به گزارش خبرنگار شهرآرانیوز، بازنشستگان تأمین‌اجتماعی در وضعیتی دشوار به سر می‌برند؛ امید چندانی به اجرای متناسب‌سازی در این صندوق نیست؛ ضمن اینکه نگرانی بابت سرنوشت شرکت‌های زیرمجموعه این صندوق بالا گرفته است؛ مدیران تأمین‌اجتماعی و شستا خبر از فروش تعدادی از این شرکت‌ها داده‌اند؛ آیا قرار است بنگاه‌هایی که جزو سرمایه تاریخی کارگران هستند، به‌سادگی و بدون شفافیت و ارائه اعداد و آمار اقناع‌بخش به فروش برسند؟
خسرو رنجبری، فعال صنفی بازنشستگان تأمین‌اجتماعی، به تشریح دغدغه‌های مستمری‌بگیران این صندوق می‌پردازد. او مسائل بااهمیتی را مطرح می‌کند که باید مدیران جدید تأمین‌اجتماعی مدنظر قرار دهند.
رنجبر قبل از هر چیز به تغییر رویه پرداخت حقوق‌ها اعتراض می‌کند: تأخیر در پرداخت حقوق بازنشستگان (مستمری) به هیچ عنوان قابل‌قبول نیست و هیچ عذر و بهانه‌ای در این زمینه پذیرفته نمی‌شود؛ پاسخ بازنشستگان این است که چنانچه مدیران مربوطه توان تأمین منابع مالی برای پرداخت بموقع حقوق بازنشستگان را ندارند، استعفا بدهند و افراد توانمندتر جایگزین شوند؛ نباید در پرداخت مستمری ماهانه بازنشسته‌ای که به میزان یک‌سوم شاخص خط فقر حقوق می‌گیرد، تأخیر ایجاد شود؛ عدالت و انصاف نیست.
او با بیان اینکه بازنشستگان از همه‌سو تحت فشار هستند، اضافه می‌کند: اگر مدیران تأمین‌اجتماعی توان تأمین بموقع منابع برای پرداخت حقوق بازنشستگان را ندارند، لطف بفرمایند به بانک رفاه کارگران که متعلق به سازمان تأمین‌اجتماعی است دستور بدهند تا جرائم وام بازنشستگان به‌واسطه تأخیر پرداخت مستمری لغو شود؛ این حداقل کاری‌ست که می‌توانند انجام دهند.
رنجبری در ادامه به عدم اجرای همسان‌سازی و نامعلوم بودن زمان اجرای آن اعتراض می‌کند: با وجود گذشت پنج ماه از سال و تامین منابع مالی همسان سازی از طریق افزایش یک درصدیِ مالیات بر ارزش افزوده که تقریباً به همه کالا‌ها و خدمات تعلق می‌گیرد و مرتب به صندوق دولت ریخته می‌شود، چرا این قانون اجرایی نمی‌شود و چرا بار‌ها اعلام کرده‌اند بازنشستگان کارگری باید این یک درصد را بپردازند، اما منابع حاصل از آن فقط برای بازنشستگان دولت است؟
به گفته وی، بی‌نصیب‌گذاشتن بازنشستگان تامین اجتماعی از منابع همسان‌سازی، یک ظلم علی‌حده است؛ ما مالیات می‌دهیم، اما پول آن خرج دیگران می‌شود!
«احتمال فروش شرکت‌های شستا، نگرانی دیگر بازنشستگان کارگری‌ست» رنجبری با بیان این جمله می‌افزاید: طبق فرمایش جناب آقای عارف نوروزی مدیر عامل شستا، قرار است ۵۸ شرکت کم‌سود به فروش گذاشته شود؛ چند سوال در این رابطه مطرح می‌شود؛ میزان سودآوری شرکت‌های شستا و این ۵۸ شرکت و بیلان مالی آنها چقدر و چگونه است؛ چرا گزارش مالیِ دقیق و شفاف به صاحبان اصلی آنها یعنی کارگران شاغل و بازنشسته ارائه نمی‌دهند؛ چرا این شرکت‌های ادعایی سودده نیستند؛ آیا وقتی آنها را از دولت تحویل گرفتند زیان‌ده بودند؛ اگر اینگونه است، چرا آنها را در عوض مطالبات خود قبول کردند؟
او ادامه می‌دهد: نحوه فروش این ۵۸ شرکت چگونه است، با چه قیمتی و طی چه مکانیسمی قرار است به فروش برسند و پول فروش این ۵۸ شرکت را کجا قرار است هزینه کنند؟
این فعال صنفی بازنشستگان اضافه می‌کند: چرا زمانی که شرکت زیان‌دیده و متضرر هپکو خریداری و یا تهاتر شد و یا شرکت‌های این‌چنینی را به جای بدهی دولت تهاتر کردند، در مورد تزریق نقدینگی در آنها اطلاع‌رسانی نشد؛ آیا امثال این شرکت‌ها با تزریق پول بیمه‌شدگان به سوددهی رسیدند و حالا قرار است دوباره به ثمن بخس به فروش برسند؟
او با تاکید بر اینکه «باید پرسید قصد مدیران از دست اندازی به اموال سازمان تامین اجتماعی که بین‌النسلی و متعلق به تمام کارگران و بازنشستگان است، چیست» تصریح می‌کند: با این تصمیمات نابخردانه، مطمئناً سازمان تامین اجتماعی به سمت ورشکستگی می‌رود؛ مگر سود شرکت‌های شستا نباید نصیب بیمه‌شدگان شود؛ به راستی از کجا و با کدامین منابع مالی می‌توانند پرداختِ مستمری بازنشستگان را تامین اعتبار کنند؟
منبع: ایلنا