به گزارش شهرآرانیوز، وحید وفائی وکیل و عضو مرکز وکلای قوه قضائیه استان البرز در این باره می‌گوید: پدر و مادر هر دو موظف به مراقبت، سرپرستی و رشد فرزندان در محیطی امن و صمیمی با امکانات لازم هستند. طبق ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی نگهداری و مراقبت اطفال حق وتکلیف پدر و مادراست. بر اساس قانون مدنی و قانون حمایت از خانواده، حضانت فرزند دختر و پسر تا سن ۷ سالگی بر عهده مادر و سپس حضانت فرزندان تا رسیدن به سن بلوغ (دختر ۹ سال تمام قمری و فرزند پسر ۱۵ سال تمام قمری) با پدر است.
وفائی ادامه میدهد: اگر در این مدت بنابه هر دلایلی، پدر صلاحیت لازم برای حضانت فرزندان را نداشته باشد، با ارائه دادخواست حضانت از پدر سلب می‌شود.
او اضافه می‌کند: درباره سلب حضانت از پدر، طبق ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی، در اثر عدم مواظبت، انحطاط اخلاقی پدر یا مادر، صحت جسمانی یا تربیت اخلاقی، فرزند در معرض خطر باشد، دادگاه می‌تواند به تقاضای نزدیکان طفل و قیم، رئیس حوزه قضائی هر تصمیمی را که برای حضانت طفل لازم بداند، می‌گیرد.
شرایط سلب حضانت از والدین:
اعتیاد زیان آور به (الکل، مواد مخدر و قمار)
اشتهار به فساد اخلاق و فحشا مثل (افرادی که ارازل و اوباش یا معتاد یا زورگیر هستند)
ابتلا به بیماری‌های روانی با تشخیص پزشکی قانونی
سوء استفاده از طفل یا اجبار او به ورود در مشاغل ضد اخلاقی مانند (فساد، فحشا، تکدی گری و قاچاق)
تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف.
درخواست سلب حضانت نیاز به اثبات یک اتهام کیفری دارد و در دادگاه حقوقی قابل پیگیری نخواهد بود. همچنین اگر شخصی شاهد سو رفتار و مراقبت از کودک (مراقبت جسمی، روحی یا عاطفی) باشد باید با مراجعه به یک مرجع قضایی، قانون گذار را از وقوع چنین مسئله مهمی آگاه کند.
دادگاه خانواده بعد از بررسی شرایط پدر و مادر، برای دفاع از حق و حقوق فرزندان، حضانت فرزندان را به یکی از نزدیک‌ترین و مطمئن‌ترین اعضای خانواده آنها می‌سپارد یا فرزندان را به یکی از مراکز نگهداری از کودکان بدسرپرست یا بی سرپرست معرفی می‌کند.
منبع: همشهری آنلاین