به گزارش شهرآرانیوز، چیدمان اتاق کودک باید با روحیه او مطابقت داشته باشد، به همین منظور در طراحی فضا‌های کودکان شناخت کودک اهمیت ویژه‌ای دارد. از آنجایی که کودکان قدرت تخیل بالایی دارند معمولا تا هفت سالگی دنیا را آن گونه که باید باشد مجسم می‌کنند نه آن طورکه هست.
به همین دلیل ضروری است تا جای ممکن چیدمان اتاق کودک را با شناختی که از روحیه و سلیقه اش داریم طراحی کنیم. در چیدمان اتاق کودک برای اینکه کودک بتواند با فضای زندگی خود ارتباط برقرار کند باید خواسته ها، نیاز‌ها و مشکلات او را بشناسیم و از طرف دیگر باید به محیطی که کودکان امروز در آن رشد می‌کنند آشنا باشیم.
برای نمونه تاریکی بیش از هر موضوع دیگری به اضافه شکل‌های نامتناسب او را می‌ترساند، درحالی که فضا‌هایی با رنگ‌های شاد و روشن و گاهی رنگ‌هایی با شکل‌های نامشخص مانند حالتی که در نقاشی با آبرنگ به وجود می‌آید، موضوعات رویائی و خیال انگیز را در او القا می‌کند. در ادامه این مطلب با کمک خدیجه مجیری طهرانی، کارشناس ارشد مهندسی معماری به باید و نباید‌های چیدمان در اتاق کودک شامل تأثیر شرایط محیطی بر کودک و سپس ویژگی‌های جسمی و رفتاری او می‌پردازیم.
برای اینکه نیاز‌های فرزندمان را در نظر بگیریم، ابتدا باید او را بشناسیم. در ابتدای کار بهتر است روی کاغذ، یک نقشه اتاق کودک بکشیم و در آن، اندازه اتاق، محل در و پنجره ها، شیوه باز شدن در، روشن‌ترین بخش اتاق یا ساعتی از روز که اتاق روشن‌تر است را برای خود مشخص کنیم. مرحله بعد جویا شدن نیاز‌های کودک است که با توجه به برخی پرسش‌ها به دست می‌آید.
در اتاق‌هایی که از نور خورشید استفاده می‌شود توجه کودک بیشتر، بی قراری اش کمتر، مهارت در کار بهتر و تصمیم گیری کودک بهتر می‌شود.
نور یکی از اصول معماری در تأمین آسایش بصری فضاست که تأثیر روانی آن در انسان‌ها متفاوت است. تحقیقات ثابت کرده است که نور طبیعی و شفاف روی حواس کودکان اثر مثبتی دارد. از دید کودکان فضا‌هایی با نور روشن، دوستانه و بانشاط هستند. افزون بر این نور کافی و نورپردازی مناسب در فضا‌ها سبب می‌شود که میل و رغبت کودکان در زندگی بیشتر شود.
نور سبب می‌شود دقت عمل و تمرکز حواس افزایش یابد و سلامتی چشم و قدرت بینایی حفظ شود و از خستگی اعصاب جلوگیری کند. اتاق‌های تاریک با نور مصنوعی و نامناسب اثر منفی به دنبال دارند. از این رو انتخاب شیوه و میزان روشنایی در اتاق کودک بسیار مهم است و تأثیر مهم آن ایجاد آرامش و تمرکز کودک است.
نور مناسب سبب ایجاد تنوع و تأکید فضایی می‌شود. از آنجا که کودکان در پذیرش تنش و خستگی تحمل کمتری دارند از نور پردازی‌های دارای تضاد شدید چه به صورت مصنوعی و چه به صورت طبیعی که سبب ایجاد خستگی و تنش می‌شود باید در چیدمان اتاق آن‌ها پرهیز کرد.
کودکان صدا‌ها را دوست دارند. صدا‌های ملایمِ زمینه، به افزایش قدرت تخیل کودکان کمک و آن‌ها را به زندگی بیرون مرتبط می‌کند. در عین حال که باید در اتاق کودک صدا در جریان باشد، نباید خیلی هم پرسروصدا باشد. سروصدا‌های ناشی از ترافیک، کاربری‌های تجاری و کارگاه‌های صنعتی از صدا‌های نامطلوب در اتاق کودکان هستند.
تهویه مناسب برای دفع مونوکسید کربن لازم است. برای تأمین سلامت کودکان و فعالیت آن‌ها با کمترین سطح از خستگی، تهویه خوب ضروری است. برای تأمین تهویه کافی می‌توانیم در زمان ساخت خانه به این نکته‌ها توجه کنیم.
پنجره‌های دوجداره، مانع از اتلاف انرژی و همچنین حرارت داخل اتاق می‌شود به همین دلیل شرایطی را فراهم می‌آورند که کنترل دمای هوا ساده‌تر باشد.
استفاده از دیوار‌های عایق بندی شده در تابستان دمای اتاق را تا ۱۰ درجه سانتی گراد خنک‌تر و در زمستان تا ۵ درجه سانتی گراد گرم‌تر می‌کند.
کفپوش‌های پارکت برای اتاق کودک گزینه مناسبی هستند، این کفپوش‌ها در زمستان گرمای زیادی را در خود نگه می‌دارند و در تابستان هم سبب گرمای بیش از اندازه اتاق نمی‌شوند.
دما و رطوبت اتاق کودک باید همیشه در سطح مطلوب باشد.
۱۸ تا ۲۲ درجه
کودکان و نوزادان در دمای ۱۸ تا ۲۲ درجه سانتی گراد در امنیت و سلامت کامل هستند.
۳۰ تا ۶۰ درصد
رطوبت مناسب برای اتاق کودکان باید بین ۳۰ تا ۶۰ درصد باشد.
رنگ به خودی خود عامل پرقدرتی برای بیان و نشان دادن حالت‌های عمیق درونی است. نقاشی کودکان نمونه روشنی از ارائه رنگ‌های متنوع در سطح وسیع است. روان شناسان بر این باورند که نبود رنگ در تمام یا قسمتی از موضوع نقاشی کودکان نشانگر خلأ عاطفی یا گاهی دلیل بر گرایش‌های ضداجتماعی آن هاست. کودکان سازگار در نقاشی‌های خود از پنج رنگ استفاده می‌کنند درحالی که کودکان گوشه گیر یا آن‌ها که ارتباط با دنیای خارج را دوست ندارند بیشتر از یک یا دو رنگ به کار نمی‌برند.
کودکان توجه بیشتری به رنگ‌های اشباع شده اولیه دارند و چنین به نظر می‌رسد که واکنش اولیه کودکان نسبت به رنگ‌ها در اثر خصوصیات عاطفی بروز می‌کند.
ویژگی رنگ‌های گرم
الهام بخش روشنی، شادی زندگی، مولد حرکت و بالابرنده فعالیت و جنب وجوش
ویژگی رنگ‌های سرد
تلقین کننده حالت‌های انفعالی، سکون، بی حرکتی و غم و اندوه
باید توجه داشت در چیدمان اتاق کودک از مصالح مخاطره آمیز استفاده نشود. برای نمونه فرمالید و رادون از این مواد هستند.
گاز کم رنگ است که در برخی پنل‌ها، عایق‌ها و کفپوش‌ها وجود دارد و سبب سردرد‌های عصبی و آسیب به حافظه می‌شود.
نوعی گاز است که در برخی سنگ های بتن به کار می‌رود و این تشعشعات سبب بیماری‌های مزمن می‌شود.
کودکان دارای تفا وت‌های فردی بی شماری هستند. آنچه در ارتباط با آن‌ها مهم است توجه به سلامت جسمانی و ذهنی در هر دوره رشد است. برای حفظ ایمنی و سلامت بیشتر کودک در اتاق شخصی اش شاید بهتر است بدانیم در هر سنی چه توانایی‌هایی دارد.
حس کنجکاوی کودک شدید است. شروع به راه رفتن و صحبت کردن می‌کند. راحت راه می‌رود و راحت زمین می‌خورد. می‌تواند با کمک از پله‌ها بالا و پایین برود. دربرابر افراد غریبه واکنش نشان می‌دهد. اشیای مدور توجه کودکان در این سن را جلب می‌کند. به فضا‌های کوچک و محدود واکنش نشان می‌دهد و احساس دلتنگی می‌کند. دوست دارد غذا خوردنش توأم با بازی باشد. بزرگ‌تر‌ها را به بازی با خودش مجبور می‌کند. دوست دارد اشیا را به داخل ظرفی ریخته و دو مرتبه به جای اول برگرداند. همچنین دوست دارد بچه‌ها در اطرافش باشند، ولی مستقیم با آن‌ها وارد بازی نمی‌شود. می‌تواند به طور ایستاده خم شود و اسباب بازی خود را جمع کند.
بسیار فعال و سرزنده و بانشاط است. به تنهایی از پله‌ها بالا می‌رود و در موقع پایین آمدن دستش را به نرده یا دیوار می‌گیرد. به همین دلیل از سرسره می‌تواند استفاده کند. هر پله را با قرار دادن هر دو پا روی آن طی می‌کند. توپ بزرگی را می‌تواند لگد بزند یا شوت کند. به خوبی و در یک خط مستقیم می‌دود و کمتر به زمین می‌خورد. ماهیچه‌های انگشتان او بهتر عمل می‌کند. روی سه چرخه می‌نشیند، دسته آن را با دست می‌چرخاند و هدایت می‌کند، ولی هنوز قادر به پا زدن نیست. بودن در کنار مادرش در زمان بازی را دوست دارد.
حرکات کودک از ظرافت، دقت و هماهنگی بیشتری برخوردار است. به راحتی می‌تواند توپ را با حرکات کامل دست پرتاب کند و بگیرد. کنجکاوی او درباره محیط اطرافش بیشتر می‌شود. با مهارت دوچرخه می‌راند و دور می‌زند. از وسایل و جا‌های بلند بالا می‌رود. به هوا می‌پرد، می‌چرخد و تاب می‌خورد و لی لی بازی می‌کند.
دست‌های کودک مهارت دارند، ولی عضلات کوچک دست هنوز کامل متعادل و موزون نیست. از کار‌های پرتحرک لذت می‌برد و فعال است. فعالیت‌های حرکتی کودک بیش از گذشته انعطاف پذیر هستند. می‌تواند از روی خط تعادل راه برود و با یک پا جست‌های کوچک بزند.