یک استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌و‌گو با شهرآرانیوز، در خصوص فضائل ام‌البنین(س)، با بیان اینکه ولایت‌مداری ایشان را می‌توان از منش و رفتارشان در عصر امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین (ع) دریافت، می‌گوید: ایشان همواره مدافع حریم ولایت بود و در بزنگاه‌های حساس، با بخشش و ایثار ارزشمندترین دارایی‌هایش، دِین خود را به امام زمان خویش ادا کرد.
انسیه‌سادات فخری در خصوص معرفی شخصیت ام‌البنین(س) بیان می‌کند: «فاطمه بنت حِزام» مشهور به «ام‌البنین»، از قبیله بنی‌کلاب بود. پدرش مردی شجاع و دلیر و راستگو بود و از نمودهای شرافت در میان عرب به شمار می‌رفت.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه ویژگی‌های شخصیتی این بانوی گرامی باعث شده که به عنوان یکی از زنان ولایت‌مدار در طول تاریخ شناخته شود، می‌گوید: ولایت‌مداری ام‌البنین(س) را باید در سخنان و واکنش‌های او در مواجهه با امیرالمؤمنین(ع) و امام‌حسین(ع) و رویداد‌ها و جنایاتی که در کربلا واقع شد، مشاهده کرد.
وی می‌گوید: یکی از نتیجه‌های آگاهی و محبت، حس وفاداری به عزیزان است و در زندگی ام‌البنین(س) این وفاداری در سخنان او پس از شهادت مولای متقیان علی(ع) مشهود است.
فخری ادامه می‌دهد: وفاداری ام‌البنین(س) به همسر بزرگوار خویش به حدی است که پس از شهادت حضرت‌علی(ع) با آنکه جوان بود، اما به احترام آن حضرت و برای حفظ حرمت او، تا پایان عمر ازدواج نکرده و همسر دیگری را اختیار نمی‌کند؛ با آنکه مدتی نسبتاً طولانی (بیش از بیست سال) پس از آن حضرت زنده بود.
وی اظهار می‌کند: حضرت ام‌البنین(س) سربازی برای ولایت بود که در کسوت مادری قرار داشت؛ این امر را می‌توان از منش و رفتار این حضرت در عصر امام‌علی(ع)، امام‌حسن(ع) و امام‌حسین (ع) دریافت که همواره مدافع حریم ولایت بود و در بزنگاه‌های حساس، با بخشش و ایثار ارزشمندترین دارایی‌هایش، دِین خود را به امام زمان خویش ادا کرد.
این استاد حوزه و دانشگاه می‌گوید: اهل بیت (ع) نیز برای ایشان جایگاهی والا قائل بودند تا جایی که حضرت زینب کبری (س) پس از واقعه کربلا و رسیدن به مدینه، به دیدار حضرت ام‌البنین(س) رفت و شهادت چهار فرزندش را به ایشان تسلیت گفت و همچنین در اعیاد برای عرض تسلیت نزد ایشان می‌رفتند.
وی حضرت ام‌البنین(س) را پرورش‌دهنده پرچمدار کربلا می‌داند و می‌گوید: سِمَتِ مادری، برای شخصیتی همچون عباس ابن علی (ع) که پرچمدار صحرای سوزان کربلا بود، افتخار بزرگی است که نصیب بانوی شایسته‌ای همچون ایشان شده است. فرزندی همچون ابوالفضل العباس(ع) باید در دامان مادری پاک‌طینت و نیکوسیرت پرورش یافته باشد که چنان رشادت‌ها و شجاعت‌های بی‌نظیری را از خود بر جای گذارد که تاریخ همتای ایشان را به خود ندیده یا به‌ندرت دیده است.