حمید نخعی در گفت‌وگو با خبرنگار شهرآرانیوز با اشاره به صحبت‌های اخیر وحید زمان‌زاده، رئیس شورای عالی نظام پرستاری، مبنی بر استعفای دسته‌جمعی پرستاران در سراسر کشور عنوان کرد: مشکلات جامعه پرستاری ریشه‌دار شده است و پرستاران مشهدی هم از این قاعده مستثنا نیستند؛ بااین‌تفاوت که هنوز به مرحله استعفای دسته‌جمعی نرسیدهاند.
وی ادامه داد: عموما پرستاران ترجیح می‌دهند با شرایط نامطلوب فعلی، مهاجرت کنند و از رفاه و درآمد بهتری برخوردار باشند یا آنکه استعفا کنند و به سراغ سایر مشاغل پردرآمدتر، حتی بدون درنظرگرفتن تخصص لازم آن شغل بروند.
نخعی مهاجرت به کشورهای حاشیه خلیج فارس و کشورهای اروپایی را در میان پرستاران مشهدی بیشتر دانست و افزود: مشهد آمار بالایی درمورد مهاجرت دارد و فرم‌های مربوط به دریافت سابقه کار و معرفی‌نامه جهت مهاجرت، گواه این مسئله است. تا پایان فروردین امسال، آمارهای مهاجرت نسبت به مدت مشابه سال گذشته بالاتر رفته است.
عضو هیئت‌مدیره نظام پرستاری مشهد به مشکلات ریشه‌ای پرستاران پرداخت و خاطرنشان کرد: ریشه همه نارضایتی‌ها در وهله اول، کمبود نیروی انسانی است. همکاران ما باید شیفت‌های اجباری و اضافه‌کاری را تحمل کنند فقط به‌خاطر کمبود نیرو. براساس استاندارد وزارت بهداشت، ضریب اشغال تخت به پرستار در ۲۴ باید معادل ۱.۶ نیروی پرستاری باشد؛ درحالی‌که ما در بهترین حالت حدود ۰.۸ در بیمارستان‌های مشهد نیرو داریم و اگر فرایند‌های استخدامی اجرا نشود، با چالش‌های بزرگ‌تری مواجه می‌شویم.
نخعی تصریح کرد: مشهد در بخش دولتی حداکثر ۹ هزار پرستار دارد و با آمار بخش‌های خصوصی، این عدد به ۱۲ هزار پرسنل پرستاری می‌رسد که برای رسیدن به استاندارد وزارت بهداشت، هنوز ۵۰ درصد کسری نیرو داریم.
وی ارقام اضافه‌کاری پرستاران را بسیار ناچیز عنوان و تأکید کرد: یک پرستار در بیمارستان‌های دولتی بابت هر ساعت کار اضافه، به طور متوسط ۲۰ هزار تومان دریافت می‌کند که این مقدار اصلا صحیح نیست. در بیمارستان‌های خصوصی، پرستاران تا ۸۰ هزار تومان برای هر ساعت اضافه‌کاری دریافت می‌کنند که همین سبب می‌شود تا رغبت به فعالیت در بخش خصوصی بیشتر باشد.
نخعی البته این مورد را نیز افزود: دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد با پیگیری‌های دکتر شبستری در تلاش است تا مبلغ اضافه‌کار پرستاران بخش دولتی را در قالب «ترمیم اضافه‌کار» افزایش دهد که این افزایش شاید حداکثر به ۴۰ هزار تومان برسد که باز هم ناچیز است و پرستاران را با مشکل مواجه می‌کند.