خوبی‌ها، فداکاری‌ها و کارهای بزرگِ انسان‌های اطراف ما در هر سن و مقامی که باشند هیچ‌گاه فراموش نمی‌شود.
همان‌طور که ذهن و جانِ ایران و مردم ایران هرگز خاطرات رئیس‌جمهور محبوب و مردمی شهید «محمدعلی رجایی» و نخست‌وزیرِ دانشمند خود شهید «دکتر محمدجواد باهنر» را در دهه۶۰ فراموش نکرده‌اند.
آن‌ها که زندگی‌شان شبیه مردم، ساده و بی‌تجمل بود و به کشور خدمت‌های زیادی کردند.
شهریور۱۳۶۰ منافقان و دشمنانِ قسم‌خورده ایران و انقلاب اسلامی که نمی‌توانستند پیروزی‌های ما را در دفاع جانانه از مرزهایمان در مقابل حمله ارتش بعث عراق، طاقت بیاورند، دست به نقشه شوم دیگری زدند تا نگذارند ایران، سربلند و پیروز باشد.
یکی از منافقان که با نفوذ و حیله، خود را فردی درخور اعتماد نشان داده بود با بمب‌گذاری دفتر نخست‌وزیری و به شهادت رساندن رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر محبوبمان، دشمنی خود را با مردم و وطن نشان داد و ثابت کرد که اگر سال‌ها گذشته باشد «دشمن، همیشه دشمن است و هرگز نباید از دشمنان که در هر لباس و شغلی ظاهر می‌شوند، غافل شویم.»
۴۳ سال پیش شهید محمدعلی رجایی و شهید دکتر محمدجواد باهنر که هردو از بهترین یاوران امام خمینی(ره) و جزو دلسوزترین مسئولان کشور بودند، آسمانی شدند و با شهادتشان به ما درس مقاومت و پایداری دادند.
اگر روزی به جنوب گلزار بهشت‌زهرای تهران بروید، مزار این دو بزرگمرد شهید را خواهید دید که وعده‌گاه بسیاری از عاشقان مکتب عاشوراست.