به گزارش شهرآرانیوز، زمانی که وارد آن فضا شدم فکر میکردم نمایشگاه «عکاسی، مرگ ماهی و چند مسئله دیگر» هم مانند دیگر نمایشگاههای عکاسی، تکرار برخی از موضوعات باشد که قاب عکسها را بدون هیچ خلاقیتی کنار هم ردیف میکنند! اما آن ماهی مرده که پای قاب عکس،که تصویری از ابر با آسمان خاکستری را رد خود جای داده بود، نظرم را عوض کرد. همچنان که نظر بسیاری دیگر از بازدیدکنندگان را هم به خود جلب کرده بود.
عکاس برای این تابلو نوشته بود: به این فکر میکنم که نکته عکس قضیه همان ماهی باشد. ماهیای که از آب میگیریم و میگوییم «بفرما این هم ماهی»، اما این دیگر ماهی نیست، ماهی مرده است. تنها پذیرش مرگ در عکس است که امکان جاودانه شدن از طریق آن را مهیا سازد، «عکس میکشد تا جاودانه سازد.»
در بخش دیگر این نمایشگاه، قاب عکس روی سنگی بزرگ جاگیر شده بود که نشان میدهد در این نمایشگاه از تکنیک عکاسی چیدمان استفاده شده است. هنر عکاسی چیدمان غالباً در انتخاب اشیاء و نحوه همجواری آنها تعریف میشود. در این حالت از عکاسی، این عکاس است که در کادر دخالت کرده و آن را بسته به اهداف خود دوباره در جایی که مایل است قرار میدهد؛ بنابراین در یک عکس چیدمان، با اشیاء بیجانی روبرو هستیم که بسته به سلیقه و نیاز عکاس چیده شدهاند.
الیاس بهرامی، صاحب نمایشگاه «عکاسی، مرگ ماهی و چند مسئله دیگر»، درباره این شیوه چیدمان و ایده اولیه برای شکلگیری نمایشگاهش توضیحاتی میدهد که خواندنی است.
او میگوید: من سال ۱۳۹۵ عکاسی را با استاد گیلانیفر و ابراهیمی آغاز کردم. در آن زمان بسیاری از دوستان من درگیر کلاسهای تکنیک عکاسی بودند، اما نکته جالب برای من نحوه برخورد متفاوت دو استادم بود. آنها علاوه بر تکنیک، به نکتههای دیگر عکاسی نیز توجه میکردند. آنها خلاقیت و خلق ایدههای جدید را در شاگردهایشان شکوفا میکردند. من در طی این چند سال فهمیدم که چاپها و قابها میتواند تغییر کند بنابراین تمام عناصر نمایشگاه میتواند چیزی غیر از روال مرسوم در نمایشگاههای مشهد باشد.
این هنرمند عکاس ادامه میدهد: اکثر افرادی که وارد حوزه عکاسی میشوند به دنبال تکنیک هستند و از موضوع تاثیر عکاسی در افراد، غافل میشوند. من بیشتر از آنکه برای تکنیک عکاسی وقت گذاشته باشم، نظریهها و کتابها برایم مهم بود. همه این موارد باعث شکلگیری ایده برگزاری نمایشگاه «عکاسی، مرگ ماهی و چند مسئله دیگر» شد.