به گزارش شهرآرانیوز، برخی هم در حوزه رسانه و تولیدات سینمایی درباره‌اش با روایت‌های متفاوت فیلم می‌سازند. اما بهتر است بگویم به‌ندرت در این سال‌ها این موضوع محور اصلی فیلمی بوده است بلکه شاید در سکانس یا گوشه و کناری در روایت داستانی یک فیلم به آن پرداخته شده است.
اگرچه به نظر می‌رسد تابوشکنی پرداختن مستقیم و شفاف به موضوع سقط جنین در یک فیلم سینمایی (چنان که موضوع اصلی فیلم باشد) در چند اپیزود از زوایای مختلف و با روایت‌های متفاوت توسط ابراهیم حاتمی‌کیا در فیلم «دعوت» رقم خورد، فیلمی که در پنج اپیزود با محور قرار دادن موضوع سقط جنین تلاش کرد با محوریت زنان داستان و در موقعیت‌های متفاوت مسئله سقط جنین را واکاوی کند. اگرچه معتقدم حاتمی‌کیا در هیچ کدام از این اپیزود‌ها نسخه‌ای برای مخاطب نپیچید، اما با روایت زنانی که به خاطر حفظ شغل، بارداری ناخواسته در سن بالا، بارداری در یک ازدواج موقت (همسر دوم شدن)، بارداری در شرایط فقر زیاد و نداشتن توان مالی برای فرزندآوری و... به سمت سقط جنین می‌رفتند، در لایه‌های پنهانی و قرار دادن فرد در مرز اخلاق و بی‌اخلاقی، هر مخاطبی را در معرض یک انتخاب قرار می‌داد. اینکه اگرچه دلایل یک زن می‌تواند عقلانی و منطقی باشد، اما هیچ دلیلی توجیه‌کننده مرگ یک موجود زنده که دو انسان بانی به وجود آوردنش شده‌اند نیست.
این روایت اگرچه در برخی فیلم‌های دیگر نیز مانند فیلم سعادت‌آباد مطرح شد و در آن فیلم نیز زنی با تصمیم شخصی، بدون اطلاع همسرش دست به سقط جنین زده بود، اما باز هم با نشان دادن تصویری پرخاشگر و عصبی از همسر این زن مخاطب را در تردید درستی یا نادرستی این تصمیم رها می‌کرد.
وقتی آمار و ارقام موجود درباره سقط جنین سالانه رقم ۴۰۰ هزار سقط جنین در کشور را مطرح می‌کنند که یا به صورت غیرقانونی رخ می‌دهند و یا با دلایلی نظیر روابط خارج از عرف، یا بارداری ناخواسته یا بدون برنامه‌ریزی یعنی برای این فاجعه نیازمند برنامه‌ریزی، آگاهی‌بخشی و آموزش‌هایی هستیم که بیش از وقوع، به دنبال درمان باشیم. در این میان رسانه به ویژه تولیدات سینمایی و تلویزیونی می‌توانند چه در حوزه آسیب‌های اجتماعی که زمینه‌ساز افزایش آمار سقط جنین است چه در زمینه آموزش‌های لازم برای زوجین با روایت‌هایی نزدیک به زندگی عوام جامعه (مانند آنچه در فیلم دعوت دیدیم) گامی مؤثر در جهت کاهش این آمار در جامعه بردارند.