شورای رقابت با افزایش ۲۳ درصدی قیمت محصولات سایپا و افزایش ۱۰ درصدی قیمت محصولات ایران خودرو موافقت کرده است.
مسعود سلطانی/شهرآرانیوز - در این میان برخی کارشناسان معتقدند که قیمت خودرو هنوز بهروز نشده است و جای افزایش دارد. این در حالی است که مقایسه محصولات خودروسازان داخلی با برندهای خارجی حکایت از حباب قیمتی بزرگ در بازار خودرو ایران دارد و از طرفی انحصاری بودن این بازار باعث شده است که قیمتها در بازار حدود ۶۰ تا ۹۰ درصد بیشتر از قیمت محصولات کارخانه باشد.
البته خودروسازان و مسئولان اقتصادی در توجیه تمامی این مشکلات تنها به اشتغال کارگران در صنعت خودرو تأکید میکنند و حمایت از این صنعت ورشکسته رانتی را به خاطر کارگران ضروری میدانند. حال سؤال اینجاست که آیا این حمایت از صنعت خودرو واقعا به نفع کارگران است یا نه آنها نیز زیر چرخدندههای کارخانههای خودروسازی و محصولات گران و بیکیفیتشان له میشوند؟
پاسخ این سؤال را به شما خواننده محترم واگذار میکنیم، اما با یک حساب سر انگشتی بر اساس آمارهای رسمی کشور میخواهیم به این سؤال پاسخ دهیم که یک کارگر چه مدت باید از هزینههای زندگی خود بزند و پسانداز کند تا بتواند ارزانترین خودرو تولید ملی را در کشورمان بخرد؟
با تصویب افزایش ۲۱.۵ درصدی حداقل دستمزد سال ۱۳۹۹ در آخرین نشست اعضای شورای عالی کار، پایه حقوق کارگران ۳۱۸ هزار تومان بیشتر شد و از یک میلیون و ۵۱۷ هزار تومان به یک میلیون و ۸۳۵ هزار تومان رسید. تصویب افزایش ۲۱ درصدی حداقل حقوق کارگران، مجموع دریافتی کارگران حداقلبگیر و مجرد را به ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان و دریافتی کارگران متأهل را به ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان نزدیک کرد؛ این در حالی است که کمیته دستمزد شورای عالی کار، در آخرین نشست خود، هزینه ماهانه سبد معیشت خانوارهای کارگری را ۴ میلیون و ۹۴۰ هزار تومان تعیین کرده بود.
ما نیز در گروه اقتصاد شهرآرا بر مبنای گزارش مرکز آمار از «طرح آمارگیری هزینه و درآمد خانوار شهری و روستایی در سال ۹۷» هزینههای ماهانه خانوار شهری را با در نظر گرفتن ۶۵ درصد تورم از سال ۹۷ تاکنون محاسبه کردیم. این رقم حداقل هزینههای خانوار بوده و برای میانگین کشوری محاسبه شده است و به طور قطع در کلانشهرها بیشتر خواهد بود.
با درنظر گرفتن این میزان از هزینهها میتوان گفت که یک کارگر با حقوق ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومانی هیچگاه از پس هزینههای روزمره خود بر نخواهد آمد، چه رسد به اینکه پسانداز کند تا بتواند خودرو داخلی خریداری کند. بااینحال اگر فرض بگیریم که یک کارگر به طور ماهانه ۱۵ درصد حقوق خود را پسانداز کند و هزینههای قطعی و حداقلی زندگی خود را حذف کند در پایان سال میتواند حدود ۵ میلیون تومان پول پسانداز کند.
در خوشبینانهترین حالت ممکن، اگر فرض بگیریم که حقوق کارگر سالانه به اندازه تورم رشد کند و قیمت خودرو نیز باز هم در خوشبینانهترین حالت به اندازه تورم رشد کند، یک کارگر برای خرید پراید که اکنون ۶۷ تا ۶۹ میلیون تومان قیمت دارد باید ۱۳ سال صبر کند!
به گفته مجید باقری، قائممقام سایپا، پراید جایگزینی ندارد و مردم باید ساینا، کوییک و تیبا را با قیمتهای بالاتر جایگزین آن کنند. با توجه به اینکه اکنون قیمت ساینا در بازار ۹۰ میلیون تومان و تیبا۲، ۸۸ میلیون تومان است، یک نفر باید ۱۸ سال حقوق خود را برای خرید این خودروها پسانداز کند.
همچنین با توجه به قیمت ۹۹ میلیون تومانی کوییک، زمان لازم برای خرید این خودرو ۲۰ سال است. براساس گزارش مرکز آمار، خانوارهای ایرانی سالانه نزدیک ۴ میلیون تومان در سال ۹۷ پسانداز میکردند. اینکه در شهریور ۹۷، سایپا ۱۱۱ (سفید)، ۳۸ میلیون تومان بوده است نشان میدهد که در آن زمان افراد با ۹.۵ سال پسانداز میتوانستند پراید بخرند. این زمان برای ساینا (۴۹ میلیون تومان) و تیبا ۲ (۴۵ میلیون تومان) به ترتیب ۱۲.۵ سال و ۱۱ سال بوده است.