سارا نسیم طوسی_ کلاس ششم_ بمباران هرروزه، کوچه و درخت و خیابان‌های خاکسترشده، آسمان پر از آتش و دود، مادران و کودکان زخمی، شب‌های خاموش، مجروحان بی‌درمان و چشم‌های پر از ترس و هراس. دیدن این صحنه‌های پر از وحشت و غم بس نیست؟
می‌خواهم از سازمان‌های جهانی و تمام مردم دنیا بپرسم: بچه‌های غزه و لبنان چه گناهی دارند که همیشه قربانی شده و می‌شوند؟ چرا باید در کشور خودشان بی‌خانه باشند، مدرسه‌شان خراب شود و خودشان بمیرند؟
چرا مادران فلسطینی باید بچه‌هایشان بمیرند؟ خودشان بمیرند؟
می‌خواهم از سازمان‌هایی که در دنیا وظیفه‌شان رسیدگی به حقوق بشر است بپرسم: چرا ساکتید؟ واقعا چرا جلو این اتفاقات دردناک را نمی‌گیرید؟
آهای، ای سازمان ملل! آهای، ای سازمان حقوق بشر! اصلا برای چه تشکیل شده‌اید و از کدام آدم‌ها و از کدام حق‌ها حرف می‌زنید؟ خدایا، از تو می‌خواهم امام زمانمان زودتر بیاید و همه‌ی بدی‌ها را از زمین پاک کند.
امیدوارم سیاهی این رژیم جنایتکار هرچه زودتر از دامان سبز زمین پاک شود و کودکان رنج‌کشیده‌ی فلسطین و لبنان و سوریه زندگی شاد و بدون ترس را در کنار خانواده‌شان تجربه کنند، زندگی‌ای که در آن، هیچ کودکی نگران آسمان پرموشک و هیچ مادری نگران کشته شدن بچه‌اش نباشد.