به گزارش شهرآرانیوز، «به‌خاطر اینکه ساعت ثابت بماند باید برنامه‌ریزی‌های ریز و‌درشتی را که داشتیم تغییر دهیم. چرا یکی نیست جواب دهد؟» «سؤال من نیز این است که به‌خاطر ادارات ساعت حمل‌و‌نقل عمومی نیز تغییر کرده است. حالا ما باید چه‌کار کنیم؟»، «من که کارمند نیستم و کارگر یک شرکت خدماتی هستم، دیگر نمی‌توانم مثل هرشب سوار مترو شوم. چرا، چون مترو صبح‌ها و به‌خاطر کارمندان یک ساعت زودتر شروع به فعالیت کرده است. پس ما کارگران چه؟»، «این سؤال من نیز هست که چرا ساعت ثابت ماند و...»
این سؤالات ریزودرشتی است که با یک تغییر ساعت کاری این روز‌ها در میان مردم مطرح است. برخی از مردم از این تغییر و به‌تبع تغییراتی که در زندگی آنها اعمال شده است گلایه‌مند هستند. عده‌ای نیز بازار نقد و انتقاد به این نوع تغییر ساعت را به راه انداخته‌اند.
اما علت تغییر در ساعات کاری ادارات به مصوبه دو سال قبل مجلس شورای اسلامی برمی‌گردد. دهم اردیبهشت۱۴۰۱ نمایندگان مجلس شورای اسلامی به طرحی رأی دادند که بر مبنای آن از ابتدای سال جاری ساعت رسمی کشور دیگر از ابتدای فروردین یک ساعت جلو کشیده نمی‌شود. مصوبه‌ای که از همان ابتدای امر در بخشی از بدنه دولت نیز مخالفان سرسختی داشت.
شاخص‌ترین مخالفت‌ها برمی‌گردد به وزارت نیرو. همان زمان مدیرعامل وقت شرکت برق ایران گفته بود که تغییر نکردن ساعت رسمی کشور می‌تواند تا ۲هزار مگاوات مصرف را در ساعات اوج مصرف شبانه افزایش دهد. با همه این شرایط این دومین سالی است که ثابت ماندن ساعت رسمی کشور تغییراتی ایجاد کرده که گاهی برنامه‌ریزی‌های یک خانواده دستخوش آن شده است.
بابت تغییر ساعت ادارات آیا فکری برای پدر و مادر‌هایی که هر دو شاغل هستند کرده‌اید؟ چرا همیشه مردم باید همه زندگی خود را تغییر دهند؟»
این جملات را با گلایه بیان می‌کند. سیما سبحانی، شاغل در یکی از ادارات مشهد است و گلایه‌اش برای تغییر ساعت از این قرار است: فرزند من شیرخوار است و برای او پرستار گرفته‌ام. به پرستار هفته قبل گفتم که ساعت کار ما یک ساعت زودتر شروع می‌شود، گفت نمی‌تواند زودتر از ساعت پنج‌و‌نیم خودش را به خانه ما برساند تا ما راهی سرکار شویم. حق دارد. چون شیفت عصر پرستار جای دیگری است و اگر برای ما یک ساعت زودتر بیاید باید آنجا نیز یک ساعت زودتر برود.
با هزار خواهش و التماس قرار شده نیم ساعت زودتر خودش را برساند، اما من و همسرم مجبوریم تا او خودش را به خانه ما برساند، در خانه منتظر بمانیم، چون نمی‌توانیم بچه شیرخوار را قبل آمدن پرستار تنها در خانه بگذاریم. در این چند روز هر دو نفر با تأخیر سرکار حاضر شده‌ایم. مثل ما زیادند که این چند روز با تأخیر سرکار رفته‌اند.
«من فقط دغدغه خواب دارم.» این جمله را صادقانه به عنوان یک دغدغه مردمی مطرح می‌کند: بیشتر کارمندانی که ساعت۶ صبح سرکار حاضر هستند باید از ساعت۵ صبح بیدار باشند این یعنی به‌هم ریختن خواب فردی که مدت‌ها ساعت کاری او ساعت۷ بوده است. با این شرایط اگر کارمندی بخواهد ساعت۵ صبح بیدار باشد و با انرژی سرکار حاضر شود در عمل باید از ساعت ۹ یا ۱۰ شب خواب باشد. این در حالی است که چنین تغییری در سبک زندگی مردم خصوصا در شهر‌های بزرگ بی‌معناست.
اگر فردی بخواهد از پخش سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی تا دیدار‌های شبانه و تفریحات و خرید در پاساژ‌ها در فصل تابستان استفاده کند، نمی‌تواند ساعت ۱۰ بخوابد. اگر از همه اینها بگذریم، اینکه بتوان الگوی خواب فردی که عادت داشته از ساعت ۱۱ شب به بعد بخوابد را با این سرعت تغییر داد تقریبا محال است. در همین یک هفته مشخص شده است که بیشتر افراد به جای تغییر الگوی زندگی به کاهش ساعت خواب خود اشاره می‌کنند.
سجادپور خودش را از کارکنان یکی از هتل‌های مشهد معرفی می‌کند و می‌گوید: کار ما شیفتی است. تا دو هفته قبل با توجه به اینکه آخرین ساعت حرکت قطار مترو ساعت ۱۰ بود می‌توانستم بعد از تحویل شیفت به همکارم خودم را به مترو برسانم، اما حالا ساعت کار مترو یک ساعت زودتر تمام می‌شود.
این تغییر ساعت فعالیت مترو به دلیل تغییر ساعت ادارات است. اما برای کسبه و دیگر مشاغل که از حمل‌و‌نقل عمومی استفاده می‌کنند فکری نشده است که آنها با این شرایط چه‌کار کنند. بیشتر کارگران از اتوبوس و مترو برای رسیدن به خانه استفاده می‌کنند و ساعت کاری آنها، چون اغلب به صورت شیفتی است تغییر نکرد. یک شب ساعت ۹:۱۵ سری به خیابان‌ها و ایستگاه‌های اتوبوس بزنید. آدم‌هایی که سرگردان هستند و نمی‌دانند چطور خودشان را به خانه برسانند زیادند.
برخی از این افراد مثل من مجبورند از تاکسی اینترنتی برای برگشت استفاده کنند. جالب اینجاست که در ساعات اولیه کاری هیچ ارباب رجوعی به ادارات مراجعه نمی‌کند و بیشترین حجم مراجعه مردم در ساعات میانی و پایانی است. با این شرایط حضور یک ساعت زودتر کارمند در محل کار و پیش از مراجعه مردمی با استفاده از سیستم‌های روشنایی و سرمایشی ادارات همراه است که این خود به معنی اتلاف انرژی برق و بهره‌وری نداشتن است.