند تا تهیه‌کنندگان ریسک تولیدش را بپذیرند. به نظرم مستوران به قلم توانای محمد حنیف بسیار قصه جذابی داشته که فصل دومش هم با تهیه‌کنندگی عطاپناهی تولید شده است. وقتی نقشی که به بازیگر پیشنهاد می‌شود بایستی برای شخص بازیگر جذاب و دوست‌داشتنی باشد. سیمین تاج را بسیار دوست دارم زیرا شخصیتی موثر در راستای تحقق ایده‌ها و علایق ماه منیر بود. دختری که به دنبال عدالت‌خواهی و برابری و مبارزه با تبعیض نژادی و طبقاتی است و در بسیاری از مواقع با ایده‌های دخترش نه‌تنها مخالف نیست بلکه با او همراه می‌شود. این زنانگی‌ها در زندگی مادر و دختری، سیمین تاج را برایم جذاب‌تر می‌کند و به نوعی با دیگر نقش‌هایی در کارهای قبلی متفاوت. این تفاوت‌ها همیشه در انتخاب‌های من برای پذیرفتن نقش اولویت دارد.
فکر می‌کنید تولید این گونه آثار چقدر برای نسل جدید ضرورت دارد؟
جای تاسف دارد که نسل نو از ادبیات کهن، مفاخر و مشاهیر و نام‌آوران تاریخ اطلاعات و شناخت لازم را ندارد. دوای درد این کم‌آگاهی در دست نویسندگان، هنرمندان و فیلم‌سازان است. خوشبختانه مستوران از این حیث به عنوان یک اثر موثر توانسته تلنگری باشد برای افرادی که دچار فراموشی شدند. امیدوارم این حرکت ادامه داشته باشد و مفاهیمی که بایستی همواره زنده و پویا باشند و اندیشه‌های درحال انجماد از این یخ‌زدگی و بی‌اطلاعی از فرهنگ غنی و ریشه‌دارمان، دوباره شکوفا شود.
ورود بازیگران جوان و تازه نفس را به عرصه بازیگری در این سریال چگونه ارزیابی می‌کنید؟
صحنه بازی مثل صحنه زندگی ماست که قرار نیست عده‌ای به این دنیا بیایند و عمر جاوید کنند و جا را برای دیگران تنگ کنند.
آدمیان تا یک جایی بهره از این زندگی دنیوی می‌گیرند و به دنیای دیگر سفر می‌کنند و انسان‌های دیگر می‌آیند و این جریان همیشه ادامه دارد. تنها چیز مهم چگونگی حضور آن‌هاست زیرا هرکسی نقش خودش را بازی می‌کند، قرار نیست من تا ابد باشم و دیگر هیچ. جوان‌ها و تازه نفس‌ها باید بیایند و سرجای خودشان قرار بگیرند و تا ابد این جریان زندگی ادامه خواهد داشت. همان‌طور که سالیان پیش من هم نقش‌های جوان را بازی می‌کردم و حالا نقش‌های متناسب با سن وسال و استعداد و استحقاق خودم را ایفا می‌کنم.
و یک حرف پایانی...
خوشحالم مستوران در خانه‌های دل مخاطبان جا گرفته است. این موضوع برای همه همکارانم اهمیت دارد. به امید این که آثار دیگر هم از اقبال خوبی برخوردار باشند.