به گزارش شهرآرانیوز، موضوع نمایش به روابط نامشروع و خیانت شوهرها و همسران آن‌ها مربوط می‌شود که عمده‌تاً در جوامع ظاهراً مدرن معاصر بیشتر است. موضوع به خودی خود شناخته شده و ذهن آشناست، اما نویسنده از این موضوع ساده، آشنایی‌زدایی کرده و طی موقعیت‌ها و مراحل متناقض و پارادوکسیکال، به شکلی تسلسلی و پی در پی از هرآنچه آشنایی‌زدایی شده، هم باز آشنایی‌زدایی ثانویه‌ای کرده است. او موضوع را در اصل به شکل یک پازل و معما درمی‌آورد؛ این ویژگی، میزان مهارت هنرمندانه نویسنده را از نظر تسلط ذهنی بر همه زوایای پنهان موضوع نشان می‌دهد. شدت و گیرایی این پازل‌سازی روان‌شناختی، خانوادگی و اجتماعی، به حدی است که ذهن و احساس تماشاگران را خواسته و ناخواسته به درون لابیرنت تو در توی موضوع می‌کشاند. این نمایشنامه توسط "فلوریان زلر" نوشته شده است.
جلال شهبازنژاد یکی از بازیگران اصلی این نمایش است که درباره نمایش دروغ و همکاری با علیرضا اسدی، کارگردان نمایش، می‌گوید: اولین همکاری من با علیرضا اسدی است این فرد بسیار متین و باوقار و صبور بوده و سال‌هاست در زمینه منتقدی و کارگردانی تئاتر در حال فعالیت است.
این بازیگر با تجربه تئاتر مشهد که امسال، با سه نمایش پوراندخت، پایکوبی مادیان‌ها و دروغ بر روی صحنه رفته است. او درباره حضورش بر روی صحنه تئاتر در چند ماه اخیر می‌گوید: من در این فصل تقریبا پرکار بودم. بسیاری از بازیگران هستند که بسیار کم کار هستند. البته من در جشنواره‌ها حضور کمرنگ‌تری دارم که در این باره نیز گروه تئاتر تصمیم می‌گیرد که نمایش در جشنواره شرکت کند یا خیر. قرار است در چند ماه آینده در فیلم سینمایی کویر ناآرام به کارگردانی آقای توکلی را حاضر شوم.
او در بخشی دیگر از صحبت‌هایش به وضعیت تئاتر مشهد اشاره می‌کند. به گفته او وضعیت تئاتر مشهد اکنون خوب است.
او در این‌باره توضیح می‌دهد: من فقدان آموزش و امکانات برای جوانترهای تئاتر در مشهد را حس می‌کنم. این موضوع باعث شده نمایش‌ها از نظر فنی ضعیف شوند.
شهبازنژاد همچنین به وضعیت اجرا‌ها اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: متاسفانه، بعضی اثر‌ها بسیار قوی هستند، اما مجوز اکران به آن‌ها داده نمی‌شود. به هر حال آن‌ها جوان هستند و باید تجربه کنند.
این بازیگر تئاتر صحبت‌هایش را با این جملات به پایان می‌رساند: دوست دارم خیلی از دوستانم مثل آقای مهدی ضیا چمنی که با تئاتر قهر کردند باز گردند. این‌ها کسانی بودند که سال‌ها برای مردم تئاتر بر روی صحنه بردند و برای تئاتر این شهر افتخار آوردند و خیلی جای افسوس دارد که حالا نیستند. شاید یک دلیلش برای مباحث مالی باشد. کسی که حرفه تئاتر را انتخاب می‌کند باید بداند که نمی‌شود بر روی آن به عنوان یک شغل دائمی و اصلی حساب کرد.