صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

جامعه

فرهنگ‌وهنر

ورزش

شهرآرامحله

علم و فناوری

دین و فرهنگ رضوی

مشهد

چندرسانه‌ای

شهربانو

افغانستان

عکس

کودک

صفحات داخلی

گفت‌وگو با سعید سلطانی کارگردان سریال‌های «ستایش» و «طوبی» | شباهت صحنه‌های اشک و گریه در این دو سریال

  • کد خبر: ۲۹۴۹۰۷
  • ۲۵ مهر ۱۴۰۳ - ۱۶:۰۸
سعید سلطانی درباره‌ تاثیر سریال‌هایش به‌ویژه سریال اخیرش «طوبی» بر مخاطب، گفت: ما به هیچ عنوان قصد ساخت سریالی را نداشته و نداریم که خاطر بیننده را مکدر کند؛ روایتی که پیش گرفتیم نقاط تاریکی داشته که ما سعی کردیم به لطافت آن را بازگو کنیم.

 به گزارش شهرآرانیوز، سعید سلطانی ـ کارگردان سریال «طوبی» ـ در پاسخ به اینکه شما در بیشتر سریال‌هایتان از جمله «ستایش» و «طوبی» زنانی را که سختی‌های بسیاری را تحمل می‌کنند پررنگ نمایش داده‌اید، آیا دغدغه‌ای پشت این انتخاب وجود دارد؟ به ایسنا توضیح داد: من قبل از اینکه داستان را انتخاب کنم به داستانی که قرار است روایت شود نگاه می‌کنم تا ببینم می‌توانم این داستان را تعریف کنم یا نه. حالا از شانس خوب من در غالب آثاری که کار کرده‌ام قهرمانی اصلی که داستانی برای گفتن دارد زنان به ویژه زنان پرتلاش و سختی‌کشیده هستند.

سلطانی افزود: گذشته از این فکر می‌کنم خانم‌ها بخش مهمی از جامعه و محور اساسی و اصلی خانواده هستند و تربیت جامعه آینده بر عهده خانم‌هاست؛ در واقع کاراکتر‌هایی که همه نقش‌های اجتماعی و خانوادگی مثل مادر، دختر، همسر و ... را دارند و در عین حال قهرمان داستان نیز هستند.

وجه اشتراک «طوبی» و «ستایش» با زنان جامعه ایران

این کارگردان درباره وجه اشتراک «طوبی» و «ستایش» با زنان جامعه ایران نیز گفت: به نظرم با توجه به اختلافات زیادی که این دو کاراکتر با هم دارند سخت‌کوشی، عشقشان به خانواده، حلاوت و دوستی، از پای ننشستن و... ویژگی‌های شخصیتی مشترک کاراکتر‌هایی است که در سریال‌های نام‌برده حضور دارند و این وجوه اشتراک را ما در مادران و دختران سرزمین‌مان به‌خوبی می‌بینیم و می‌توانیم بگوییم هم کاراکتر «ستایش» و هم «طوبی» توانسته‌اند تنها گوشه‌ای از جایگاه زنان سخت‌کوش و فداکار جامعه ایران را نشان دهند.

چرا این همه غم و اشک؟

این نویسنده و کارگردان در ادامه در پاسخ به اینکه هم در «ستایش» و هم «طوبی» غم و اشک در طول داستان زیاد دیده می‌شود آیا فکر نکردید ممکن است باعث دلزدگی مخاطب شود، گفت: باید تاکید کنم که عمداً این اتفاق نیفتاده و ما به هیچ عنوان قصد ساخت سریالی را نداشته و نداریم که خاطر بیننده را مکدر کند، روایتی که پیش گرفتیم نقاط تاریکی داشته که ما سعی کردیم به لطافت آن را بازگو کنیم.

وی با بیان اینکه خوشبختانه بین «طوبی» و مخاطب رابطه درستی شکل گرفته است، اظهار کرد: مخاطب آن‌قدر با سریال و شخصیت‌های آن همذات‌پنداری کرده و آن‌قدر درگیر لحظه‌های تاریک و روشن داستان شده که با شخصت‌های آن گریه و با شادی کاراکتر‌ها احساس شادی کرده است.

سلطانی افزود: از این‌رو اگر مخاطب با این سریال‌هایی مثل «طوبی»، «ستایش» و ... اشک ریخته فقط به این علت بوده که با شخصیت‌های سریال به‌خوبی همذات‌پنداری کرده و یک اثر زمانی موفق است که بتواند بین مخاطب و قهرمانان داستان همذات‌پنداری ایجاد کند.

لزوم پرداختن به موضوعاتی مثل اربعین و مبارزات انقلابی و دفاع مقدس

این کارگردان درباره لزوم پرداختن به موضوعاتی مثل اربعین و مبارزات انقلابی و دفاع مقدس در شرایط کنونی در جامعه، اظهار کرد: همان‌طور که دینداری جزء لاینفکی از زندگی و مسائل امروز ماست و به نوعی هر روز و هر لحظه با آن درگیر هستیم و زندگی می‌کنیم و جزء مولفه‌های باوری و اعتقادی ماست، فرهنگ عاشورا و نهضت امام حسین (ع) و دفاع مقدس هم جزء جدایی‌ناپذیر از زندگی ما هستند و از کودکی با آنها عجین شده‌ایم؛ به طبع قصه‌هایی با پس‌زمینه موضوعات عاشورایی و دفاع مقدس نباید به سفارش یک ارگان یا سازمان ساخته شوند، بلکه باید در فضای داستان‌ها ساری و جاری باشند و هرکجا داستانی هست و می‌توان آن را در بستر این موضوعات روایت کرد باید به این مسائل پرداخت.

کارگردان سریال «طوبی» در پایان تاکید کرد: ما نهایت تلاشمان را کردیم و وقتی پروژه «طوبی» را آغاز کردیم نخواستیم آن را فقط بسازیم بلکه سعی کردیم تمام تلاش و توان خود را برای بهتر ساخته شدن آن به کار گیریم تا هرچه بیشتر مخاطب را جذب و راضی کنیم که امیدوارم این اتفاق افتاده باشد.



او درباره خروجی سریال «طوبی» نیز گفت: بر اساس شنیده‌ها و پیام‌هایی که از مخاطبان دریافت کرده‌ایم می‌توان گفت سریال «طوبی» مخاطبان نسبتا خوبی جذب کرده و در انتقال پیام موفق بوده از این رو من هم با توجه به استقبال مخاطبان از نتیجه کار راضی هستم. فیلمسازی یک مولفه ندارد در واقع مجموعه‌ای از مولفه‌هاست از جمله داستان، انتخاب بازیگران، اجرای بازیگران، اجرای مناسب در قالب داستان و در واقع فراهم کردن فضایی که بیننده کاراکتر را باور کند، خلق کاراکتر‌های واقعی و قابل باور که جدا از این باورپذیری مورد توجه مردم هم باشد، یعنی کاراکتر‌هایی که در زمان خودشان زندگی می‌کنند داستان واقعی و روایت واقعی دارند.

منبع: ایسنا

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.