پدرم برق کار بود و در درگیری با طالبان شهید شد. من مانده بودم و یک خانۀ بی‌سرپناه که باید بارِ نبود پدر را به دوش می‌کشیدم. دقیقاً آخرین روزهای سال۹۶ با کوله‌باری از رنج‌های گذشته و دلی پر از امید به‌همراه مادر و سه خواهرم که از من کوچک‌تر هستند، به ایران آمدیم. درست لحظه‌ای پایمان به مشهد رسید که فردای آن روز، سال تحویل می‌شد.
این‌ها بخشی از زندگی حیات‌الله، پسر مهاجر افغانستانی است که بعد از دو سال زندگی در ایران، هم نان‌آور خانواده است و هم درس می‌خواند.
لینک کوتاه: https://shrr.ir/0015If
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.