به گزارش شهرآرانیوز، «روایت ناتمام سیما» یک درام اجتماعی معمولی است که موضوعاتی همچون شهرت، خیانت، تأثیر فضای مجازی در جامعه امروز ایران و فرصت طلبی را به تصویر می‌کشد. داستان فیلم درباره روان شناسی موفق به نام آرش است که همایش‌های انگیزشی برگزار می‌کند و طرف داران زیادی هم دارد. او تلاش می‌کند از گذشته تاریک خودش فاصله بگیرد، اما به تدریج درمی یابد که سایه‌های گذشته همچنان بر زندگی اش سنگینی می‌کنند و دراین میان، شبکه‌های اجتماعی یقه اش را می‌گیرند. اضافه شدن کلیشه‌های مرسوم به متن قصه به عنوان خرده پی رنگ هم نمی‌تواند این اثر را به فیلمی درجه یک و پیشنهادی مناسب برای تماشاگران سینمای ایران تبدیل کند.
بازیگران اصلی این فیلم را چهره‌هایی همچون حامد کمیلی، آزاده صمدی، غزل شاکری و مهران احمدی تشکیل می‌دهند که هیچ کدامشان ستاره‌های سینما نیستند و طبیعی است که مخاطب میل چندانی به تماشای این اثر نداشته باشد. ازاین رو، «روایت ناتمام سیما» در مدت حدود یک ماهه اکرانش هنوز به فروش ۸۰۰ میلیون تومانی هم دست پیدا نکرده است.
البته بازیگران این فیلم تلاش زیادی را برای ارتقای کیفیت اثر از خود به نمایش میگذارند، اما ضعف‌های جدی در فیلم نامه و اجرا اجازه نمی‌دهد که «روایت ناتمام سیما» از سطح متوسط بالاتر بیاید. به طور مشخص، آزاده صمدی در نقش سیما با اجرایی متفاوت و تأثیرگذار، چالش‌ها و تلاش‌های باورپذیری را جلو دوربین می‌برد.
بااین حال، فیلم در برخی جنبه‌ها نتوانسته است انتظارات مخاطبان را برآورده سازد. یکی از نقاط ضعف عمده فیلم، بی تعادلی در روایت داستان است. پرداختن به جزئیات غیرضروری باعث شده است فیلم در برخی نقاط از هدف اصلی اش منحرف شود. شخصیت پردازی نامناسب برخی کاراکتر‌ها و استفاده از کلیشه‌های تکراری نیز از دیگر مشکلات فیلم به شمار می‌آید. رابطه میان سیما و همسرش به طور کامل توسعه نیافته و دلایل پیچیدگی‌های شخصیتی آن‌ها به خوبی نشان داده نشده است. در نتیجه، بیننده ممکن است نتواند با شخصیت‌ها ارتباط عمیق و قوی برقرار کند.
پایان بندی فیلم نیز به عنوان یکی از نقاط ضعف آن تلقی می‌شود. پایان بندی غیرمنتظره و بدون ابتکار خاص که نتوانسته است رضایت کامل مخاطب را جلب کند، باعث شده است فیلم در تأثیرگذاری نهایی اش ناکام بماند. ایجادنکردن تعلیق کافی و پرداخت ناکافی شخصیت‌ها از دیگر مشکلات این بخش است. این ضعف‌ها باعث شده اند که فیلم نتواند به طور کامل پیامش را به مخاطب منتقل کند.
فیلم «روایت ناتمام سیما» نمونه‌ای از آثار متوسط الحال سینمای ایران است که مخاطبان و منتقدان از تکرار آن خسته شده اند. در سینمای ایران باتوجه به ظرفیت‌ها و توانایی‌هایی که وجود دارد، می‌شود آثاری تولید کرد که نه تنها در موضوعات، بلکه در فرم و روایت نیز نوآوری داشته باشند. فیلم‌هایی که بتوانند با جسارت به مسائل روز جامعه بپردازند و از کلیشه‌های مرسوم دوری کنند، قطعا می‌توانند جایگاه بهتری در سینما و بین مخاطبان پیدا کنند؛ نه آثاری که به محض روشن شدن چراغ‌های سینما، از یاد مخاطب بروند.
این فیلم با وجود نقاط قوتی همچون بازیگری و تکنیک‌های سینمایی مناسب، به دلیل ضعف‌های ذکرشده نتوانسته است انتظارات مخاطبان و منتقدان را به طور کامل برآورده کند. این اثر نشان می‌دهد که سینمای ایران به خلاقیت و جسارت بیشتری در پرداختن به موضوعات اجتماعی نیاز دارد.