به گزارش شهرآرانیوز؛ از علائم آبله مرغان می‌توان به بثورات پوستی روی شکم و تنه اشاره کرد. مقدار کمتری آبله روی صورت و کف دست‌ها و انتهای اندام‌ها ظاهر می‌شود. آبله میمونی در ابتدا صورت را درگیر می‌کند. همچنین در بسیاری از بیماران ۷۵ درصد کف دست و پا نیز دچار تاول‌های ریز دردناک می‌شود که در اینجا ممکن است بیماری را با سیفیلیس هم اشتباه بگیرند.
در آبله میمونی ضایعات مخاطی در دهان و دانه‌های پوستی پوستی در منطقه تناسلی و گاهی در چشم و قرینه دیده می‌شود. آبله میمونی بر روی صورت زودتر و بیشتر ظاهر می‌شود و در شکم و کمر دیرتر، اما در ابله مرغان بر روی صورت کمتر و دیرتر پیدا می‌شوند.
تعداد دانه‌های آبدار پوستی می‌تواند از چند عدد تا هزاران عدد بین افراد مختلف متفاوت باشد.
شروع بیماری ابله مرغان با تب خفیف با پیدایش دانه‌های قرمز پوستی است و دانه‌ها در مراحل مختلف تکاملی در بدن دیده می‌شوند، اما در آبله میمونی ضایعات عمیق و نسبتا سفت، گرد و با حاشیه منظم و در تمام نقاط بدن و در یک مرحله ظاهر می‌شود.
تورم غدد لنفاوی که در فاز اول بیماری رخ می‌دهد، در ابله میمونی وجود دارد، اما در ابله مرغان مشاهده نمی‌شود.
تفاوت دیگر آبله مرغان با آبله میمونی این است که ابله مرغان مخصوص انسان است و میزبان حیوانی ندارد، اما آبله میمونی مخزن جوندگان و میمون دارد و انتقال بیشتر از حیوان به انسان است و انتقال انسان به انسان در گذشته بسیار کمتر بوده است. اگر در خانه، فرد مبتلا با انسان سالم بدون سابقه بیماری روبرو شوند احتمال انتقال آبله میمونی کم است، اما آبله مرغان حدود ۸۵ درصد احتمال انتقال از بیمار به فرد سالم بدون سابقه را دارد و بسیار واگیر است.
در پایان می‌توان گفت که ویروس آبله میمونی جزء خانواده پاکس‌ویریده است و با ویروس‌های آبله و آبله گاوی خویشاوند است، اما ویروس آبله مرغان جزء خانواده هرپس‌ویریده است و باویروس تبخال هم‌خانواده است.