به گزارش شهرآرانیوز، در ذیل فراز‌هایی از چند نامه او به همسرش می‌آید:
«دو شب بود ای نازنین معشوقه من و‌ای مَصی [۱]از جان بهترم! که در خواب و بیداری و مستی و هوشیاری از یاد من بیرون نیستی و همیشه با منی؛ گاهی بود خودت و گاهی به وجود عکست در خیال من...
مصی عزیزم! که بهترین یادگار جوانی ام و‌ای آخرین آمال و آرزو‌های من! تو و هر چه منتسب به تو است دوست دارم، تو و هر چه هم نام تو است دوست دارم...
مصی جانم! قربانت شوم، چنین نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند.
مصی عزیز...ای تاریخ ایام خوش و شیرین گذشته من!ای آن که هر وقت در فکر تو بیفتم در خود می‌یابمت، در گوشه‌های قلب ضعیف و نحیف و در لابه لای سینه پر از غصه و هجران می‌جویمت.
گر جمال یار نبود با خیالش هم خوشم
خانه درویش را شمعی به از مهتاب نیست...»
مصطفی در کنار نامه‌های پر رمز و راز عاشقانه، از پند و اندرز و پالایش روحی همسر خویش آسوده نبود و در مجال مناسب او را به خودسازی و پالایش از پلیدی‌ها و ناشایستگی‌ها فرا می‌خواند؛ گویا به درستی دریافته بود که عمری کوتاه و زودگذر دارد و دیری نپاید که از میان می‌رود. از این رو به همسر خویش یادآور شده است:
«.. عزیزم! تا بتوانی حذر کن از سنت [۲]که این سنت خلق کاهش جان است... پس نتیجه این شد که یک عمری کوتاه بسیار کوتاه باید بگذرد. آیا با چه مقدار خوشی مقرون باشد و آیا تا چه اندازه از بلایا و نکبت‌های روزگار مصون گردد، نمی‌دانم. قدر مسلم گذشتن عمر است. فوق آن شصت سال بلکه آن که [از]عمر آدمی حساب می‌شود که لذت می‌برد چهل نه بگو پنجاه سال است... پس زیاد در فکر دنیای خود نباش. قدری توجه به آخرت به یک دار با سعادت، خانه ابدی، منزلگاه پر افتخار الهی؛ لذا از این گونه صفاتی که مذموم شرع و خدا و رسول است احتراز کن، کبر، نخوت و بدگویی که گاهی پیش من هم از دیگران می‌کنی، نکن. خوش نیست که عمر خود را... این حرف‌ها در گوش ات باشد که بلکه تو هم مرا نصیحت کنی که بلکه سودمند افتد...»
[۱]. خانم سید مصطفی «معصومه» نام داشت. از این رو مصطفی او را «مَصی» می‌گفت. معصومه خانم نیز همسرش را «مُصی» می‌خواند!
[۲]. سنت چشم و هم چشمی و پایبندی به رسوم و تجملات و تشریفاتی که مایه خودنمایی و ظاهرسازی است.
گفتنی است؛ معصومه حائری عروس امام خمینی و همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی صبح پنجشنبه ۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ پس از یک دوره بیماری دار فانی را وداع گفت.
معصومه حائری فرزند مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری و از خاندان آیت الله العظمی شیخ عبدالکریم حائری بنیان گذار حوزه علمیه قم بود.
وی در تاریخ ۱۷ فروردین ماه سال ۱۳۳۳ با حاج آقا مصطفی خمینی ازدواج کرد.