«دکلمه‌خوانی آمیخته‌ای از احساسات و هنر یک شاعر آیینی است که از میان هزاران زیبایی در عالم، به وصف و مدح بهترین خلایق عالم هستی رو آورده است.
به نظرم، هرچه دکلمه‌خوان نیت خود را خالص‌تر کند -هدف از این کار معرفی ذات مقدس چهارده معصوم(ع) به مردم باشد نه معرفی خودش- تأثیر آن بر مخاطبان بیشتر خواهد بود.»
آنچه خواندید نظر مهدی بهروزیان، دانش‌آموز پایه‌ی هشتم مدرسه‌ی «امیر معزی»، درباره‌ی مدح اهل‌بیت(ع) است.
مهدی از حدود دو سال پیش با معرفی علیرضا خاکساری، شاعر آیینی حرم مطهر، به حرم رضوی راه یافته است و در جشن و عزای اهل‌بیت(ع)، در رواق امام‌خمینی(ره)، رواق دارالحجه و صحن پیامبر اعظم(ص) دکلمه می‌خواند. گفت‌وگوی ما با او را بخوانید!
از زمانی که چشم باز کردم، با مجالس مذهبی مانند تفسیر قرآن و روضه‌های اهل‌بیت(ع) مأنوس بودم. از کودکی، خانوادگی در این مجالس شرکت می‌کردیم و همه‌ی خاطرات و لذت بازی‌های کودکانه را در روضه‌های اهل‌بیت(ع) تجربه کرده‌ام.
در مسیر رفت‌وآمد هم به روضه و مداحی گوش می‌کردم. پیش از اینکه به مدرسه بروم، تعدادی شعر در مدح اهل‌بیت(ع) حفظ کرده بودم به طوری که اولین‌بار در جشن پایانی مهدکودک برنامه‌ی مداحی اجرا کردم.
با توجه به اینکه در زمینه‌ی دکلمه‌خوانی به صورت تخصصی کار می‌کنم، به مقوله‌ی حفظ قرآن وارد نشدم تا از شاخه‌ای به شاخه‌ی دیگر پریدن نباشد اما طبق حدیث پیامبر(ص)، «قرآن ثقل اکبر است» و برای هدایت ما نازل شده است.
هدف آینده‌ام را فراگیری معارف قرآنی قرار داده‌ام که زمینه‌ساز عمل به کتاب خداست. به همین دلیل، دو سال است در مؤسسه‌ی قرآنی «بیان هدایت نور» زیر نظر استاد و مفسر قرآن و نهج‌البلاغه، دکتر محمدعلی انصاری، در یک دوره‌ی پنج‌ساله‌ی آموزش شرکت کرده‌ام.
ابتدا از دکلمه‌خوانی‌های مشهور کشور استفاده می‌کردم و اکنون پدرم برایم شعر انتخاب می‌کند. از استادانم هم شعر می‌گیرم و شعرهایی را که قوی و پرمحتوا باشند حفظ می‌کنم.
اعتقاد دارم ما نسل نوجوان جز درس‌خواندن باید برنامه‌های دیگری هم داشته باشیم و چه مشغولیتی بهتر از پرداختن به یادگیری معارف قرآنی، ذکر ائمه‌ی اطهار(ع) و ورزش‌های سالم؟
کمترین برکت انس با قرآن و عترت دوری از گناه و زمینه‌سازی تقواست که آن هم ریشه‌ی همه‌ی موفقیت‌ها و تندرستی‌هاست. این ارتباط با قرآن و عترت به لطف خدا سبب شده است با محیط‌های سالم فرهنگی آشنا شوم و از فضای ناسالم دور بمانم.
در درس‌هایم نیز تاکنون جزو دانش‌آموزان برتر کلاس بوده‌ام. از این بابت، از پدر، مادر، اقوام و استادانم برای تشویق‌ها و پشتیبانی‌هایشان قدردانی می‌کنم.
به این ترتیب، در مسابقات مداحی سال ۹۸ رتبه‌ی اول استان را کسب کردم. جز دکلمه‌خوانی، بیش از یک سال است که در رشته‌ی کاراته فعالم. کمربند آبی دارم و تاکنون در چند مسابقه در رشته‌ی وادوریو شرکت کرده‌ام.
همه‌ی خاطرات شیرین من در ماه رمضان رقم خورده است. هرسال منتظر رسیدن ماه مبارک رمضان هستم زیرا وقتی پدر و مادرم در حرم از مراسم مناجات‌خوانی تا سحر استفاده می‌کردند، من با دوستانم در حال بازی بودم.
این خاطرات شیرین شب‌های رمضان از کودکی برایم به یادگار مانده است. به مناسبت حلول ماه مبارک رمضان، میلاد امام حسن مجتبی(ع) و شب‌های قدر هم دکلمه‌خوانی داشته‌ام. هریک حال و هوایی داشته است.
از کودکی، به روزه گرفتن علاقه‌مند بوده و در ماه مبارک رمضان در حرم مطهر مراسم داشته‌ام. به‌یقین، وقتی با دهان روزه ذکر امام حسین(ع) گفته می‌شود، حس وصف‌ناپذیری دارد.
چند مرتبه هم با دعوت آستان قدس رضوی، افطار در حرم بودم که حال و هوای معنوی و آرامش بسیار خاصی دارد. هیئت‌های زیادی می‌رفتم مانند فداییان سیدالشهدا(ع)، فاطمیون یاران خراسانی، قائمیون و زینبیون.
از کودکی با هم‌سالانم در هیئت بزرگ شده و بازی کرده‌ام. اکنون هم جز دکلمه‌خوانی، در امور پذیرایی هیئت کمک می‌کنم.
امام‌حسن(ع) را خیلی دوست دارم و برای ایشان در ماه رمضان و آخر ماه صفر هرسال، مدح و روضه می‌خوانم.
در مراسم «أحلی‌‌من‌العسل» در محرم و در رواق امام‌خمینی(ره) حرم مطهر رضوی برای حضرت قاسم(ع) دکلمه‌خوانی داشتم و بعد از مراسم حس عجیبی برایم به وجود آمد.
احساس می‌کردم امام‌حسن‌مجتبی(ع) به سبب اجرای این مدح، از من خوشحال شده است. امیدوارم بتوانم مانند آن حضرت(ع) کریم و دست‌ودل‌باز تربیت شوم.