شهرآرانیوز - براساس نتایج یک بررسی میدانی آمار بی‌خانمان‌های نیویورک به بالاترین سطح در نزدیک به دو دهه گذشته رسیده است. در این بررسی میدانی یک شب در هر سال تعداد افرادی که در خیابان‌ها و مترو‌های شهر نیویورک زندگی می‌کنند سرشماری می‌شد.
این سرشماری که در ژانویه انجام شده، نشان داد که حدود ۴۱۴۰ نفر بدون سرپناه زندگی می‌کنند. این تعداد ۲.۴ درصد درمقایسه با ۴۰۴۲ نفر در سال گذشته بیشتر است و همینطور بیشترین افزایش از سال ۲۰۰۵ است که مسئولان نیویورک شروع به این سرشماری کرده‌اند.
این افزایش در حالی اتفاق می‌افتد که مقامات نیویورک برای تامین سرپناه برای ۷۰۰۰۰ مهاجر در هر شب تلاش کرده است.
اما رئیس خدمات اجتماعی نیویورک، مولی واسو پارک، در مصاحبه‌ای گفت که هیچ مدرکی دال بر افزایش سیستماتیک تعداد افراد بدون پناه که مهاجر باشند پیدا نکرده است.
نیویورک وضعیت بی خانمان‌های بدون سرپناه _ افرادی که در خیابان‌ها، مترو‌ها یا پارک‌ها و نزدیکی مراکز خدماتی برای مهاجران، مانند اطراف هتل روزولت در منهتن زندگی می‌کنند _ را دنبال و مرتباً با تیم‌های امدادی شرایط را بررسی می‌کند.
ماه گذشته، نیویورک شروع به اعمال محدودیت ۳۰ روزه برای مدت اقامت مهاجران بزرگسال مجرد در پناهگاه‌ها کرد. مولی واسو پارک می‌گوید که اگرچه مقامات انتظار افزایش مهاجران ساکن در خیابان‌ها و مترو‌ها را ندارند، اما این چیزی است که ما به دقت بر آن نظارت خواهیم کرد.
این افزایش تعداد بی‌خانمان‌ها در شرایطی رخ می‌دهد که نیویورک تلاش‌های خود را برای انتقال افراد بدون سرپناه به مسکن دائمی و یارانه‌ای افزایش داده است. بیشتر تلاش‌ها بر اسکان این افراد در خانه‌های به اصطلاح حمایتی و با خدمات اجتماعی، یا در اتاق‌های خصوصی یا نیمه خصوصی در پناهگاه‌هایی با قوانین کمتر، به جای پناهگاه‌های محدود کننده و پادگانی متمرکز شده است.
از زمان روی کار آمدن شهردار جدید نیویورک، اریک آدامز، در ژانویه ۲۰۲۲، این شهر ۲۰۰۰ نفر از مردم بدون پناه را به خانه‌های دائمی منتقل کرده است. این شامل ۵۰۰ نفر می‌شود که کارگران امدادی در مترو با آن‌ها ارتباط داشتند، جایی که شهردار فشار زیادی برای حذف افراد بی خانمان انجام داده است. عرضه تخت‌های با سرپناه با محدودیت کمتر در زمان آقای آدامز به ۴۰۰۰ تخت افزایش یافته است و نیویورک قصد دارد تا پایان سال ۵۰۰ تخت دیگر از این نوع را در دسترس قرار دهد.
با این حال، خانم پارک می‌گوید که کاهش تعداد بی خانمان‌های خیابانی کاری دشوار است، زیرا افرادی که بیرون از خانه یا در سیستم حمل و نقل عمومی می‌خوابند در هر سطح از جامعه و در هر سطح از حمایت‌های دولتی شکست خورده‌اند.
دیوید گیفن، مدیر اجرایی گروه «ائتلاف برای بی خانمان‌ها» معتقد است که در حالی که این ائتلاف، افزایش پناهگاه‌ها با قوانین کمتر را تحسین می‌کند، اما این پناهگاه‌ها به تعداد مورد نیاز نزدیک نیست، و بسیاری از شب‌ها همه تخت‌ها پر هستند و هنوز هزاران نفر در شهر نیویورک بدون سرپناه می‌خوابند.
روند بی‌خانمانی در محله‌های نیویورک با هم متفاوت است. در مقایسه با سال ۲۰۲۳، تعداد افرادی که در خیابان‌ها زندگی می‌کنند در محله کوئینز ۴۶ درصد و در استاتن آیلند از حدود ۴۰ نفر در سال گذشته به بیش از دو برابر یعنی ۱۰۰ نفر رسیده است. البته در محله بروکلین، این رقم ۱۲ درصد کاهش یافته و در منهتن، جایی که بیشتر افراد بدون پناه یافت می‌شوند، این تعداد ۴ درصد افزایش نشان می‌دهد.
منتقدان اعتبار این سرشماری را زیر سوال می‌برند، سرشماری که توسط دولت فدرال در سراسر کشور اجباری شده و در نیویورک توسط ترکیبی از داوطلبان و نیرو‌های کمکی انجام می‌شود. طبق فرمان فدرال دولت آمریکا، در یک شب، در سردترین زمان سال این سرشماری باید انجام گردد.