نازنین جلایری_ حتما شعر بالا را در مراسم ماه محرم روی پرچم‌ها دیده یا در دسته‌های عزاداری شنیده‌اید. امروز می‌خواهیم درباره‌ی شاعر این شعر بیشتر بدانیم.
کمال‌الدین علی نراقی شاعر قرن دهم است که با نام محتشم کاشانی شناخته می‌شود. او در شهر نراق به دنیا آمد و بعدها به کاشان رفت. محتشم کاشانی هم‌دوره‌ی شاه طهماسب یکم صفوی بوده است.
او با قصیده‌ها و غزل‌های زیبایش توانست وارد دربار صفوی بشود و به دلیل شیعه بودنش، در مدتی کوتاه، بزرگ‌ترین شاعر مرثیه‌سرای عصر خود شد.
مرثیه‌سرایی یکی از انواع سرودن شعر است که در آن، شاعر برای اتفاقات غمگین مانند شهادت یا مصیبت‌ها شعر می‌گوید. محتشم شعرهایی را برای امامان سرود.
خوب است بدانید شغل اصلی او بزازی* و شَعربافی** بوده است. محتشم کاشانی شاعری را نزد صدقی استرآبادی آموخت. او که از شاعران شیعه است، سبک نوشتاری‌اش مرثیه‌سرایی بوده و مهم‌ترین اثر او دوازده مرثیه درباره‌ی شهدای واقعه کربلاست.
همچنین مجموعه‌ای از اشعار عاشقانه به اسم جلالیه دارد. این شاعر مرثیه‌سرا در سال ۹۹۶ درگذشت. آرامگاه او در شهر کاشان است.
* بزاز: پارچه‌فروش
** شعرباف: بافندگی نوعی پارچه از مو یا ابریشم