به گزارش شهرآرانیوز، با توجه به سبک بازی استقلال و اینکه در بازی مقابل تیم‌های بزرگ و کوچک طوری دفاع می‌کند که فضایی به حریف نمی‌دهد، طبیعی بود یا کادر فنی پرسپولیس باید پلن‌های تازه‌ای برای برون‌رفت از بن‌بست تاکتیکی داشته باشند یا بازیکنان بزرگ و ستاره‌های تیم به شکل انفرادی بدرخشند که در هر دو مورد انگار مشکلاتی وجود داشت.
امید عالیشاه ستاره نیمه اول پرسپولیس در فاز حمله بود که در نیمه دوم رو به افول رفت و آنقدر خسته شد که وقتی تعویض شد با آغوش باز استقبال کرد. جای عالیشاه را امیری در زمین گرفت که شاید اگر به اوج خود نزدیک بود می‌توانست گره از کار بگشاید، اما نه زمان بود نه فضا، نه اینکه امیری آنقدر روی فرم بود که در حدود بیست دقیقه بازی کار را برای تیمش در بیاورد.
مهدی ترابی و اورونوف هم با وجود این تک لحظه‌هایی در نیمه اول رقم زدند، در نیمه دوم هر چه از زمان بازی گذشت رو به افول رفتند که در نهایت ترابی جای خود را به صادقی داد و گزینه جانشین هم غیر از یک شوت کار خاصی در فاز حمله تیمش انجام نداد. جلسه سرپایی اوسمار، خانبان، سیدجلال و رافا تولدو قبل از تعویض ترابی در نوع خود جالب توجه بود و از چهره و مدل صحبت آنها مشخص بود برای برون‌رفت از آن وضعیت پلن مشخص و محکمی ندارند و در خصوص تغییر ایجاد شده هم تردید وجود دارد.
در نهایت تغییرات منجر به بهبود شکل بازی پرسپولیس نشد. البته شاید اوسمار می‌توانست در دقایق پایانی ابوالفضل بابایی را هم جای آل‌کثیر به زمین بفرستد، اما بعید بود اتفاق ویژه‌ای شکل بگیرد. این یک مچ‌اندازی سخت بین نکونام و اوسمار بود که مرد برزیلی هر چقدر سعی کرد نتوانست مچ حریفش را بخواباند و البته برای نکونام حالت ایده آل همان بود که مچش خم نشود.
تصویر دست دادن این دو مربی بعد از سوت پایان بازی چکیده‌ای از همین وضعیت و کل جریان بازی بود که خطوط چهره اوسمار شرایط او را به خوبی عیان می‌کند؛ یک ناراحتی مفرط به خاطر ایستادن ته کوچه بن‌بستی که راه فرار نداشت.
منبع: ورزش3