این روز‌ها در لیگ برتر و لیگ نخبگان، دفاع‌های وسط تیم ملی خوب دسته‌گل به آب می‌دهند و ته دل قلعه‌نویی را می‌لرزانند. شجاع خلیل‌زاده و کنعانی‌زادگان در لیگ قهرمانان و لیگ نخبگان با دو اشتباه مرگ‌بار خود نسخه نمایندگان ایران را پیچیدند تا نشان دهند تمرکز و آمادگی لازم و سابق را ندارند. کنعانی‌زادگان البته مدت‌هاست آن دفاع ششدانگ سابق نیست و خلیل‌زاده هم که آرزو داشت با انتقال بیرانوند به تراکتور، دیوار بتنی محکمی دور تبریز بکشد، این روز‌ها تبدیل به پاشنه آشیل این تیم شده است.
در این بین، اوضاع مرتضی پورعلی‌گنجی هم چنگی به دل نمی‌زند و آن صلابت لازم را نه در پرسپولیس که در تیم ملی هم ندارد. در چنین شرایطی است که قلعه‌نویی باید به فکر جانشینان مناسب برای این بازیکنان باشد؛ بازیکنانی جوان که اتفاقاً الان در آستانه صعود قطعی به‌خوبی می‌توانند در بوته آزمایش قرار بگیرند. حزباوی، فلاح، حسینی و حتی همین صحرایی می‌توانند در ترکیب تیم ملی در بازی‌های باقی‌مانده تا شروع مرحله نهایی جام جهانی آب‌دیده شوند.
چه بخواهیم و چه نخواهیم باید قبول کنیم دوران شجاع و کنعانی و پورعلی‌گنجی تمام شده و آن‌ها باید جای خود را به جوان‌تر‌ها بدهند؛ البته آن‌ها در دوران اوج خود هم گلی به سر تیم ملی نزدند، اما اکنون بهترین زمان برای درآوردن لباسی است که خیلی اندازه آن‌ها نبود. در پرسپولیس هم داستان کم‌وبیش همین است و جز گولسیانی که وظایفش را دقیق انجام می‌دهد و با کمک گندوز، گلیم گاریدو را از آب بیرون می‌کشند، نه کنعانی و نه پورعلی‌گنجی نتوانستند اعتماد و اعتقاد را به خط دفاعی سرخ‌ها برگردانند.
خلیل‌زاده هم در تراکتور بیشتر مرد میدان مصاحبه‌های پوچ است تا دفاع یارکوب و لیدر خط دفاعی پرشورها. زوج او و بیرانوند این روز‌ها قشنگ کمر به سقوط دروازه تراکتور بسته‌اند و بس.