حسین نخعی‌شریف| به گزارش شهرآرانیوز، اکبر میثاقیان و شاگردانش جمعه، چهاردهم فروردین ۱۳۷۷، در حضور ۲ هزار تماشاگر و با قضاوت محمدعلی فروغی، میزبان استقلال شهرداری رشت بودند. ابومسلم در نیمه اول کاملا برتر از میهمانش بود، اما کم‌دقتی مهاجمانش مانع نتیجه‌بخش‌بودن این برتری شد. نیمه دوم میثاقیان تیمش را عقب کشید و به پاس‌های بلند و استفاده از سرعت عبدالجلیل گل‌چشمه و هادی عبدا... زاده روی آورد و همین باعث شد فشار حملات میهمان بیشتر شود. رشتی‌ها که برای صعود نیاز به پیروزی داشتند، بی‌محابا حمله کردند، اما حسن صبری و فرهاد کوچک‌زاده کاملا میانه دفاع ابومسلم را پوشش دادند تا صلاح‌الدین اونق درون دروازه کمتر احساس خطر کند. بهترین موقعیت گل هم دقیقه ۸۵ حادث شد؛ جایی که عبدالجلیل گل‌چشمه، مهاجم ترکمن ابومسلم، قدر پاس علی هاشمی را ندانست و توپ را از شش‌قدمی دروازه به بیرون زد. مشکی‌ها با این تساوی با نوزده‌امتیاز در جایگاه سوم نشستند تا ملوان را با ۲۳ و بانک‌ملی را با بیست امتیاز بالاتر از خود ببینند؛ دوتیمی که دو دیدار پایانی ابومسلم هم با آنها بود. استقلال رشت نیز با این تساوی با چوکا در امتیاز هفده برابر شد و به‌دلیل تفاضل گل کمتر در رتبه پنجم جدول نشست.
پنجشنبه، بیست‌وهفتم فروردین، در هفته ماقبل آخر لیگ، ابومسلم به مصاف بانک‌ملی تهران رفت؛ دیداری که ۵ هزار تماشاگر را به ورزشگاه کشانده بود؛ جدال تیم‌های دوم و سوم جدول که با شکست اندیشه‌های اکبر میثاقیان مقابل رحیم میرآخوری رقم خورد. بانک‌ملی ۳ - ابومسلم صفر؛ نتیجه‌ای که ابتدای بازی خود بانکی‌ها هم گمان نداشتند! بانکی‌ها با این پیروزی بیست‌وسه‌امتیازی شدند و پس از ملوان که هفته پیش صعودش را جشن گرفته بود، راهی لیگ دسته‌اول شدند و برای مشخص‌شدن دو سهمیه دیگر همه‌چیز به روز آخر کشید؛ جایی که سیاه‌جامگان خراسانی می‌بایست میزبان قو‌های سپید انزلی باشند. دو تیم دیگر مدعی صعود، یعنی چوکای تالش و شهرداری رشت هم با هجده و هفده امتیاز میزبان فتح تهران و شاهین اهواز بودند. تفاضل گل کمتر رشتی‌ها نسبت به مشهدی‌ها این حسن را داشت که ابومسلم با مساوی هم احتمال صعودش پررنگ بود. چون استقلال رشت باید بیش از سه گل می‌زد که البته با توجه به میزبانی گیلانی‌ها و بی‌انگیزگی اهوازی‌ها که با ۱۰ امتیاز در انتهای جدول قرار داشتند، دور از ذهن نبود. استقلال ۱۰ گل زده و دوازده خورده داشت و ابومسلم دوازده گل زده و ۱۰ گل خورده. دیدار راه‌آهن و بانک‌ملی هم برای هیچ‌یک از دو تیم تأثیری نداشت.
سه‌شنبه، اولین روز اردیبهشت ۱۳۷۷ و ۶ هزار تماشاگر مشتاق که بی‌تابانه منتظر سوت احمد ابهران در ورزشگاه تختی مشهد بودند. ملوان که با مربیگری نصرت ایران‌دوست صعودش مسجل بود، برخلاف انتظار بازی را بهتر آغاز کرد و دقیقه ۱۷ به گل دست یافت تا دقایقی صدای تماشاگران خاموش شود. هرچه زمان بازی می‌گذشت، دلهره و اضطراب هم بیشتر می‌شد. با شروع نیمه دوم مجید نوروزی دقیقه ۴۶ با ضربه سری دیدنی دروازه محمد حبیبی را باز کرد و بازی را به تساوی کشاند، اما بلافاصله خبر رسید که شهرداری رشت هم گل زده است! اگر شهرداری چهار گل دیگر می‌زد، آنها صعود می‌کردند و ابومسلم جا می‌ماند. تماشاگران مضطرب به تماشای بازی مشغول بودند، اما حواسشان به نتیجه بازی رشت بود و گوینده ورزشگاه هم انگار نه انگار که هادی‌گله از گل تساوی شاهین اهواز خبر داده است و ورزشگاه یک‌پارچه شاهین شاهین می‌گفت. بازی به دقیقه ۸۵ رسید که از رشت باز خبر گل‌زنی شاگردان فرهاد کاظمی رسید. حالا همه ایستاده بازی را تماشا می‌کردند. اکبر میثاقیان دائم به ساعتش نگاه می‌کرد و شاپور رجب‌زادگان و سعید صیامی، دستیارانش، با بازیکنان صحبت می‌کردند. ملوانان دست‌بردار نبودند و توسط رضا جباری و پایان رأفت روی دروازه ابومسلم توپ می‌ریختند. تماشاگران از دقیقه ۸۸ سوت می‌کشیدند تا به ابهران بفهمانند بازی تمام است، اما ابهران پنج دقیقه هم وقت اضافه اعلام کرد. در رشت بازی همان ۲ بر ۱ تمام شده بود و تساوی هم حکم به صعود ابومسلم می‌داد. پنج دقیقه هم تمام شد، اما نه ابهران سوت می‌زد و نه ملوان دست از حمله برمی‌داشت! وقت‌های تلف‌شده به هفت دقیقه رسید که سوت احمد ابهران به صدا درآمد و جشن صعود برپا شد که چه شیرین و گوارا بود. با پایان مسابقات لیگ ۲، تیم‌های ملوان با ۲۷، بانک‌ملی با ۲۶، چوکا با ۲۱ و ابومسلم با بیست امتیاز راهی لیگ دسته‌اول شدند. تیم‌های استقلال شهرداری رشت با بیست و تفاضل کمتر نسبت به ابومسلم، راه‌آهن با پانزده، فتح با سیزده و شاهین اهواز با ۱۰ امتیاز پنجم تا هشتم شدند. مشکی‌ها در مرحله دوم از چهارده بازی پنج برد، پنج تساوی و چهار شکست داشتند، سیزده گل زدند و یازده گل هم خوردند. مشکی‌ها که سال ۱۳۷۱ به لیگ ۲ افتاده بودند، پس از پنج‌سال پرفرازونشیب به لیگ‌یک برگشتند؛ آن هم در سالی که بیشتر ترکیبشان بومی بود و از نظر مالی هم در مضیقه بودند.
همه یاران ابومسلم: صلاح‌الدین اونق، رضا دلپاک، حمید بلوک صحراگرد، علی هاشمی، فرهاد کوچک‌زاده، حسن بادامکی، محمدرضا آقاحسنی مهابادی، ارسطو محمدی، حسن صبری، حسین الفاطمی، رمضان شکری، عبدالحسین دربندی (عباس میان‌دربندی)، اکبر شوکتی، فرشید استحقاری، داوود اعظم، بخشعلی رحیمی، اکبر مختاری، مجید نوروزی، سیدباقر محمودی، حامد شاه‌محمدی، حسین دشتی، عبدالجلیل گل‌چشمه، هادی عبدا... زاده، باقر محمودی و عباس سیمکانی.
سرمربی: اکبر میثاقیان/ مربیان: سعید صیامی و شاهپور رجب‌زادگان/ سرپرست و مدیر تیم: هادی مباشری.