به گزارش شهرآرانیوز، کارگران ایران با شش سال ثابت ماندن حداقل دستمزد در دوران سخت جنگ تحمیلی هزینه اقتصادی قابل توجهی پرداخت کردند؛ اگرچه قرار بود فاصله بین مزد و افزایش سرسام‌آور هزینه‌های زندگی در دوران جنگ، طی مدت کوتاهی پس از آن جبران شود، اما همه دولت‌های پس از جنگ به وسع خود به این فاصله افزودند؛ به‌طوری که امروز جبران فاصله بین حداقل دستمزد و هزینه‌های زندگی، صرفاً با معیار قرار دادن نرخ تورم عملاً ممکن نیست.
بر اساس گفته نماینده کارگری به شهرآرانیوز، در حال حاضر به دلیل برتری تعداد اعضای دولتی و کارفرمایی به نسبت نمایندگان کارگری، شورای‌عالی کار یک نهاد سه‌جانبه صنفی نیست و آن‌طور که در سال‌های گذشته مشاهده شد، مصوبه دستمزد حتی بدون امضای نمایندگان کارگران، صرفاً بر اساس قدرت سیاسی طرف مقابل به تصویب رسیده است.
میرغفاری تاکید کرده است: پویش اجتماعی «حداقل دستمزد ۱۵میلیونی» اعتراضی مسالمت‌آمیز و مدنی است تا با فراخواندن مخاطبان مصوبه مزدی در سراسر کشور، فرصتی برای اتحاد نیروی کار ایران و افزایش توان چانه‌زنی نمایندگان کارگران در مذاکرات تعیین دستمزد ۱۴۰۳ فراهم کند.
امروز ۲۷ اسفند، ۲ روز مانده به پایان سال، جلسه ای دیگر از شورای عالی کار برای تعیین دستمزد ۱۴۰۳ در ساعت ۱۵ برگزار می‌شود. اختلاف همچنان بر سر تعیین عدد سبد معیشت است. جامعه کارگری میانگین قیمت کالاهای اساسی را ملاک عمل می‌دانند اما نمایندگان کارفرمایی و دولت حداقل‌ها را در نظر می گیرند.