به گزارش شهرآرانیوز، غلامان بی‌نام و نشان حسین ابن علی (ع)، همه عمرشان را در راه نوکری برای سید و سالارشان کوشیدند. تنها امید و حاجتشان هم دستگیری در جهان عُقباست. حال آنکه اباعبدالله (ع) هوای نوکرش را دارد. در هردو جهان.
همه پیرغلام‌ها این را تجربه کرده‌اند. و این سخن را با صفای دل می‌گویند. همانند محمد تقی بهره‌دار که می‌گوید تنها خواهشش از سیدالشهدا این است که در روز قیامت او را تنها نگذارد. اما امام شهیدش، دنیای او را، آنگونه که آرامش داشته باشد تامین کرده. و سالی که نکوست از بهراش پیداست.
حاج محمد تقی بهره‌دار، که کرم ارابش را با گوشت و پوست و استخوان لمس کرده، این شعر ورد زبانش شده:
ای که تویی بر همه عالم پناه / چیست زر و سیم، ز ما جان بخواه.
این پیرغلام از جوانی در هیئت پناهندگان به ابالفضل (ع) مشهد مقدس عزادار امام سوم شیعیان (ع) بوده و موی سپید کرده تا در این دستگاه آبرو یافته. او خوب می‌داند بها دادن به جوان‌ترها آنها را شیفته هیئت می‌کند. محمد تقی بهره‌دار درباره سال‌های حضورش در هیئت پناهندگان به ابالفضل (ع) سخن می‌گوید.