ورزش علاوه بر ارمغان سلامتی و شادابی برای ما، در آموزش اصول اخلاقی هم می‌تواند بسیار اثرگذار باشد، به‌ویژه ورزش‌های تیمی که راه پیشروی و پیروزی در رسیدن به هدفی مشترک در کنار گروه را به ما یاد می‌دهد.
شایان بهرام‌زاده امسال کلاس هفتم مدرسه‌ی مرشدیان است و به‌عنوان عضو یک تیم بسکتبال، تاکنون توانسته است به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کند.
او ورزش را از پنج‌سالگی با ورزش ژیمناستیک آغاز کرده است. در یازده‌سالگی به رشته‌ی بسکتبال رو آورده و با شوق و علاقه، این ورزش را در این مدت‌زمان کم در مسیر موفقیت ادامه داده است. گفتگوی ما با شایان را بخوانید.
شایان‌جان، از موفقیت‌های خود در ورزش برایمان می‌گویی؟
اولین پیروزی خود را وقتی هفت‌ساله بودم با کسب مدال طلای مسابقات بین باشگاهی ژیمناستیک مشهد تجربه کردم. پس از آن، تیر ۱۴۰۱ در مسابقات بسکتبال آستان قدس مقام نایب‌قهرمانی را به‌‌دست آوردم.
سپس در مسابقات بین مدارس استان که بهمن پارسال برگزار شد مقام اول را کسب کردیم که سبب شد به این رشته‌ی ورزشی علاقه بیشتری پیدا کنم و راهی که در پیش گرفته‌ام را با تلاش افزون‌تری دنبال کنم.
به این ترتیب، با تلاش و پشتکار توانستم با پوشیدن پیراهن شماره‌ی ۸ به تیم بسکتبال ذوالفقار بپیوندم. البته سال ۱۴۰۱ در مسابقات مچ‌اندازی مقام دوم و امسال هم در مسابقات هندبال بین مدارس مقام اول را کسب کرده‌ام.
در کل، طعم پیروزی خیلی شیرین است و حس خیلی‌خوبی به‌‌دنبال دارد زیرا می‌فهمیم که تلاش و زحمات ما بی‌ثمر نمانده است.
به‌یادماندنی‌ترین پیروزی‌ای که تاکنون به‌‌دست آورده‌ام در مسابقه‌ی بین مدارس نواحی مشهد بود که موفق به کسب پیروزی در بازی فینال شدیم اما درد شکست هم کشیده‌ام، وقتی در برابر تیم تهران که به میزبانی شهر تبریز برگزار شده بود، با اختلاف دو امتیاز، تیم ما باخت.
هرچند این شکست پله‌ای برای پیروزی‌های بعدی ما ساخت.
به نظرت این رشته‌ی ورزشی چه فایده‌هایی دارد؟
در مجموع، ورزش برای بدن مفید است اما برای موفقیت در این ورزش باید قدرت و چابکی و دقت هم داشته باشیم، با وجود این، در بازه‌ی سنی ما بسکتبال می‌تواند عامل افزایش چابکی و رشد قد و تقویت عضله شود.
البته در هر ورزشی ممکن است آسیب‌دیدگی هم پیش بیاید که من هم تجربه‌اش را داشته‌ام، به‌طوری‌که در یکی از مسابقات، سخت مصدوم شده بودم اما برای شکست تیم حریف، تسلیم درد نشدم.
همه‌ی دوستانم مرا در این ورزش با لقب «بلدوزر خراسان» می‌شناسند! دوست دارم بسکتبال را تا همیشه و بالاترین سکوی ممکن ادامه دهم و اگر روزی بتوانم در برابر یک بازیکن مطرح دنیا بازی کنم، استفان کری خواهد بود، زیرا یکی از الگوهای من برای موفقیتم در این راه بوده است.
جز ورزش به چه فعالیت‌های دیگری علاقه‌مندی؟
بیش از هر کاری به درسم اهمیت می‌دهم اما از کودکی به هنر، به‌ویژه نقاشی علاقه‌ی بسیاری داشته‌ام. اگر بخواهم درس و ورزشم را کنار هم قرار بدهم اول به تحصیلاتم رسیدگی می‌کنم زیرا دوست دارم زودتر به هدفم برسم و ورزشم را هم در کنار درسم ادامه می‌دهم.
به مطالعه، به‌ویژه در زمینه‌ی علوم و زیست‌شناسی هم علاقه دارم و برای آن وقت می‌گذارم.
از ورزش تیمی و حضور در فعّالیّت گروهی چه چیزهایی یاد گرفته‌ای؟
می‌دانم هیچ ورزشکاری در یک تیم به تنهایی هیچ کاری نمی‌تواند انجام دهد زیرا تیم تشکیل‌شده از چندنفر است که باید با هم متحد باشند تا به اهداف خود برسند.
برای آینده چه اهداف و برنامه‌هایی داری؟
دوست دارم یک پزشک موفق شوم و به‌عنوان یک ورزشکار هم برای ملتم خدمت کنم و بتوانم به دیگران این ورزش را آموزش بدهم. به دوستانم هم پیشنهاد می‌کنم در زندگی هدف خود را مشخص کنند و راهشان را برای رسیدن به آن هدف با تلاش هموار کنند تا به پیروزی دست یابند.
از احساس خود درباره‌ی پاییز و مدرسه برایمان بگو.
از آنجا که متولد ماه مهر، اولین ماه پاییز، هستم این فصل را خیلی دوست دارم و تلاش می‌کنم از فرصت حضور در مدرسه به‌خوبی استفاده کنم تا پله‌های موفقیت را یک‌به‌یک بالا بروم و به اوج خودم برسم.
در این راه از پدر و مادر و برادرم، شایگان، و مربی‌های عزیزم، آقایان حامد ذوالفقارزاده و کریمی که مرا تا این پایه راهنمایی و حمایت کرده‌اند قدردانی می‌کنم.