به گزارش شهرآرانیوز؛ برخی دانش‌آموزان کوی عمار یاسر مشهد انتظار سپری شدن باقی‌مانده روز‌های تابستان را نمی‌کشند! این نبود شور‌و‌اشتیاق که به خانواده‌های آنها نیز سرایت کرده، از نبود مدرسه در محله‌شان آب می‌خورد. خلاصه خواسته جمعی دانش‌آموزان و والدین این است؛ با اینکه بیخ گوشمان مدرسه‌ای قدیمی با ۲ هزار‌و ۳۰۰ متر مساحت وجود دارد، اما بیشتر از هشت سالی است که این مدرسه به امان خدا رها شده است و خاک می‌خورد.
نکته دیگر والدین این است که دانش‌آموزان این محله مجبورند در سرما و گرما با هزار و یک منت به مدرسه‌هایی دورتر و دوشیفته در محله‌های محمدآباد، آقا مصطفی خمینی یا نیروهوایی بروند و رنج دوری راه و پیامد‌های گذر سخت از بزرگراه بسیج را به جان بخرند! اما این همه ماجرای این مدرسه متروکه و خالی از دانش‌آموز نیست. ساکنان دغدغه‌مند این محله می‌خواهند در محل حاضر شویم تا روایتگر دغدغه‌های دانش‌آموزان این محله باشیم.
ساکنان جدید و قدیم محله نام و نشانی مدرسه تعطیل شده «نفیسه» را خوب می‌شناسند. مدرسه‌ای در یکی از کوچه‌پس‌کوچه‌های بزرگراه بسیج ۳۰، حوالی مسجد جوادالائمه (ع). تعدادی از دغدغه‌مندان محله به نمایندگی از دانش‌آموزان و والدینشان، از ساعتی قبل کنار در مدرسه ایستاده‌اند.
ساختمان رنگ‌و‌رو رفته‌ای که به همه‌چیز می‌ماند الا مدرسه. انگار سال‌هاست صدای دانش‌آموز و معلم از آن برنخاسته است. برای درک بهتر ماجرا زهره فتحعلی‌زاده، از فعالان فرهنگی محله، ما را راهنمایی می‌کند. وضعیت مدرسه از طبقه فوقانی یکی از ساختمان‌ها بیشتر نشان‌دهنده شرایط این مدرسه است. وضعیت مدرسه در یک نگاه کلی بیشتر به انبار ضایعات و آهن‌آلات می‌ماند تا حیاط یک مدرسه قدیمی. پر از میز و نیمکت‌های زهوار‌در‌رفته تلنبار شده.
فتحعلی‌زاده برای توضیحات بیشتر این‌طور می‌گوید: خودتان ببینید، این‌جا زمانی برو‌بیایی داشته و حالا تعمیرگاه تجهیزات مدارس و میز و نیمکت شده است! خدا را خوش می‌آید که در محله مدرسه درست‌و‌حسابی نداشته باشیم آن‌وقت چنین فضایی بدون استفاده رها شده باشد؟
بلافاصله پشت سرش محمدزاده، یکی از اعضای هیئت امنای مسجد جوادالائمه (ع) حرفش را ادامه می‌دهد: بیش از هشت سال است این مدرسه به همین سر‌و‌شکل است. در کوچه‌پس‌کوچه‌های همین محله، بیش از ۴ هزار‌و ۲۰۰ نفر زندگی می‌کنند. اگر هر خانواده‌ای هم یک دانش‌آموز داشته باشد، خودتان یک حساب سرانگشتی کنید که چه تعداد بچه مدرسه‌ای در محل هست. آیا این بچه‌ها مدرسه و کلاس و کتاب و معلم نمی‌خواهند؟
آن وقت این مدرسه با این قدمت و ابهت، به بهانه فرسودگی باید متروکه باقی بماند و باد هوا بخورد؟
او پیشنهاد‌هایی نیز دارد: اگر مدرسه فرسوده و قرار است تخریب شود، چرا این همه سال دست‌دست می‌کنند و برای بچه‌ها مدرسه‌ای جدید نمی‌سازند؟ حداقل همین بنای پیر و افتاده را محکم‌کاری کنند تا بچه‌هایمان آواره مدارس دورتر نشوند و همین‌جا درس بخوانند.
حرف‌های علی اکبر علیزاده، صحبت‌های همسایه سن وسال‌دار مسجدی را تکمیل می‌کند: آستان قدس همین حوالی مجتمع‌هایی برای اقشار خاص ساخته است که خیلی کار خوبی است و دستشان درد نکند، اما کاش فکری هم برای بچه‌ها می‌کردند. الان بچه‌های افرادی که در این مجتمع‌ها ساکن می‌شوند باید درس بخوانند. مدرسه برای تحصیل بچه‌های خود ما نیست چه برسد به آنها.
او در ادامه به مسافت بسیار دور مدارس و ناچاری خانواده‌ها برای فرستادن بچه‌ها به این مدارس اشاره دارد: مگر خانواده‌های مستضعف این دوروبر توان پرداخت هزینه سرویس مدرسه برای فرزندشان دارند؟
این ساکن محله در ادامه از خانواده‌هایی می‌گوید که قید تحصیل بچه‌هایشان را زده‌اند: شرایط تحصیل باید تسهیل شود تا همه باسواد شوند. چه تعداد خانواده برای شما مثال بزنم که بچه‌هایشان را در مدرسه‌های دورتر ثبت‌نام نکرده و کلا قید تحصیل بچه‌هایشان را زده‌اند.
این بچه اگر بی‌سواد باشد، ممکن است زودتر به دام معضلات اجتماعی مثل اعتیاد و هزارویک مسئله دیگر گرفتار شود. چرا بچه‌هایی را که سرشار از استعداد و خلاقیت و ایده‌اند، به سمت بی‌سوادی و آسیب‌های اجتماعی سوق دهیم؟
چرا در محله خودمان مدرسه نباشد که دانش‌آموز مجبور شود کلی راه را در سرمای زمستان پیاده یا با اتوبوس به شهرک نیرو هوایی، محمدآباد یا محله‌های دیگر برود؟
رنج‌نامه مادر دیگری که خانه‌اش دیوار‌به‌دیوار مدرسه است، طور دیگری است. حسنی می‌گوید: باید این‌جا زندگی کنید تا حرف ما را بفهمید، باید با این مدرسه متروکه همسایه باشید و شب‌و‌روز از شر مارمولک و مار و موش و جک و جانور‌های دیگر در امان نباشید تا بدانید چه می‌گوییم تا یکی دلش به حال ما بسوزد و برای رضای خدا قدمی بردارد.
این ساکن محله به استشهاد‌های محلی و آمد‌و‌شد‌های مسئولان مختلف به محله‌اش هم اشاره‌ای دارد: از نماینده‌های مجلس و دیگر مسئولان آمدند و وضعیت مدرسه را دیدند و رفتند و خبری نشد.
استشهاد‌های محلی ما نیز سر از آموزشوپرورش استان خراسان رضوی و فرمانداری مشهد و هر جایی که فکرش را بکنید، در‌آورد، اما همچنان وضعیت مدرسه همان است که می‌بینید.ای کاش کسی صدای ما و بچه‌های ما را بشنود.
برای پیگیری درخواست ساکنان این محله و بسامان شدن اوضاع این مدرسه با علی فتح‌آبادی، مدیر آموزشوپرورش ناحیه۲ مشهد گفتگو می‌کنیم تا از برنامه‌های آموزش‌وپروش برای این مدرسه بیشتر بدانیم.
علی فتح‌آبادی مطالبه مردمی را بحق می‌داند و در ادامه می‌گوید: سعی کرده‌ایم با تدابیری معضل کمبود فضای آموزشی این محدوده را برطرف کنیم. یعنی مدارس دوروبر و محله‌های دیگر را دوشیفته کرده‌ایم تا دانش‌آموزان امکان ثبت‌نام داشته باشند.
اما سکان‌دار ناحیه۲ آموزشوپرورش موضوع مهم‌تری را مطرح می‌کند. او از مولدسازی خبر می‌دهد که بر اساس آن دستگاه‌های دولتی اختیاردار اماکن دولتی مازاد و بدون استفاده می‌شوند. فتح‌آبادی در این باره می‌گوید: در این طرح این طور اماکن که کارایی خود را از دست داده‌اند فروخته می‌شوند و هزینه آن در جای بهتری صرف یا تبدیل به همان محیط کارا و مولد می‌شود.
به عنوان نمونه بر اساس این طرح در نواحی هفت‌گانه آموزشوپرورش مشهد و تبادکان ۲ هزار‌و ۵۰۰ کلاس درس احداث می‌شود. البته این طرح‌های مولد زمان‌بر است و همین تعداد در سطح شهرستان‌های استان ساخته می‌شود.
فتح‌آبادی خبر‌های خوشی هم برای مدرسه «نفیسه» که جزو مدارس در دست تخریب اداره کل نوسازی توسعه و تجهیز مدارس خراسان رضوی است، دارد. او می‌گوید: در نشست‌هایی که در اداره کل آموزش و‌پرورش استان و استانداری خراسان رضوی و اداره کل نوسازی توسعه و تجهیز مدارس استان داشتیم پنجاه مدرسه در فهرست نوسازی قرار گرفته‌اند که با پیمانکار قرارداد بسته شده، ما نیز سه مدرسه را جزو اولویت‌های ناحیه۲ آموزشوپرورش مشهد معرفی کرده‌ایم که مدرسه نفیسه یکی از آنهاست.
او از پیگیری‌هایش برای راه‌اندازی مدرسه می‌گوید: هشت سال است که مجوز حضور دانش‌آموزان در این مدرسه به سبب فرسودگی ساختمان آن داده نشده است. حتی سال گذشته با حجت‌الاسلام پژمانفر، نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی از محل مدرسه بازدید کردیم و همان موقع، نامه‌ای به اداره کل نوسازی توسعه و تجهیز مدارس ارسال کردیم تا مجوز استحکام بنا را صادر کند تا پس از محکم‌سازی ساختمان، دانش‌آموزان بتوانند از آن استفاده کنند، اما این اداره این موضوع را تأیید نکرد و دستور تخریب آن صادر شد.
مدیر آموزشوپرورش ناحیه۲ مشهد در ادامه تأکید می‌کند: در حال حاضر مدرسه موردنظر شهروندان انبار نیست، بلکه به علت خالی بودن فضا بیش از ۲۰هزار صندلی و نیمکت و وسایل آموزشی در آن بازسازی و بازآفرینی شده است.
فتح‌آبادی اظهار امیدواری می‌کند این مدرسه نیز جزو فهرست مدارس اولویت‌دار سازمان نوسازی است. او در مورد چاره‌اندیشی برای جبران کمبود فضا‌های آموزشی نیز در این محدوده توضیح می‌دهد: مدرسه امام خمینی (ره) را دو شیفت دخترانه و پسرانه کرده‌ایم و مدرسه حضرت زهرا (س) نیز یک شیفت است که درصورت کمبود فضای آموزشی امکان دوشیفت شدن آن هست.
همین‌طور در پایگاه نیرو هوایی چهارمدرسه است که دو مدرسه متوسطه شهید ظهوریان را با مدرسه دخترانه ابتدایی جابه‌جا کرده‌ایم تا فضای آموزشی بیشتری در اختیار داشته باشیم.
مدیر آموزشوپرورش ناحیه۲ به سرریز جمعیت و ساخت مجتمع‌های مسکونی اشاره می‌کند: اینکه نهادی انبوه‌سازی برای قشر خاصی کند و فضای آموزشی و خدماتی پیش‌بینی نکند، سبب می‌شود آموزشوپرورش محکوم شود که فضای کافی برای آموزش دانش‌آموزان ندارد.
او در مورد بازماندن دانش‌آموزی از مدرسه نیز می‌گوید: اینکه دانش‌آموزی از حق تحصیل به دلیل نبود مدرسه محروم شود پذیرفته نیست. دانش‌آموز به اداره ناحیه۲ مراجعه کند تا برای ثبت‌نام او در مدرسه‌ای نزدیک به محل سکونتش اقدام کنیم.
فتح‌آبادی می‌گوید: اگر مجوز ساخت یا استحکام این مدرسه را داشتیم به طور حتم تاکنون تعیین‌تکلیف می‌کردیم. همان‌طور که با توجه به کمبود مدرسه و کلاس در یکی از مناطق تحت پوشش، در داخل یکی از مدارس خودمان که حیاطی بزرگ داشت مدرسه‌ای شش کلاسه دایر کردیم تا مشکل کمبود کلاس و مدرسه دانش‌آموزان آن محدوده برطرف شود.