به گزارش شهرآرانیوز؛ می‌گوید از دوران دانشکده با عادل تبریزی (کارگردان) و روزبه رایگا (فیلم‌بردار) رفاقت دارد، اما در این مدت شرایط همکاری با آن‌ها، برایش فراهم نشده بود. «فیلم مفت‌بر، نخستین تجربه همکاری‌ام با عادل است.» بهزاد داوری نقاشی می‌کند و ششم مهر امسال قرار است نمایشگاه نقاشی‌اش را برپا کند. او همچنین دانش‌آموخته رشته کارگردانی نیز هست و تاکنون جلوی دوربین امرالله احمدجو و حسن فتحی رفته و به نقش‌هایی جان بخشیده است. اکران فیلم «مفت‌بر» بهانه‌ای شد برای گفتگو با این بازیگر تا از تجربه حضورش در فیلم عادل تبریزی و هم‌بازی‌شدنش با حامد بهداد بگوید.
شرایط همکاری برای بازی در فیلم «مفت‌بر» چطور فراهم شد؟
در دوران دانشگاه با عادل تبریزی و روزبه رایگا هم‌کلاس بودیم. آن‌ها سینما خوانده بودند و من تئاتر. من آن مقطع با بچه‌های سینما عیاق بودم و در فیلم‌های کوتاه بازی می‌کردم. عادل کارگردانی می‌کرد و روزبه هم فیلم‌برداری. به یاد می‌آورم که آن زمان، با عادل در یک فیلم کوتاه بازی کردیم و آن فیلم جایزه دریافت کرد و رفاقت ما از آن موقع تا الان ادامه دارد. اما هیچ زمان دیگری پیش نیامد با هم بتوانیم کاری انجام دهیم.
در این سال‌ها در تئاتر، سینما و تلویزیون نقش‌های جدی بازی کرده بودم اما کار کمدی نه. تا سال گذشته که عادل تبریزی زنگ زد و پیشنهاد یک نقش کوتاه را به من داد. این را هم گفت که نقش شناسنامه‌دار و تأثیرگذار در قصه است؛ یعنی اگر این شخصیت نباشد، قصه پیش نمی‌رود. به این ترتیب بود که فیلم‌نامه را خواندم و بازی در فیلم را پذیرفتم.
کدام ویژگی نقش برایتان جذاب بود؟
کاراکتر‌های قبلی که بازی کرده بودم بیشتر شخصیت‌های درونی بودند اما نقشم در «مفت‌بر» بیرونی‌تر و به‌اصطلاح «تیپ» است. این موضوع برایم جذاب شد تا برای اولین بار نقش کمدی را بازی کنم.
حامد بهداد یک وزنه برای سینماست و عیارش حتی ۱۸ نیست، بلکه ۲۴ است. او جدای از توانایی در بازیگری، برای نقش‌هایش تحلیل دارد؛ برای همین است که می‌بینید در «سد معبر» یا «قصر شیرین» چقدر زیبا ایفای نقش می‌کند. او هم در فضای جدی و هم در کمدی، باورپذیر بازی می‌کند. این نشان‌دهنده آن است که یک اعجوبه در بازیگری و جزو بهترین‌ها در سینمای ایران است. در کنار حامد بهداد بازی‌کردن خیلی چیز‌ها به من آموخت؛ چون اصولاً بازی‌کردن کنار بازیگران بزرگ و شناخته‌شده سخت است. برخی بازیگران مشهور در بازی‌کردن، به دیگر بازیگران راه نمی‌دهند، اما حامد بهداد به هم‌بازی کمک کند و او را بالا می‌آورد؛ یعنی با بازی خود کمک می‌کند و کاری می‌کند تا منی که کنارش بازی می‌کنم، هم‌سطحش شوم و مطمئناً خروجی خوبی دارد.
بهداد نیاز به دیده‌شدن ندارد؛ بلکه به همه بازیگران کمک می‌کند که خروجی آن سکانس خوب شود و این خیلی مهم است که نمی‌خواهد بازی خودش را به رخ دیگران بکشد. خودش را در فیلم حل می‌کند و کنار بقیه می‌گذارد و به دیگر بازیگران از زاویه بالا نگاه نمی‌کند. بهداد جدای از بازیگری، آدم بسیار باشعور و توانایی است و مطالعه دارد؛ برای همین است که هنرمند خوبی است.
کمی هم از کارکردن با «عادل تبریزی» بگویید.
به عنوان یک بازیگر که با ۲۰ کارگردان تجربه همکاری داشتم، بگویم عادل تبریزی آدم راحتی است. او مثل فیلمش ساده و روان است. در هدایت بازیگر نیز همین‌طور است؛ یعنی خیلی راحت و روان با بازیگرش برخورد می‌کند و این سبب می‌شود تا اضطراب جلوی دوربین در بازیگر کم شود.
او انرژی را که درون خودش است، به بازیگر منتقل می‌کند و این خصلت شخصی اوست. منظور از اضطراب ترس از دوربین نیست، بلکه همیشه بازیگر‌ها این نگرانی را دارند که راه را درست می‌روند یا نه؟ عادل تبریزی آن تحلیل را راحت می‌کند و انرژی درستی را به بازیگر منتقل می‌کند و سبب می‌شود بازیگر جلوی دوربین راحت‌تر بازی کند.
تاکنون چه بازخوردی از فیلم گرفته‌اید؟
تاکنون بازخورد خوبی داشته است. به‌نظرم در هفته‌های بعدی، فروش بهتری هم خواهد داشت. بدون تعارف بگویم بسیاری از مخاطبان با دیدن «مفت‌بر» حالشان خوب شد.
با توجه به تجربه حضورتان در عرصه تئاتر و سینما، بفرمایید درباره قصه‌هایی که در فیلم‌ها تکرار می‌شوند چه نظری دارید؟ و آیا این مسئله در مفت‌بر برای شما مهم بود؟
مگر ما چقدر موضوع و قصه داریم که بخواهیم بپردازیم؟ معتقدم مهم پرداخت آن قصه است. برای من، اینکه قصه تکراری است، بااهمیت‌تر است. اینکه چطور می‌توانی شخصیت را طوری بسازی که با بقیه فیلم‌ها فرق کند، برایم جذاب است.
به‌نظرم حال خوب فیلم به‌خاطر سرخوشی خود کارگردان است. من با عادل زندگی کردم، لحظه به لحظه وجودش و آن آنش در فیلم رخنه کرده است و برای همین هم فیلم حال خوبی دارد. به گفته شما، قصه تکراری است؛ اما اینکه شما چطور قصه را روایت بکنی و دیدگاهت را به تصویر بکشی، اهمیت دارد. برد فیلم «مفت‌بر» این است که حال مردم در سینما خوب شود به ویژه که این فیلم ادای دینی است به بهروز وثوق و فیلم «ماه عسل» او.