آثار مستندسازان و هنرمندان مشهدی در هجدهمین دوره از جشنواره سینماحقیقت، بیشتر از سال قبل است که جای خوشحالی دارد، اما زمانی می‌توانیم بگوییم یک اثر، مشهدی است که تمامی یا ۹۰ درصد عوامل آن ساکن مشهد باشند؛ آن وقت می‌توانیم به آن افتخار کنیم.
اگر تمامی بخش‌های ساخت یک اثر هنری با مشهدی‌ها باشد نوید این را می‌دهد که مشهد عوامل حرفه‌ای درجه‌یکی دارد که می‌توانند در جشنواره قد علم کنند. آن وقت می‌توانیم بگوییم فیلم‌نامه‌نویس، تدوینگر، کارگردان و صدابردار بومی در سطح ملی داریم و از آن به عنوان هنرمند بومی یاد کنیم.
اگر این افراد در مشهد بمانند و بتوانند در همین شهر فعالیت هنری خود را ادامه دهند آنگاه می‌توان گفت که هنرمند مشهدی در جشنواره بین‌المللی درخشیده است، اما اگر قدر آن‌ها دانسته نشود و نتوانیم از سرمایه‌های معنوی شهر به خوبی استفاده کنیم ناگزیر این افراد، از مشهد یا ایران مهاجرت می‌کنند که این موضوع نیاز به سیاست‌گذاری کلی و عمیق از سوی مسئولان و دیگر بخش‌های مرتبط دارد تا قدر هنرمندان دانسته شود و مورد حمایت قرار گیرند.
مجموعه‌های شهرداری و آستان قدس رضوی، به عنوان حامی پایتخت فرهنگی و معنوی کشور، چقدر توانسته‌اند بدون واسطه، از هنرمندان حمایت کنند؟ گاهی مدیران این دستگاه‌ها با فیلم‌ساز‌های غیربومی جلسات متعدد می‌گذارند و از آن‌ها حمایت می‌کنند، اما فیلمساز مشهدی باید ماه‌ها منتظر برگزاری یک جلسه ساده با آن‌ها باشد.
وقتی فیلمساز مشهدی این مسائل را ببیند ترجیح می‌دهد از مشهد مهاجرت کند و کارش را در تهران یا خارج از کشور ادامه بدهد و در نهایت سرمایه هنری شهر از دست می‌رود.