به گزارش شهرآرانیوز، مبارزه برای حفظ بازماندگان خانواده، خط اصلی فیلم «رقص خیالی» به‌کارگردانی اریکا ترمبلی است که برای اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۲۳ نمایش داده شد و تحسین منتقدان را برانگیخت.
این درام که در بستر مسائل زنان بومی آمریکا شکل گرفته است، چون آینه‌ای آویزان و متحرک، در هر چرخش خود، آثاری از بی‌عدالتی را در زندگی زنان بومی آمریکا نشان می‌دهد و گوشه‌ای از زندگی یک زن را منعکس می‌کند تا از بحران زنان بومی ناپدیدشده و کشته‌شده، تصویری به مخاطب ارائه دهد.
«جکس» با بازی قدرتمند لیلی گلداستون که با فیلم Killers of the Flower Moon به شهرت رسید، خواهرش را گم کرده و خواهرزاده‌اش را زیر دست‌وبالش گرفته است تا او را از گزند خطرات و قوانینی که زندگی سرخپوستان را محدود می‌کند، حفظ کند. اما این ببر ماده زخمی برای مقابله با قوانینی که حق را به پدربزرگ و مادربزرگ سفیدپوست دخترک می‌دهد، به بن‌بست می‌خورد. دختری (روکای) با بازی «ایزابل دروی-اولسون» که امید دارد مادرش را در مراسم بومی آمریکا که یک نوع جشن فرهنگی است، پیدا کند و این آغاز سفری است که این دو را در مسیر سخت و سنگلاخی می‌اندازد.
بازی قدرتمند لیلی گلداستون در فیلم رقص خیالی یک‌جور فریاد است برای دادخواهی؛ نوع راه رفتنش هنگام جستجوی خواهر گمشده، لبخندش هنگام محبت به خواهرزاده، خشمش هنگام درماندگی و فروپاشی. در همه این صحنه‌ها فریاد بی‌صدای یک زن درمانده، اما شکست‌ناپذیر شنیده می‌شود که زمان‌های سکوتش با آن بازی ظریف و زیرپوستی‌اش رساتر هم می‌شود.
در کنار این‌ها، نمایش ارزش‌های فرهنگی یک جغرافیاست که در ذهن مخاطب تصویری جدید را روشن می‌کند؛ تصویرسازی که باید چفت‌وبست داستان درست باشد تا به‌درستی اتفاق بیفتد.
پس از آشکارشدن مرگ خواهر جکس یا مادر روکای در میانه فیلم، رفتن به جشنی که یافتن او را امکان‌پذیر می‌کرد، دیگر چه فایده‌ای دارد؟ اما خاله و خواهرزاده‌ای که راهشان جدا شده است، تنها راه نجات خود را از گسیختن، در همانجا می‌بینند؛ همانجا که رقص بهانه‌ای می‌شود برای رهایی و امید.
براساس مطلبی که فیلم‌نت آن را منتشر کرده است، مهم‌ترین نقد‌ها درباره فیلم رقص خیالی در اینجا می‌آید:
راجر ایبرت این فیلم را به دلیل نمایش واقعی زندگی بومیان آمریکا بدون قضاوت تحسین کرده و بازی لیلی گلداستون و ایزابل دروی-اولسون را به عنوان نقش‌های برجسته ذکر کرده است. منتقدان از توانایی فیلم در ترکیب لحظات احساسی با موضوعات جدی اجتماعی تمجید کرده‌اند.
منتقد سایت راتن تومیتوز به این فیلم امتیاز ۴ از ۵ داده و آن را به‌خاطر داستان‌سرایی و بازی‌های قوی بازیگران تحسین کرده است. برخی منتقدان پایان فیلم را کم‌رنگ دانسته‌اند، اما درمجموع، نظرات مثبتی ارائه داده‌اند.
پِیست مگزین این فیلم را به عنوان یک درام کم‌کشش و صادقانه که به موضوعات چالش‌برانگیز زنان بومی پرداخته، مورد تحسین قرار داده است. منتقدان از روایت واقع‌گرایانه و احساسی فیلم قدردانی کرده‌اند و آن را یک اثر تأثیرگذار در بازنمایی تجربیات بومیان دانسته‌اند.
منتقدان مووی‌وب به فیلم امتیاز بالایی داده‌اند و آن را به‌خاطر توانایی‌اش در نشان‌دادن رابطه پیچیده و عاطفی بین جکس و روکای ستوده‌اند. این فیلم به عنوان یکی از آثار برجسته جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۲۳ معرفی شده است.
لیلی گلداستون، بازیگر بومی آمریکایی است که نامش با فیلم Killers of the Flower Moon بر سر زبان‌ها افتاد. این بازیگر سی‌وهشت‌ساله که لیسانس خود را در بازیگری/ کارگردانی گرفت و تحصیلات مختصری در زمینه مطالعات بومی‌های آمریکا دارد، در سال ۲۰۱۲ به طور رسمی فعالیت خود به عنوان بازیگر را آغاز کرد و در فیلم "زمستان در خون" (۲۰۱۳) و فیلم "دل بد باستر" (۲۰۱۶) حضور یافت.
بازی در نقش جیمی در فیلم "برخی زنان" (۲۰۱۶) به‌کارگردانی کلی ریچارد افتخاراتی نظیر جایزه انجمن منتقدان فیلم لس‌آنجلس و جایزه انجمن منتقدان فیلم بوستون در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برای او به ارمغان آورد.
همچنین نامزد جایزه ایندیپندنت‌اسپریت برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن و جایزه فیلم مستقل گاتهام برای اجرای شگفت‌انگیز شد.
لیلی نقش کوتاهی هم در فیلم "اولین گاو" (۲۰۱۹) داشت. او در سال ۲۰۲۲ در فیلم "کشور ناشناخته" به‌کارگردانی موریسا مالتز بازی کرد و جایزه فیلم مستقل گاتهام برای اجرای برجسته نقش اول را از آن خود کرد.
اما حضور او در فیلم "قاتلان ماه کامل" بود که نور را روی صورت این بازیگر زن انداخت و چهره‌اش را به عنوان یک بازیگر زن خوب به دیگران نشان داد؛ زمانی که در فوریه ۲۰۲۱ به عنوان یکی از بازیگران فیلم جدید مارتین اسکورسیزی انتخاب و هم‌بازی لئوناردو دیکاپریو و رابرت دنیرو شد.
نقش‌آفرینی او در این فیلم که او را برنده جایزه گلدن‌گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام در سال ۲۰۲۴ کرد، توانست نظر منتقدان را به خود جلب کند و حتی از بازی او به عنوان نقطه قوت فیلم نام برده شد.