آدم‌ها توانایی‌های بسیاری دارند و باید برای شکوفایی استعداد خود تلاش کنند. معمولا از همه ۱۰ انگشت آدم‌ها یک هنر جاری است، اما گاهی افرادی پیدا می‌شوند که از هر انگشتشان ۱۰ هنر می‌بارد!
مَهراد روانخواه ۱۱ ساله و کلاس ششم مدرسه سما ۳ است. او این روز‌ها قوی‌ترین مرد کوچک جهان‌شهر مشهد و صاحب کمربند قهرمانی این عنوان است. گفت‌وگوی ما با مهراد را می‌خوانید.
فعالیت‌های خود را چگونه و با چه رشته‌ای آغاز کردی؟
وقتی پنج‌ساله بودم آموزش شنا را شروع کردم اما به‌دلیل علاقه زیاد به فوتبال، این ورزش را هم در زمین، هم به صورت سالنی بیشتر تمرین می‌کردم. پدرم هم در این زمینه کمکم می‌کرد.
درنهایت، با نظر پدر و مادرم و باتوجه به توانایی‌های بدنی‌ام، از دو سال پیش، رشته‌ی کاراته در سبک «اوکیناوا ایشین ریو و گوجوریو» را آغاز کردم و اکنون کمربند مشکی دان یک بین‌المللی این رشته از ژاپن را به‌دست آورده‌ام.
از پیروزی‌هایت برایمان بگو.
تاکنون پیروزی‌های کوچکی در رشته‌های مختلف ورزشی، فرهنگی و هنری در مدرسه به دست آورده‌ام، اما نخستین موفقیت جدی خود را بهمن ماه سال ۱۴۰۱ در مسابقات انتخابی کاراته استان با رسیدن به مقام دوم کسب کردم.
پس از آن، در مسابقات «قوی‌ترین مردان کوچک جهان‌شهر» مقام اول را به‌دست آوردم و به‌عنوان قوی‌ترین مرد کوچک مشهد، موفق به دریافت کمربند قهرمانی، حکم، مدال و کاپ طلا شدم.
سپس در سال ۱۴۰۲ موفق به کسب مدال برنز کاراته کشور و دو مدال نقره مسابقات کومیته و یک مدال طلای کاتای کاراته سبک گوجوریو استان شدم. همچنین در گروه سرود مدرسه هم در استان مقام اول را کسب کردم.
چگونه در مسابقات قوی‌ترین مردان شرکت کردی؟
این مسابقات اسفند ۱۴۰۱ از سوی شهرداری منطقه ۹ در مشهد برگزار شد.
آن روز من کلاس تنبک داشتم اما با کمک خانواده‌ام توانستم خودم را باعجله به مسابقه برسانم و با اینکه قبلا تمرین و شناختی از آیتم‌های مسابقه نداشتم و پای راستم در اثر شیطنت در مدرسه آسیب جدی دیده بود، به لطف خدا و تلاش بسیار، موفق شدم و با امتیاز بالا به مقام نخست دست پیدا کردم و در تلویزیون هم دیده شدم.
پیروزی در این مسابقه برایم انرژی و حال خیلی خوبی داشت و سبب شد به توانایی‌هایم پی ببرم و تلاشم را در زندگی بیشتر کنم.
فکر می‌کنی کاراته چه فایده‌هایی دارد؟
در کاراته قدرت بدنی، تمرکز و تمرین زیاد حرف اول را می‌زند. در این ورزش، هنر خوب گوش‌دادن را یاد می‌گیریم. افزایش صبر و اعتمادبه‌نفس از دیگر فواید این ورزش است. اگر کاراته را اصولی و زیر نظر مربی تمرین کنیم، به‌ویژه در سبک‌های کنترلی، آسیبی ندارد.
به نظرت قهرمانی مهم‌تر است یا پهلوانی؟
افرادی که قهرمان می‌شوند خیلی مورد توجه مردم قرار می‌گیرند و باید بیشتر مراقب رفتار خود باشند. اگر بهترین قهرمان هم باشیم اما اخلاق جوانمردانه نداشته باشیم، پس از مدتی فراموش می‌شویم.
اما قهرمانانی که با مهربانی و ازخودگذشتگی به مردم کمک می‌کنند، در واقع پهلوان هستند و مانند جهان پهلوان تختی همیشه در قلب مردم باقی می‌مانند.
از دوست‌داشتنی‌هایت بگو.
علاقه‌ی بسیاری به کتاب خواندن و مطالعه دارم و کتابخانه‌ی تقریبا بزرگی در خانه دارم. تنبک می‌نوازم. کلاس زبان می‌روم. مجموعه‌ای از تفنگ‌های اسباب‌بازی دارم و علاقه‌مندم کامل‌تر شود.
خریدن لگو از علاقه‌مندی‌هایم است و ساختن ماکت‌های مختلف به‌ویژه انواع خودرو و هلی‌کوپتر با لگو را هم دوست دارم و انجام می‌دهم.
نقاشی را دوست دارم و برای مادرم گاهی به‌عنوان هدیه نقاشی می‌کشم که مامان هم آن‌ها را به یخچال و دیوار می‌چسباند. عضو انجمن ادبی کوله‌پشتی هستم و تابه‌حال برای این نشریه چند داستان نوشته‌ام.
برای سایت کوله‌پشتی هم تعدادی کلیپ ساخته‌ام که با استقبال خوب مخاطبان روبه‌رو شده است. درسم نیز خیلی‌خوب است و جزو دانش‌آموزان برتر مدرسه هستم.
کمک کردن به دیگران به‌ویژه مادرم، کتاب خواندن، بازی با تبلت و انجام تکالیف درسی و نواختن ساز و انجام تمرینات ورزشی‌ام را دوست دارم و خوش‌حالم می‌کند. از نداشتن دوست ناراحت می‌شوم و سعی می‌کنم با دیگران ارتباط خوبی برقرار کنم.
دوست دارم با دوستم که همسایه‌ایم بیشتر بیرون بازی کنم اما کمتر فرصت می‌کنم.
برای آینده چه برنامه‌هایی داری؟
قصد دارم در آینده مهندس ساخت و طراحی خودرو یا ساخت اسباب‌بازی‌های فکری و طراح لگو برای بچه‌ها شوم تا لذت ببرند و حوصله‌شان سر نرود.
تلاش می‌کنم در کاراته هم تا کمربند سیاه دان9 پیش بروم و در مسابقات جهانی پرچم کشورم را بالا ببرم. برای نواختن تنبک عضو یک گروه موسیقی بزرگ شوم و نواختن پیانو را هم یاد بگیرم. همچنین آرزو دارم یک فوتبالیست بزرگ و موفق شوم.
چه کسانی را در پیروزی‌هایت مؤثر می‌دانی؟
پدر و مادرم، پدربزرگ پدری و مادربزرگ مادری‌ام که مرا تشویق می‌کنند. همچنین استادان و معلم‌هایم به‌ویژه دکتر حسین صدری، استاد کاراته‌ام، بسیار در پیشرفتم مؤثر بوده‌اند که از همگی آن‌ها سپاسگزارم.
با دوستانت سخنی داری؟
به دوستانم پیشنهاد می‌کنم درس بخوانند، تسلیم نشوند و از کاری که می‌خواهند انجام دهند کوتاه نیایند.
از آنچه در این مدت انجام داده‌ام یاد گرفته‌ام همیشه راه درست و مورد قبول خدا را پیش بگیرم و از خطا بپرهیزم.
می‌دانم که رعایت ادب و احترام و اخلاق به‌ویژه درباره‌ی بزرگ‌ترها خیلی مهم است.