همان طور که مدیران دیگر هم آمدند و رفتند؛ اما یحیی همچنان ماند و در این مدت بار‌ها از مدیران وقت پرسپولیس گلایه کرد که خواسته‌های او را برآورده نمی‌کنند. تفاوتی نداشت نام این مدیر چه باشد. از جعفر سمیعی که آرامترین مدیر پرسپولیس بود تا مهدی رسول پناه که با او وارد جنگی تمام عیار شد. از مجید صدری تا رضا درویش، همه از نظر یحیی کم کاری داشتند و با هر یک از آن‌ها در مقطعی از فصل وارد قهر و دعوا شد.
رابطه او با رضا درویش در چند مرحله به مو رسید و خطرناکترین مقطع، زمان ورود پرسپولیس به لیگ قهرمانان آسیا بود. با این حال درویش و گل محمدی ترجیح دادند کجدار و مریز، به حضورشان در باشگاه ادامه دهند و به این شکل بود که هر دو ماندند.
حالا یحیی گل محمدی در شرایطی که نیم فصل اول را با مقام سومی به پایان رسانده، با هواداران تیمش خداحافظی کرد تا پرسپولیس، یک بار دیگر شرایطی کاملا آشنا را تجربه کند.
حالا باز هم استعفای یحیی، ۴ مدیر را تحت فشار می‌گذارد تا خواسته‌های او را اجابت کند. یادمان نرود همه مدیران در خدمت او بودند و تقریبا هر چه خواسته برآورده کرده اند. از سمیعی که ترابی را به پرسپولیس برگرداند تا درویش که مقدمات بازگشت پورعلی گنجی و بیرانوند را فراهم کرد.
حالا باز هم مدیرعامل باید با شیوه‌ای تازه مذاکره کند تا سرمربی در نیم فصل دوم هم روی نیمکت تیمش بماند و کانال‌های سرخ و هواداران فعال در شبکه‌های اجتماعی او را به باد انتقاد نگیرند.