درگیری روی سکوها. حمله لیدر‌ها به هواداران. جنجال پس از بازی. قهر نکونام. حمایت دیر و مصنوعی هیات مدیره از سرمربی. تحرکات مشکوک در فضای مجازی از سوی برخی مربیان بیرون مانده از استقلال. همه و همه برای آوار کردن امید هواداران به تیمی که با خرید‌های پر سروصدا قصد جبران مافات و پاک کردن ناکامی‌های پشت هم را داشت کافی به نظر می‌رسد.
تفکرات نکونام در واقع آنی نیست که بتواند موتور استقلال را تا رسیدن به قله روشن نگه دارد. یکبار عملکرد او را در فولاد و استقلال مرور کنید. نکونام فولاد را در لیگ قهرمانان آسیا شبانه ول کرد و قهرمانی استقلال را با مصاحبه‌ها و بدبینی‌ها و خرافات در لحظه آخر به فنا داد.
با این حال امروز به گواه بسیاری درد استقلال خیلی از اندام‌ها و ماهیچه‌ها نیست. درد استقلال از ناحیه بصل النخاع است که به دلیل مهم بودن به گرهٔ حیات معروف است و مرکز اصلی تنظیم تنفس، مرکز گوارش، مرکز ترشح، مرکز تنظیم کردن فشار خون و ضربان قلب است.
این وظایف همه در یک باشگاه بر عهده مدیریت است. مدیریتی که با نگاه و عملکرد خود باعث ایجاد شکاف بین هواداران، بازیکنان و سرمربی تیم شده و به همین دلیل هم می‌بینیم که در دربی لیدر‌ها ساز خودشان را می‌زنند و هواداران ساز خودشان. تشویق مجیدی و هو کردن نکونام اتفاقی بی سابقه در دربی‌ها بوده است.
دربی‌ها اساسا محل اتحاد تمام و کمال هواداران، پیشکسوتان، بازیکنان و مدیریت است مقابل دشمن ابدی. اما در استقلال در این ماه‌ها اینقدر مدیریت بر طبل تفرقه کوبیده است که حاصل آن سونامی ناامنی برای مربیان و بازیکنان بوده است. در این بین حتی حمایت دیر و بد هیات مدیره از نکونام هم نتواسته مرهمی بر زخم عمیق ایجاد شده بر پیکر استقلال باشد.
واقعیت این است که امروز نکونام نیمی از توان و تمرکز خود را برای خنثی کردن بدبینی مدیران و هواداران خرج می‌کند و البته باید هواسش هم باشد تا از ناحیه «خان»های بیرون مانده استقلال (شما بخوانید امیر خان و فرهاد خان و محمود خان) گزندی به محبوبیت و مشروعیتش وارد نشود.
آوار دربی که برداشته شود و گرد و خاک‌های شکست که بخوابد مدیریت استقلال و نکونام باید یکبار برای همیشه تکلیفشان را با خودشان روشن کنند و اطراف باشگاه را پاکسازی کنند. استقلال همین الان هم پتانسیل قهرمانی را دارد به شرط اینکه بصل النخاع دردمند خود را درمان کند.