تجربه متفاوت این ۲ ماه زندگی که البته همچنان هم ادامه دارد، بدون شک یکی از سخت‌ترین تجربه‌های عمر ما مردم این‌دوره‌زمانی محسوب خواهد شد.
حتی آن‌هایی که با سن‌و‌سال‌های بالاتر اتفاقات متفاوت‌تری را در این عالم تجربه کرده‌اند، باز هم داستان این دوره کرونایی را به مراتب خاص‌تر و سخت‌تر از خیلی از اتفاقاتِ تاکنون این جهان می‌دانند.
در کنار تمام مشکلات و مصائب، اما انگار همه باهم کمی مهربان‌تر و بخشنده‌تر شده‌ایم. همه انگار باهم برابر شده‌ایم، وقتی دیده‌ایم این ویروس برایش فقیر و غنی، رئیس و کارگر، مذهبی و سکولار، غربی و شرقی، سفید و سیاه فرقی نمی‌کند. شاید همین حس برابر بودن است که ملت و حکومت را بی‌پروا به پای کار آورد. همه برای مهار و فرار از این ویروس در تلاش‌اند. مردم به یک شکل، مسئولان به نحو دیگری. وقتی اکثریت ملت از سفر‌های نوروزی چشم‌پوشی می‌کنند، وقتی مردم از برگزاری مراسم چهارشنبه‌سوری و سیزده‌به‌در می‌گذرند، وقتی از زیارت و نماز جماعت و جمعه و برگزاری اعیاد مذهبی به شیوه‌های مرسوم و سابق گذر می‌کنند، یعنی که مردم هم پای کار هستند. از آن‌طرف اکثر مسئولان هم تمام‌قد در میدان ایستاده‌اند.
در همین مشهد خودمان، تبعیت کامل و مطلق مدیریت آستان قدس رضوی در پذیرش بستن موقت درب‌های حرم‌مطهر رضوی که تصمیمی بسیار سخت و تلخ بود و مقاومت مدیریت شهری در برابر مخالفت‌های کشوری برای تعطیلی حمل‌و‌نقل عمومی، همه از جنس دغدغه‌مندی مدیران برای حفظ جان شهروندان و زائران است.
هرچند در میان این همدلی حداکثری باز هم اندک ساز‌های مخالفی توسط برخی زده شد، اما باید به تمام مدیران دستگاه‌ها در بخش‌های مختلف تصمیم‌گیری، اجرایی و نظارتی -جدا از نقد‌های موجود- دست‌مریزاد و خداقوت گفت که تلاش حداکثری و آنچه در توانشان هست را برای مدیریت بهتر این شرایط به‌کار گرفته‌اند؛ و صدالبته که مردم را -این رکن مهم و اثرگذار در بحران‌ها که قطعا و بدون تردید بدون همراهی‌شان هیچ باری به منزل نخواهد رسید- باید در این دوماه ستایش کرد و دستشان را بوسید. مردمان شریفی که شاید دوماه از متفاوت‌ترین ایام زندگی خود را در خاص‌ترین موقعیت زمانی، یعنی نوروز باستانی، با شرایط قرنطینه‌ای که حکومت تعریف کرد، با سختی معیشتی می‌گذرانند.
اما نکته مهم این است که نباید از این مسیر منحرف شویم، طبق نظر کارشناسان این وضعیت همچنان ادامه دارد و باید ما مردم سبک زندگی جدید را ادامه دهیم؛ پس لطفا خسته نشویم از درخانه ماندن، از روزی چندین بار دست شستن، از رعایت بیشتر نکات بهداشتی، از سخت بودن شرایط زندگی.
مسئولان محترم هم لطفا خسته نشوند از فشار‌های گروه‌های نادان برای تغییر در برخی از تصمیم‌ها، از ناهماهنگی‌ها و دستور‌های اشتباه از بالا، از شبانه‌روز کار کردن و از همه مهم‌تر شما عزیزان کادر سلامت که با جانتان در خط مقدم در حال خدمت هستید، لطفا اصلا، اصلا خسته نشوید که خستگی شما برای یک ملت خستگی می‌آورد، ما قدردان زحمات شما هستیم.