به گزارش شهرآرانیوز، نهمین روز از ماه ذی‌الحجه مقارن با یکی از پرفیض‌ترین ایام در تقویم مناسبت‌های دین مبین اسلام است، زیرا دو روز پس از آغاز مناسک حج، زائران سرزمین وحی در این روز عزیز از مکه مکرمه راهی صحرای عرفات می‌شوند تا پس از اقامه باشکوه نماز ظهر و عصر در کنار جبل‌الرحمه به راز و نیاز بپردازند. عرفه اگرچه برای همه مسلمانان یک روز مقدس و پرفیض محسوب می‌شود، اما فضیلت ویژه آن برای شیعیان به‌خاطر استحباب قرائت دعای عرفه است؛ مناجات ناب و روح‌افزایی که از وجود اقدس حضرت سیدالشهدا(ع) به ما رسیده است.
هم‌زمان با فرارسیدن نهم ذی‌الحجه و روز مبارک عرفه، صحن‌ها و رواق‌های حرم مطهر رضوی یکپارچه شور و عشق بندگی است و هم‌زمان با سراسر کشور، زائران و مجاوران بارگاه قدسی امام رئوف(ع) نیز در این روز عزیز، فراز‌های روح‌انگیز دعای پرفیض عرفه را جمع‌خوانی می‌کنند.
اگرچه زمان آغاز برنامه از حوالی ساعت ۱۵:۳۰ دقیقه تعیین شده بود، اما نه‌فقط رواق بزرگ امام‌خمینی(ره) بلکه صحن جامع پیامبر‌اعظم(ص) از حدود یک ساعت مانده به آغاز رسمی قرائت دعا، پوشیده از حضور زائران و مجاورانی است که مشتاق به مناجات با پروردگار عالم، خود را به مضجع نورانی امام هشتم (ع) رسانده‌اند. حتی پیش از آن‌که وارد حرم مطهر رضوی شوید، تصویر دلدادگی مردم در خیل انبوه جمعیتی نمایان است که از باب‌الرضا (ع) و باب‌الجواد (ع) راه به صحن و سرای امام رئوف می‌جویند و اشک‌هایشان به حکم «اللّٰهُمَّ إِنِّى أَرْغَبُ إِلَیْکَ [۱]» جاری است.
هنوز مراسم آغاز نشده، در میان جمع بسیار هستند کسانی که با پرچم گروه‌های مختلف مقاومت اسلامی همچون حزب‌الله لبنان، حشدالشعبی عراق و پرچم فلسطین مظلوم در این گردهمایی عبادی حاضر شده‌اند. البته که جای شگفتی نیست، زیرا همان امام شهیدی که با حماسه کربلای خود، درس زندگی با عزت را به امت تعلیم داد، در دعای ناب عرفه نیز فرمود «الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لِلْجَبابِرَةِ قامِعٌ [۲]» تا این معرفت، ریشه در باور تسلیم‌ناپذیر این ملت قهرمان داشته باشد.
حاج مهدی سروری، امسال هم مثل همیشه مقدمه دعا را به صلوات خاصه و دعای فرج زینت داد و سپس با فراز «اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا اَباعَبدِالله»، چشم‌ها را به ضیافت اشک مهمان کرد. با شروع نخستین فراز، جمع‌خوانی دعای پرفضیلت عرفه آغاز شد.
دعای عرفه، مناجاتی برای همه انسان هاست؛ از زن و مرد گرفته تا پیر و جوان. در این بین نیز فقط یک فطرت خداجو نیاز است تا به حکم «اللّٰهُمَّ إِنِّى أَشْهَدُ بِالرُّبُوبِیَّةِ لَکَ مُقِرّاً بِأَنَّکَ رَبِّى [۳]» از هر قشر، جنس، مذهب و ملیتی، دل‌ها به سمت ذات اقدس احدیت گرایش پیدا کند. چه بسیار بودند کودکان و نوجوانانی که به همراه والدینشان در این آیین پرفیض حاضر شده بودند و «کَفَّلْتَنِى الْأُمَّهاتِ الرَّواحِمَ [۴]» روایت حال و روز آنان بود. مردم در فراز‌های آغازین شکر خدا گفتند، اما هم نوا با اباعبدالله (ع) همه معترف بودند که به حکم «وَلَا أَحْصَیْناهُ أَمَداً [۵]» کدام زبان خواهد توانست شکر همه نعمت‌های پروردگار را به جا بیاورد.
آنهایی که عصر امروز از صحن‌های پیامبر اعظم (ص)، انقلاب اسلامی، آزادی و جمهوری اسلامی و نیز بست‌های نواب صفوی، شیخ طوسی و شیخ طبرسی گرفته تا رواق‌های امام خمینی (ره)، دارالمرحمه، دارالحجه و شبستان‌های مسجد گوهرشاد را با حضور خود از جمعیت لبریز کردند، همان مؤمنان با اخلاصی بودند که در مناسبت‌های گوناگون، حرم مطهر رضوی از حضورشان یکسره پوشیده می‌شود. همان عبادالرحمان اکنون سفیدپوش و روسفید، همرنگ و همدل با حجاج بیت الله الحرام در روز عرفه به زیارت امام مهربانی‌ها آمده اند و همصدا نجوا می‌کنند «فَها أَنَا ذا یَا إِلٰهِى، بَیْنَ یَدَیْکَ یَا سَیِّدِى [۶]».
دست‌های پرشماری در مناجات عرفه رو به آسمان بود. از کارگرانی که پینه یک عمر تلاش برای کسب رزق حلال زینت بخش دستهایشان بود تا دست باکفایت جانباز آزاده‌ای که چند انگشتش را در جنگ جا گذاشته بود. با این حال، دست‌ها که به حکم «فَقَدْ مَدَدْنا إِلَیْکَ أَیْدِیَنا [۷]» بالا آمد، لطف و برکت الهی از آسمان و اشک از دیدگان بندگان جاری شد. البته این اشک‌ها نشان از اندوه نداشت بلکه مظهر تضرع و توسلی بود که از جوهره ایمان نشئت می‌گرفت.
خورشید که رفته رفته در مغرب آرام گرفت، دعا به فراز‌های پایانی خود رسید. تا آستانه فرارسیدن وقت اذان مغرب، زائران و مجاوران با یکدیگر همنوا بودند، خداوند عالم را به «کَیْفَ تَخْفىٰ وَ أنْتَ الظَّاهِرُ [۸]» خطاب کردند و مناجات روح افزای عرفه را که با حمد پروردگار آغاز شده بود، با «وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ وَحْدَهُ [۹]» به پایان رساندند. پس از قرائت دسته جمعی دعا با حضور هزاران زائر و مجاور، نماز مغرب و عشاء اقامه شد تا فیض دعا به فیض نماز جماعت متصل شود. در پایان عرفه تاریخی ۱۴۰۳، نمازگزاران راه به سمت در‌های خروجی حرم مطهر بردند و درحالی‌که رو به گنبد نورانی امام هشتم (ع) سلام می‌دادند و از این آستان ملک پاسبان خارج می‌شدند، چهره‌هایشان از نور ایمان به ستاره‌های درخشان آسمان شب عید قربان شبیه شده بود.
پانویس:
۱- خدایا، به‌سوی تو اشتیاق دارم
۲- سپاس خدای را که درهم‌کوبنده گردن‌کشان است
۳- پروردگارا اقرار می‌کنم که تو خدای من هستی
۴- [تو را سپاس]که مادری پرمهر را به پرستاری‌ام گماشتی
۵- هرگز نمی‌توانیم نعمت‌های تو را بشماریم
۶- اکنون در برابرت هستم‌ای آقای من
۷- دست‌های خود را به جانب تو دراز کرده‌ایم
۸- چگونه تو را پنهان بدانیم درحالی که ظاهر هستی
۹- ستایش مخصوص خداوند یکتاست