فوتبال یک ورزش تیمی و شاید محبوب‌ترین ورزش در بیشتر کشورهای جهان است. در فوتبال یاد می‌گیریم که پیروزی در گرو تلاش گروهی و رعایت قوانین است.
آرین ناظمی هشت سال دارد و مهر امسال به کلاس سوم دبستان بهار اندیشه می‌رود. او از تابستان ۱۳۹۸ در چهارسالگی، ورزش را با رشته ژیمناستیک آغاز کرده و پس از دو سال، هم‌زمان با شنا، به رشته‌ی فوتبال وارد شده است.
آرین در همین مدت کوتاه، طعم شیرین پیروزی را با تلاش در این رشته‌های ورزشی چشیده است. گفت‌وگوی ما با او را بخوانید.
آرین‌جان، چه شد که فوتبال را انتخاب کردی؟
با نظر پدرم که می‌گوید: «برای انجام هر ورزشی باید بدنی منعطف داشته باشی.» ورزش را با رشته‌ی ژیمناستیک شروع کردم اما الان دوست دارم فوتبالیست خوبی شده و با تمرینات و تلاش زیاد و کمک مربیانم، وارد تیم ملی فوتبال ایران شوم.
در آکادمی فوتبالمان همه به من می‌گویند «مارادونای فوتبال ایران» که انگیزه‌ی تلاشم را بیشتر می‌کند. به فوتبال علاقه دارم زیرا هیجان دارد و هر روز یک کار جدید یاد میگیرم.
از پیروزی‌هایت برایمان بگو.
نخستین مرتبه سال ۱۳۹۸ در مسابقات ژیمناستیک زیر هفت سال باشگاه‌های مشهد، با کسب بیشترین امتیاز، از میان هفتاد نفر، اول شدم.
پارسال در مسابقات «قوی‌ترین مردان کوچک جهان‌شهر مشهد» در رده سنی ۷سال، به‌عنوان کوچک‌ترین شرکت‌کننده اول شدم، چند روز پیش هم در آکادمی فوتبال آستان قدس از میان تیم‌های مربیان، تیم ما اول شد.
فکر می‌کنی می‌توانی همیشه پیروز باشی؟
من همیشه دوست دارم تلاش زیادی کنم تا اول بشوم. وقتی به مقام اولی می‌رسم، خیلی خوشحال می‌شوم و برای یک قهرمانی دیگر انگیزه پیدا می‌کنم.
مثلا از کسب مدال طلای ژیمناستیکم به دلیل اینکه اولین قهرمانی‌ام بود خیلی خوشحال شدم. تا الان هم در مسابقات رسمی، تجربه‌ی شکست نداشته‌ام.
اما در بعضی مسابقات که در آکادمی فوتبال داشته‌ایم، تیممان شکست هم خورده است که در بازی‌های بعدی تلاش بسیاری کردیم و موفق شدیم.
برای موفقیت در هر ورزشی ابتدا باید علاقه و سپس آمادگی جسمانی داشته باشید. ورزش سبب می‌شود هم قدرتمند شویم هم تکنیک یاد بگیریم و بهتر فکر کنیم، در نتیجه، در مسابقه تصمیم‌های درستی بگیریم.
البته گاهی آسیب هم دیده‌ام. در تمرینات فوتبال، چند مرتبه توپ محکم به سر و صورتم خورده که خیلی دردم گرفته است. وقتی هم که دروازه‌بانی می‌کنم، بیشتر آسیب می‌بینم.
در مسابقات قوی‌ترین مردان کوچک هم به دلیل اینکه آیتم‌ها خیلی سنگین بود، کمرم درد گرفت اما با همان کمردرد، تا پایان ادامه دادم و پیروز شدم.
چه کارهایی را بیشتر دوست داری؟
جز فوتبال، به درس هم خیلی علاقه دارم. همیشه درس‌هایم را خیلی خوب می‌خوانم و تاکنون شاگرد اول بوده‌ام. نقاشی را هم دوست دارم و نقاشی‌های قشنگی می‌کشم.
به زبان انگلیسی هم علاقه‌ی زیادی دارم. مدرسه را خیلی دوست دارم و از اینکه مدرسه می‌روم خیلی خوشحالم. می‌خواهم در آینده دندان‌پزشک شوم.
به همه‌ی بچه‌ها پیشنهاد می‌کنم همان کاری را که دوست دارند انجام دهند و در هر رشته‌ای که به آن علاقه دارند تلاش کنند اما همیشه درس‌خواندن برایشان اولین انتخاب باشد.
از مسابقه‌ی قوی‌ترین مردان کوچک برایمان تعریف کن.
با نظر پدرم که همیشه می‌گفت: «تو زورت زیاد است.» و اصرار آقای حسین مصدق، از قهرمانان قوی‌ترین مردان ایران، خواستم خودم را آزمایش کنم. بنابراین در مسابقات «قوی‌ترین مردان کوچک جهان‌شهر» که شهرداری منطقه‌ی۹ برگزار کرده بود شرکت کردم.
در این مسابقه حدود ۱۲۰ نفر شرکت کردند که من با امتیاز بالا در آیتم‌های مقدماتی جزو بیست نفر فینالیست انتخاب شدم و در فینال این مسابقات که در رده‌ی سنی ۷ تا ۱۰ سال بود، مهراد روانخواه، یکی از دوستان قدرتمندم، نفر اول شد.
من هم به‌عنوان کم‌سن‌ترین شرکت‌کننده در رده‌ی سنی هفت سال مقام اول را کسب کردم.
آقای محراب فاطمی قهرمان را هم که چند دوره قوی‌ترین مرد ایران بود از نزدیک ملاقات کردم که به من گفت: «خوشحالم که قوی‌ترین مرد مشهد را از نزدیک می‌بینم!» و با هم عکس یادگاری گرفتیم. الان هم خیلی به این رشته علاقه پیدا کرده‌ام.
چه کسانی را در موفّقیّت‌های خود مؤثّر می‌دانی؟
پدرم الگوی من است و همیشه مرا تشویق می‌کند. در هر شرایطی همراهم است و با من خیلی تمرین می‌کند. به دلیل اینکه خودش قهرمان ورزشی بوده است به من خیلی چیزها یاد می‌دهد. من هم دوست دارم مانند پدرم باشم.
از عموی عزیزم، مادربزرگم که «مامانا» صدایش می‌کنم و همین‌طور مامانم که خیلی به من کمک می‌کنند و همیشه مرا تشویق و حمایت می‌کنند و خیلی دوستشان دارم ممنونم.
از زحمات و پشتیبانی‌های آقای مین‌باشی، مربی ژیمناستیکم، آقای حسین مصدق و هم‌چنین مربی‌های خوبم در آکادمی فوتبال آستان قدس رضوی، آقایان مجتبی محمدی، جواد کاهانی و جواد چرمگی، معلم‌های خوبم، خانم بابایی در کلاس اول و خانم میرابی در کلاس دوم، و هم‌چنین مدیران دبستان بهار اندیشه، آقای جلالی و خانم حزار، تشکر می‌کنم.