به گزارش شهرآرانیوز؛ بنابر این گزارش، باوجود برخورداری آمریکا از حکومت جمهوری، ولی در انتخابات ریاست جمهوری این کشور با وجود مشارکت رای دهندگان، رئیس جمهور با رای مردم انتخاب نمی‌شود، بلکه آرای «کالج‌های انتخاباتی» یا «رأی الکترال» تعیین‌کننده نهایی در زمینه انتخاب رئیس‌جمهور است.
در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو که روز ۱۵ آبان (۵ نوامبر) برگزار خواهد شد، بیشتر آمریکایی‌ها به یکی از دو نامزد احزاب دموکرات و جمهوریخواه، یعنی کامالا هریس یا دونالد ترامپ، رأی خواهند داد. ساختار سیاسی آمریکا اصولا دو حزبی است و از این دو حزب هیچ نامزد مستقلی نتوانسته رای بیاورد.
با وجود مشارکت مردم در رای گیری این آراء مستقیماً تعیین‌کننده برنده انتخابات نیستند. انتخابات آمریکا به جای یک رقابت ملی، یک رقابت ایالت به ایالت است.
پیروزی در یکی از ۵۰ ایالت به این معناست که آن نامزد تمام آراء مجمع گزینندگان آن ایالت را کسب می‌کند. در مجموع، ۵۳۸ رأی مجمع گزینندگان وجود دارد بنابر این یک نامزد برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری به حداقل ۲۷۰ رأی مجمع گزینندگان نیاز دارد. یار انتخاباتی او نیز به سمت معاون رئیس‌جمهور منصوب خواهد شد.
هر ایالت تعداد مشخصی رأی الکترال یا مجمع گزینندگان که تقریباً متناسب با جمعیت آن ایالت است، در اختیار دارد. در حالی که کالیفرنیا با ۵۴ رأی مجمع گزینندگان بیشترین تعداد را دارد، ایالت‌های کم‌جمعیتی مانند وایومینگ، آلاسکا، داکوتای شمالی و شهر واشنگتن دی‌سی تنها سه رأی مجمع گزینندگان را در اختیار دارند.
به‌طور کلی، ایالت‌ها تمام رأی‌های مجمع گزینندگان خود را به نامزدی می‌دهند که در رأی‌گیری رأی‌دهندگان عادی آن ایالت برنده می‌شود. مثلاً، اگر یک نامزد ۵۰ به علاوه یک درصد آراء تگزاس را به‌دست آورد، تمام ۴۰ رأی مجمع گزینندگان این ایالت به او اختصاص می‌یابد. حتی اگر نامزدی با اختلاف زیاد پیروز شود، تعداد آراء مجمع گزینندگان همان خواهد بود.
در انتخابات آمریکا به خاطر وجود رای الکترال، این امکان وجود دارد که نامزدی با برنده شدن در چند رقابت نزدیک، به ریاست‌جمهوری برسد، حتی اگر در کل کشور آراء کمتری داشته باشد.
در سال ۲۰۱۶، دونالد ترامپ با اینکه نزدیک به سه میلیون رأی کمتر از هیلاری کلینتون داشت، پیروز انتخابات شد. در سال ۲۰۰۰ نیز جرج بوش با وجود اینکه ال گور، نامزد دموکرات، بیش از نیم میلیون رأی بیشتر از او داشت، انتخابات را برد.
تنها سه رئیس‌جمهور دیگر بدون کسب اکثریت آراء مردمی انتخاب شده‌اند که همه آنها در قرن نوزدهم بوده‌اند.
واژه کالج (مجمع) به افرادی اشاره دارد که وظیفه رأی دادن از سوی ایالت‌ها را برعهده دارند و به آنها «الکتر» (گزیننده) گفته می‌شود.
این سیستم تنها برای انتخاب رئیس‌جمهور به کار می‌رود، اما نتیجه دیگر انتخابات آمریکا با رأی‌گیری مستقیم مردمی تعیین می‌شوند.
در برخی ایالت‌ها، گزینندگان (الکترال) به طور نظری می‌توانند به هر نامزدی که می‌خواهند رأی دهند، بدون توجه به اینکه رأی‌دهندگان از چه کسی حمایت کرده‌اند.
اما در عمل، گزینندگان تقریباً همواره به نامزدی که بیشترین آراء را در ایالت‌شان کسب کرده است، رأی می‌دهند.
اگر هیچ نامزدی اکثریت آراء را به‌دست نیاورد، مجلس نمایندگان، مجلس قانون‌گذاری سفلی ایالات متحده، برای انتخاب رئیس‌جمهور رأی‌گیری خواهد کرد.
این اتفاق تنها یک بار در سال ۱۸۲۴ رخ داده است، که در آن زمان آراء الکترال نمایندگان بین چهار نامزد تقسیم شده بود و هیچ‌کدام موفق به کسب اکثریت نشدند که با توجه به وضعیت کنونی احزاب جمهوریخواه و دموکرات، وقوع این سناریو در حال حاضر بسیار بعید به نظر می‌رسد.
در زمان تدوین قانون اساسی آمریکا در سال ۱۷۸۷، برگزاری رأی‌گیری سراسری برای انتخاب رئیس‌جمهور به‌دلیل وسعت کشور و نبود روش‌های ارتباطی مطمئن تقریباً غیرممکن بود. به همین دلیل، طراحان قانون اساسی روش مجمع گزینندگان (کالج الکترال) را ایجاد کردند.
این روش در ایالت‌های جنوبی که برده‌ها بخش بزرگی از جمعیت را تشکیل می‌دادند، محبوب بود. برده‌ها حق رأی نداشتند، اما بخشی از جمعیت به حساب می‌آمدند لذا این روش به ایالت‌های جنوبی نفوذ زیادی می‌بخشید.
بین ژانویه ۲۰۲۳ و آوریل ۲۰۲۴، کمپین‌های سیاسی ایالات متحده حدود ۸.۶ میلیارد دلار برای انتخابات مجلس نمایندگان، سنا و ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴ جمع آوری کردند. بیش از ۶۵٪ از این پول، حدود ۵.۶ میلیارد دلار، از کمیته‌های اقدام سیاسی (PACs) تامین شده است.
کاندیدا‌های منفرد بیش از ۲ میلیارد دلار جذب کرده‌اند، در حالی که کمیته‌های حزب کمی بیش از ۹۲۹ میلیون دلار جمع‌آوری کرده‌اند: ۱۸۸.۶ میلیون دلار برای کمیته ملی دموکرات‌ها، ۱۳۰ میلیون دلار برای کمیته ملی جمهوری‌خواهان، و مابقی از کمیته‌های حزب در سطح محلی، ایالتی و ملی تامین می‌شود.
تاکنون، کمپین‌های انتخابات ۲۰۲۴ تقریباً ۳.۹ میلیارد دلار از کل سرمایه جمع آوری شده را خرج کرده‌اند. بودجه اختصاص داده شده به مبارزات سیاسی در سال ۲۰۲۴ از نوامبر ۲۰۲۳ بیش از دو برابر شده است.
جمع‌آوری کمک‌های مالی سیاسی از نوامبر ۲۰۲۳ تاکنون ۵ میلیارد دلار به همراه داشته است، که نشان‌دهنده افزایشی ۱۳۷ درصدی در کل بودجه بین نوامبر ۲۰۲۳ و آوریل ۲۰۲۴ است. به عبارت دیگر، میزان پول جمع‌آوری شده برای فعالیت‌های سیاسی در این بازه زمانی به طرز قابل توجهی افزایش یافته است.
در دوره انتخاباتی سال ۲۰۲۰، کمپین‌ها بین ژانویه ۲۰۱۹ تا آوریل ۲۰۲۰ بیش از ۹ میلیارد دلار جمع‌آوری کردند که پس از تعدیل برای تورم، به حدود ۱۰.۶ میلیارد دلار می‌رسد. تا پایان دوره انتخاباتی ۲۰۲۰، مجموعاً بیش از ۲۵.۳ میلیارد دلار جمع‌آوری شد که پس از تعدیل برای تورم، این رقم به ۲۹.۸ میلیارد دلار افزایش می‌یابد. این ارقام نشان‌دهنده میزان زیاد سرمایه‌گذاری و افزایش بودجه در طول دوره انتخاباتی است.
برنامه بودجه عمومی ریاست جمهوری ایالات متحده به نامزد‌های واجد شرایط بودجه فدرال برای هزینه‌های مبارزات انتخاباتی در طول انتخابات اولیه و عمومی می‌دهد. این برنامه از دلار مالیات برای موارد زیر استفاده می‌کند:
- مشارکت‌های فردی را تا سقف ۲۵۰ دلار برای نامزد‌های واجد شرایط ریاست جمهوری در کمپین مقدماتی مطابقت دهید.
- حمایت مالی از مبارزات انتخاباتی عمومی نامزد‌های احزاب اصلی و کمک به احراز صلاحیت نامزد‌های احزاب کوچک.
پول این برنامه از مالیات بر درآمد فدرال به‌دست می‌آید: فرم مالیات ۱۰۴۰ از مالیات دهندگان می‌پرسد که آیا مایلند ۳ دلار از مالیات خود را برای صندوق کمپین انتخابات ریاست جمهوری تعیین کنند. این انتخاب مالیاتی که بر مالیات‌هایی که یک فرد بدهکار است تأثیر نمی‌گذارد تنها منبع پول برای بودجه انتخابات عمومی فدرال است.
اعضای کنگره نمی‌توانند از دلار‌های مالیات دهندگان برای هزینه‌های مربوط به مبارزات انتخاباتی استفاده کنند، مگر در موارد محدودی که توسط کمیته اخلاق مجلس نمایندگان بیان شده است.
از سال ۱۹۷۶ تا ۲۰۱۲، بودجه عمومی نیز برای کنوانسیون‌های نامزدی ریاست جمهوری احزاب سیاسی عمده در دسترس بود و از مجامع احزاب فرعی واجد شرایط حمایت می‌کرد. قانون تصویب شده در سال ۲۰۱۴ حمایت از کنوانسیون‌ها را متوقف کرد.
PACها گروه‌های ذینفع خصوصی هستند که برای حمایت از نامزد‌ها و تأثیرگذاری بر انتخابات پول جمع آوری و خرج می‌کنند. PACها می‌توانند نماینده گروه‌های صنعتی، اتحادیه‌های کارگری یا شرکت‌های فردی باشند. نحوه جمع آوری و خرج کردن پول توسط PAC به نحوه ساختار سازمان بستگی دارد (یعنی تفاوت بین PACهای سنتی، ترکیبی و فوق العاده).
PACهای سنتی مشمول محدودیت‌های اهدایی و هزینه‌ای هستند. آنها می‌توانند تا ۵ هزار دلار در هر انتخابات به یک نامزد، ۵ هزار دلار سالانه به دیگر PACها و ۱۵ هزار دلار به کمیته‌های ملی حزب در هر سال کمک کنند. افراد، سایر PACها و شرکت‌ها می‌توانند سالانه تا ۵ هزار دلار به یک PAC سنتی کمک کنند.
PACهای فوق العاده همچنین به عنوان کمیته‌های مستقل صرف هزینه‌ها نیز شناخته می‌شوند. این PACها نمی‌توانند مستقیماً به نامزد‌ها یا احزاب کمک مالی کنند، اما می‌توانند مبالغ نامحدودی را صرف تبلیغات سیاسی و سایر فعالیت‌های مرتبط با انتخابات کنند که مستقیماً با نامزد‌ها یا احزاب هماهنگی ندارند. هیچ محدودیتی برای مبالغی که افراد یا شرکت‌ها می‌توانند به Super PAC اهدا کنند وجود ندارد. Super PACها نمی‌توانند کمک‌های اتباع خارجی، پیمانکاران فدرال، بانک‌های ملی یا شرکت‌های دارای مجوز فدرال را بپذیرند.
PACهای ترکیبی با دو حساب مجزا برای تطبیق عملکرد‌های مختلف کار می‌کنند. یک حساب به محدودیت‌های سنتی PAC پایبند است و می‌تواند مستقیماً به نامزد‌ها کمک کند، در حالی که حساب دیگر مانند یک Super PAC عمل می‌کند و هزینه‌های مستقل نامحدودی را بدون هماهنگی مستقیم با نامزد‌ها یا احزاب انجام می‌دهد. این ساختار دوگانه با تصمیم Carey v. FEC در سال ۲۰۱۲ امکان‌پذیر شد.
بین ۱ ژانویه ۲۰۲۳ و ۹ مه ۲۰۲۴، کمتر از ۳.۹ میلیارد دلار بودجه صرف هزینه‌های مربوط به کمپین‌های انتخاباتی شد. بیشتر پولی که تاکنون از PACها خرج شده است، نزدیک به ۲.۲ میلیارد دلار یا ۵۶.۵٪ از کل هزینه‌ها تا آوریل ۲۰۲۴ بوده است که می‌تواند تبلیغات سیاسی، طرح‌های رای گیری و سایر فعالیت‌هایی را که از طرف یک نامزد یا حزب سیاسی حمایت می‌کند، تأمین مالی کند. کاندیدا‌ها تقریباً ۱.۱ میلیارد دلار را مستقیماً خرج کردند، در حالی که کمیته‌های حزبی ۵۴۵.۸ میلیون دلار باقی مانده را مدیریت می‌کنند.
در طول دوره پیش از انتخابات ۲۰۲۰، هزینه‌های مبارزات انتخاباتی بین ژانویه ۲۰۱۹ تا آوریل ۲۰۲۰ به ۴.۸ میلیارد دلار رسید که با توجه به تورم، ۵.۷ میلیارد دلار بود. در پایان چرخه انتخابات، مخارج به بیش از ۱۵.۴ میلیارد دلار یا ۱۸.۲ میلیارد دلار با تورم تعدیل شد.
FEC (کمیسیون فدرال انتخابات ایالات متحده) محدودیت‌هایی را برای پول خرج شده برای مبارزات سیاسی اعمال می‌کند که طیف وسیعی از فعالیت‌ها را پوشش می‌دهد. تمام هزینه‌ها باید از طریق یک حساب بانکی که توسط FEC نظارت می‌شود گزارش شود.
کدام کاندیدا‌ها بیشترین مقدار پول را جمع آوری کرده اند؟
در رقابت‌های ریاست جمهوری، جو بایدن تا ۹ می۲۰۲۴ با ۱۷۰.۶ میلیون دلار بیشترین پول را جذب کرده است و پس از آن دونالد ترامپ با ۱۱۴.۸ میلیون دلار و نیکی هیلی با ۵۷.۲ میلیون دلار قرار دارند که پس از شکست‌های پیاپی در انتخابات مقدماتی کناره گیری کرد.
نامزد‌ها همچنین به‌طور غیرمستقیم از طریق کمیته‌های حزبی و PAC خود کمک دریافت می‌کنند، که می‌توانند هزینه‌های کمپین مانند بازاریابی و تبلیغات را بپردازند. تاریخ شروع دوره‌های مالی کمپین بر اساس نوع آنها متفاوت است. برای مبارزات انتخابات ریاست جمهوری، این دوره از ژانویه ۲۰۲۱، برای کمپین‌های سنا در ژانویه ۲۰۱۹ و برای کمپین‌های مجلس نمایندگان، از ژانویه ۲۰۲۳ آغاز می‌شود. داده‌های هر نامزد در ۹ مه ۲۰۲۴ جمع آوری شد.
تا مارس ۲۰۲۴، نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری در مجموع ۵۷۰،۳۶۶،۰۳۴ دلار جمع آوری کردند که ۳۴۷.۶ میلیون دلار (۶۱.۰ درصد از کل) به جمهوری خواهان، ۱۸۴.۹ میلیون دلار (۳۲.۴ درصد) به دموکرات‌ها و ۳۷.۹ میلیون دلار باقی مانده (۶.۶ درصد) به نامزد‌های شخص ثالث اختصاص یافت.
پس از انتخابات، نامزد‌ها می‌توانند بودجه باقیمانده از کمپین‌های خود را به چند موضوع اختصاص دهند:
- انتقال وجوه بین کمیته‌ها برای همان دفتر انتخاباتی
- تخصیص وجوه استفاده نشده به تبلیغات آتی یا چرخه انتخاباتی متفاوت، در صورت عدم وجود بدهی معوق
- بازپرداخت کمک‌های مالی به اهداکنندگان
- سرمایه‌گذاری در فعالیت‌های بازشماری آراء
- کمک به یک موسسه خیریه به این صورت که نه نامزد و نه هیچ یک از اعضای خانواده آنها از آن خیریه پولی دریافت نکنند.
تا مارس ۲۰۲۴، جو بایدن ۴۸.۷ درصد کمک‌های مالی بیشتری را نسبت به ترامپ جمع آوری کرد و همچنین ۲۲.۶ درصد هم بیشتر از دونالد ترامپ، رقیب سرسختش هزینه کرده است. در سنا و مجلس نمایندگان، دیوید ترون و کوین مک کارتی بیش از هر نامزد دیگری به ترتیب ۵۱.۴ و ۱۴.۵ میلیون دلار هزینه کرده‌اند.
به طور کلی نامزد‌های ریاست جمهوری ۴۰۹ میلیون دلار خرج کرده اند: ۲۷۸.۲ میلیون دلار (۶۸.۰٪ از کل) توسط نامزد‌های جمهوری خواه، ۹۹.۳ میلیون دلار (۲۴.۳٪) توسط نامزد‌های دموکرات، و ۳۱.۷ میلیون دلار (۷.۸٪) توسط نامزد‌های حزب ثالث.
نامزد‌های سنا ۶۱۳ میلیون دلار هزینه کرده‌اند. در اینجا، دموکرات‌ها با ۳۸۱.۱ میلیون دلار (۶۲.۱٪ از کل) پیشتاز هستند، در حالی که جمهوری خواهان با ۱۹۲ میلیون دلار (۳۱.۳٪) و نامزد‌های حزب ثالث با ۴۰ میلیون دلار (۶.۶٪ از کل) هستند.
منابع: تجارت نیوز/ خبرآنلاین