به گزارش شهرآرانیوز، به عنوان پدر و مادر باید خیلی حواستان جمع باشد که فرزندانتان شش دانگ حواسشان به رفتار‌هایی است که شما از خود نشان می‌دهید. پژوهش‌های زیادی در این باره به این نتیجه رسیده است که کودکان از رفتار پدر و مادر‌ها می‌آموزند و نه از گفتارشان.
به عنوان نمونه وقتی پشت فرمان خودرو شخصی تان می‌نشینید و با حرکات نمایشی و سرعت بالا از لابه لای خودرو‌ها عبور می‌کنید، توقع نداشته باشید چند سال بعد که فرزندتان گواهی نامه می‌گیرد برابر قانون رانندگی کند. به خاطر داشته باشید که آموزش قوانین ترافیکی باید بیشتر از سوی خود والدین و از سنین خردسالی در خانواده انجام شود.
پدر‌ها و مادر‌ها می‌توانند آموزش قوانین را از حدود چهارسالگی در خانه شروع کنند. موقعیت‌های زیادی پیش می‌آید که با فرزندانتان به بیرون از خانه بروید. حالا می‌خواهد چند قدمی پیاده روی کنید یا برای رسیدن به مقصدی سوار خودرو شخصی یا وسایل حمل و نقل عمومی شوید. در این مواقع درباره چراغ راهنمایی، قوانین توقف، ایست و عابر پیاده با بچه‌ها صحبت کنید. این نکته را هم به خاطر بسپارید رعایت قوانینی مثل بستن کمربند، توجه به علائم و تابلو‌ها و... برای بچه‌ها الگو به حساب می‌آید.
کودکان به دلیل شرایط فیزیکی و رفتاری و تجربه اندک، آسیب پذیرترین گروه کاربران ترافیکی هستند. یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های رفتاری کودکان و افراد بالغ، مسائل مربوط به حرکت در ترافیک (مانند عبور خودرو‌ها در لحظه‌ای که آن‌ها می‌خواهند از خیابان گذر کنند) و مسائل ثابت در ترافیک (مانند متغیرهایی، چون میزان متوسط تراکم ترافیک در یک خیابان) است.
در این بین جالب است بدانید برابر کنوانسیون جهانی حقوق کودک، کودکان حق دارند از وضعیت ایمن هنگام تردد در شهر بهره‌مند باشند. حق مسلم آن هاست که بتوانند بی آنکه خطری تهدیدشان کند در خیابان رفت وآمد کنند، دوچرخه سواری کنند یا از وسایل نقلیه عمومی و خصوصی استفاده کنند؛ که البته این حق مانند بسیاری حقوق دیگر نادیده گرفته می‌شود.
خیلی‌ها بر این باورند که در مدرسه زمان کافی برای آموزش‌های ترافیکی وجود ندارد. در حالی که در چنین فضایی کودکان از ابتدای ورود به مدرسه با مباحث آموزشی آشنایی پیدا می‌کنند. همکاری خانواده در کنار نظام آموزشی تأثیرات مثبتی را به همراه دارد. تشویق دانش آموزان به عنوان همیاران پلیس در مدارس، دعوت از پلیس راهور برای برگزاری دوره‌های آموزشی، تدارک اردو به پارک ترافیک و ... باعث می‌شود آن‌ها با قوانین درست و اصولی بیشتر آشنا شوند.
این نکته را هم فراموش نکنیم که بازی‌هایی با محتوای آموزش قوانین ترافیکی در مهد کودک‌ها می‌تواند به کودکان در یادگیری قوانین کمک کند.
توجه!
زمان واکنش به اطلاعات دیداری یا شنیداری، در کودکان از ۳ تا ۱۶ سالگی همواره کاهش می‌یابد (تسریع می‌شود) تا به سطح مطلوب برسد.
۴ سالگی
کودکان چهارساله می‌توانند روی یکی از جنبه‌های کار متمرکز شوند، اما هر چه سنشان بالاتر می‌رود، امکان تمرکز هم زمان روی چند قسمت از کار برای آن‌ها بیشتر می‌شود.
۵ سالگی
دوره پیش از پنج سالگی باید ترکیبی از نقش‌های آموزشی، کنترلی و پشتیبانی را برای کودکان تعریف کرد تا کودک ضمن شناسایی محیط خود، راه‌های خویشتن داری و اجتماعی شدن را فرا بگیرد.
۱۰ تا ۱۲ سالگی
در سنین بین ۱۰ تا دوازده سالگی نیز حجم اطلاعاتی که کودکان می‌توانند در حافظه کوتاه مدت یا بلندمدت خود ذخیره کنند به طور درخورتوجهی افزایش می‌یابد.
۱۵ سالگی
کودکان ۱۰ ساله، نسبت به کودکان چهارساله، کمتر و دیرتر تمرکز خود را روی یک موضوع از دست می‌دهند. مقاومت در برابر بی دقتی تا پانزده سالگی با بالاتر رفتن سن، افزایش می‌یابد.
توجه!
تحقیقیات گواهی می‌دهند که پسران کم‌دقت‌تر از دختران هستند.
برابر گزارش‌های موجود کودکان به سه شکل در ترافیک حضور می‌یابند که عبارت است از:
کودکان ناخواسته مرتکب بروز رفتار‌هایی در سطح معابر می‌شوند. این کاربران ترافیکی کوچک در نقش عابر پیاده دست به رفتار‌هایی می‌زنند که باعث بروز تصادف می‌شوند.
در زمان‌هایی که قصد سفر‌های هر چند کوتاه دورن شهری را دارید، حواستان به مسافرانی که شما را همراهی می‌کنند باشد. گاهی سرنشینان کوچک دست به رفتار‌های اشتباه می‌زنند که باید به آن‌ها تذکر بدهید.
تعریف بچه‌ها از رانندگی در سفر‌های کوتاه شهری حتی خریدن ماست و نان از سر کوچه، تجربه دوچرخه سواری است که در بیشتر مواقع با زیر پا گذاشتن برخی قوانین همراه است.
خانواده: اعضای خانواده موظف اند علاوه بر اصلاح رفتار خود، فرزندان را با فرهنگ ترافیک آشنا کنند.
مهدکودک ها: مربیان می‌توانند به صورت نظری و عملی در قالب بازی و اشعار و نقاشی، کودکان را با عبور و مرور و خطراتی که آن‌ها را تهدید می‌کند، آشنا کنند.
مقطع دبستان: نظام آموزشی در این برهه سنی باید حواسش به آموزش‌های تکمیلی باشد، زیرا خطراتی، چون طولانی بودن و خطرزا بودن مسیر خانه به مدرسه، بازیگوشی کودک، شوخی با هم کلاسی‌ها، تمایل به تنهایی رفتن و به طور مستقل کار کردن کودک را تهدید می‌کند.
دوره راهنمایی: در این مرحله از آموزش، مدرسه نیز مسئولیت هماهنگی با اولیا را دارد. باید ضمن انتخاب همیار پلیس برای کمک به دانش آموزان در عبور ایمن، دانش آموزان را فعالانه درگیر کرد. همچنین متناسب با کلاس و سن دانش آموزان دروسی در کتاب‌های درسی گنجاند.
آموزش غیرحضوری: در این مرحله پای رسانه‌ها به میان می‌آید.