ورزشگاه‌های 3 میزبان آخر جام‌جهانی بیش از ۱۱میلیارد یورو هزینه برداشتند؛ اما بیشتر صندلی‌هایشان خالی می‌ماند. به گزارش آس، برگزاری جام‌جهانی یک ریسک است. هزینه‌ای که کشور میزبان می‌کند، میلیون‌ها یورو است و در عوض این کشور انتظار جذب توریست دارد و می‌خواهد به پایتختی برای خارجی‌ها تبدیل شود که در جریان این رقابت‌ها، ماه‌ها و سال‌ها بعد این هزینه‌های چندمیلیاردی جبران شود. بااین‌حال 3 میزبان جام‌جهانی گذشته یعنی آفریقای جنوبی، برزیل و روسیه از لحاظ توریست، پول‌های زیادی به دست آوردند؛ اما انتظار بیشتری می‌رفت. تنها روسیه، میزبان جام‌جهانی۲۰۱۸، توانست به‌سرعت سود کسب کند. آفریقای جنوبی (میزبان جام‌جهانی ۲۰۱۰) برای ساخت ورزشگاه‌ها ۴میلیارد یورو هزینه کرد، اما تا سال۲۰۱۶ نتوانست این هزینه را جبران کند. در برزیل سودها پس از 5 سال توانستند از خرجی که برای ورزشگاه‌ها صرف شد، عبور کنند. برگزاری جام‌جهانی حتی بر اقتصاد این کشور تأثیر گذاشت. باوجود چنین‌آماری، میانگین درآمد اقتصادی 3 کشور میزبان جام‌حهانی مانند چهره بدی که ورزشگاه‌ها برجای گذاشتند، بد نیست. ورزشگاه‌های در حال تخریب، فاصله‌داشتن با محل‌هایی که فوتبال در آن جریان دارد و جایگاه‌های خالی، تصاویر معمول ۳۴ ورزشگاه میزبان جام‌جهانی آفریقای جنوبی، برزیل و روسیه است. این 3 کشور برای ساخت یا بازسازی ورزشگاه‌ها ۱۱میلیارد و ۱۶۵میلیون یورو هزینه کردند. آمار مشارکت هواداران در این ورزشگاه‌ها خیلی بد است. در برخی از آن‌ها بازی‌های ملی و بین‌المللی برگزار می‌شود. در آخرین فصل تنها ۲۳.۲درصد ۳۴ ورزشگاه میزبان جام‌جهانی پر شد (۹.۷ درصدر در آفریقای جنوبی، ۲۲.۹ درصد در برزیل و ۳۷درصد در روسیه). از تمام ورزشگاه‌ها تنها 3 ورزشگاه روسیه از ۵۰درصد عبور کردند (تقریبا ۱۵ بازی فصل). ورزشگاه اوتکریتیه آره‌نا مسکو که اسپارتاک در آن بازی می‌کند، میانگین ۳۰هزارو۹۴۱ نفر را به ثبت رساند (۴۶هزار و ۹۹۰ نفر ظرفیت دارد). کرتوفسکی سن‌پترزبورگ که زنیت در آنجا بازی می‌کند، میانگین ۴۸هزارو۱۲۲ نفر را به ثبت رساند (۶۹ هزار و ۵۰۰ نفر ظرفیت دارد) و روستوف آره‌نا که خانه روستوف است، در طول یک سال گذشته برای هر بازی تقریبا ۳۱هزارو۳۴ تماشاگر را به خود دید (ظرفیت این ورزشگاه ۴۳هزارو۷۰۲ نفر است). ورزشگاه‌هایی همچون ماراکانا در ریودوژانیرو یا لوژنیکی در مسکو از لحاظ حضور تماشاگر، میانگین خوبی دارند؛ اما تنها در آن بازی‌های بین‌المللی برگزار می‌شود (در طول سال بیش از 5 بازی انجام نمی‌شود). تیم‌های باشگاهی متعلق به آن شهر نیز به حضور بهتر هواداران در ورزشگاه‌ها کمک نمی‌کنند. در برزیل و در استادیوم‌های آره‌نا پرنامبوکو و آره‌نا آمازونیا فقط رقابت‌های دسته3 برگزار می‌شود. ورزشگاه آره‌نا دوناس به تیم حاضر در دسته‌چهار تعلق دارد. دیگر ورزشگاه‌ها همچون آره‌نا پانتاتال و مانه گارینچا تقریبا بی‌استفاده هستند. نخستین ورزشگاه تقریبا در حال تخریب است و هیچ مسابقه فوتبالی در آن برگزار نمی‌شود. یخشی از دومین ورزشگاه به ایستگاه اتوبوس تبدیل شده است. این ورزشگاه‌ها در برزیل به فیل‌های سفید مشهورند.تاریخ قدرتمند آفریقا در راگبی باعث شده استادیوم‌های میزبان جام‌جهانی۲۰۱۰ بی‌استفاده نمانند. ورزشگاه‌های پرتوریا، نسپرویت، بلومفونتاین و پورتو الیزابت میزبان رقابت‌های غیرفوتبالی همچون راگبی، دوومیدانی و کریکت هستند که باعث شده این کمپ‌ها فراموش نشوند. تنهاورزشگاه ساکرسیتی ژوهانسبورگ همچنان هواداران فوتبال را به خود می‌بیند و میانگین حضور تماشاگران از ۱۰هزار نفر عبور می‌کند.