به گزارش شهرآرانیوز، شاید آن روزی که پیکر مطهر ابوالحسن علی بن موسی الرضا (ع) در باغ حمید بن قحطبه به خاک سپرده شد، کسی گمان نمی‌کرد که این باغ و قریه‌های اطراف آن، روزی به بزرگترین کلان‌شهر مذهبی مبدل شود. اما امروز و پس از گذشت بیش از ۱۲ قرن، این منطقه «مشهد الرضا» نام گرفته و نقطه کانونی ارادتمندان به آل‌الله است.
حتی چندین بار همت نابکاران برای تخریب حرم مطهر رضوی در این ۱۲ قرن هم مانع از گسترش عمران و آبادانی آن نشد و امروز، این حرم پذیرای میلیون‌ها زائر و ارادتمند خاندان رسول‌الله است.
اگر روزی در این بلاد، زنان قریه نوغان مهریه خود را به شوهران بخشیدند تا اجازه پیدا کنند همراه مشایعت کنندگان پیکر مطهر علی بن موسی الرضا(ع) باشند، امروز فوج فوج زن و مرد و پیر و جوان و خرد و کلان، سواره و پیاده و هر گونه که قسمت و روزی آنها باشد، زائر حرم امام رئوف می‌شوند تا نام آنها در میان زائرانی که امام رضا(ع) وعده داده در ۳ جا به شفاعت آنها بیاید، ثبت و ضبط شود.
امروز و در روز شهادت سلطان سریر ارتضا، شهر مشهد و خیابان‌های منتهی به حرم مطهر رضوی، مملو از حضور زائرانی بود که در روز پایانی ماه صفر، آمده بودند مزد ۲ ماه عزاداری برای خاندان عصمت و طهارت را از امام رئوف بگیرند و سختی ماه صفر را با حلاوت و شیرینی زیارت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا (ع) به پایان برسانند.
هیئات مذهبی و مردم عزادار، از زائر تا مجاور، به سمت حرم مطهر راه پیمودند تا بگویند همراه اهل بیت هستند.
موکب‌داران و خادمان مردم نیز به انحاء مختلف، تلاش می‌کردند تا شیرینی این عرض ارادت را برای زائران ماندگار کنند. یکی گرد از کفش زائران می‌گرفت، دیگری با ویلچر، سالمندان و نیازمندان به کمک را تا حرم مشایعت می‌کرد، دیگری زباله را از سر راه زائران جمع می‌کرد، دیگری آب و گلاب بر سر زائران می‌پاشید، دیگری با چای و شربت و غذا، از زائران، پذیرایی می‌کرد...
امروز مشهد الرضا، غوغایی برپا بود و شور زیارت و خدمت، روز آخر ماه صفر سال ۱۴۴۶ هجری قمری را برای زائران و مجاوران، ماندگار کرد.